Türkiyede Yaşanmış Cin Ve Hayalet Olaylari 2 (Düzenleniyor)

İbret Verici Bir Olay 4

     umut yüzüne düşen su damlacıklarıyla uyanmıstır...
gözunu açtıgında karabulutları, düşen yagmur damlalarını görür...
ne zamandan berı orada yatıyor du kendısıde bilmıordu
gözunu açtı an en son gördugu şeyın oldugu yere bakmak
istedi ilk önce bunu yapacak gücü olmadı
sonra yavaşça gözlerını düştügü o noktaya dikti
dün orda ekremın ona son baktıgı yere...
     umut orda bişi olmadıgının farkına vardıgı anda dün gece olanları düşündü
iki günndür aç susuzdu ...
vucudu agırlaşmıstır her yerı agrıyodu düştügü yer 60-70 metre yuksekti
yuvarlanarak oraya yıgıldıgını anladı...
kolunu kaldırmak istedi ama gücü buna ilk anda yetmedı
ellerı yüzülmüş dikenler batmıs
diz kapakları kanıyordu üstü başı yırtılmıstı...
kan revan içinde ...
gözlerınde o yanmayı hisseti belkı hayatında bu kadar aglamamıstı..
     yagmur şiddetidi arttırıor sicim sicim umutun ustune düşüordu...
her damlada umut biraz daha iyi olur sankı yenıden diriliyor gibi hissedıordu ..
o kadar susamıstıkı agzını açtı düşen yagmur damlalarının kuruyan diline degmesı için..
kendınde biraz güç buldu ve yattıgı yerden dogruldu..
yanında ufak bir su birikintisi olmustu sol kolunu oynatmaga çalıştı
ama olmadı.. galıba kırılmıstı..
sag koluyla o su birikintisine avucunu daldırdı.
kana kana içti o suyu.
     biraz daha iyiydi şimdi yavaşça ayaga kalktı susuzlugunu biraz da olsa
gidermişti..
yavaşça kendı etrafında döndü...
ormanlık arazı solunda kalmıstı sag taraf ise olabildige genıiş düzlüktü..
kurumus otlar dikenler...
döndü ve arkasına baktı bir daha o ormana girmek istemıordu burda kendını
daha güvende hissedıordu..
yürümege başladı kolunu tuta tuta...
     nerede oldugunu bilmıyordu ne kadar uzaga gittıgını bilmıyordu ama
ormanlık alan yuksekte kalmıstı oradan uzaklaşıyordu
ilk önce ormanlık alanın etrafından dolaşıp çadırın oldugu yere gitmeyı düşündü..
ama kötü bir şeyle karşılaşmaktan korktu cesaret edemedı ..
2 gecedır yaşadıkları onu o kadar korkutmustu ki bu düşüncesınde de haklı idi..
etrafında ufak tepecikler var dı başka bişi yok
karnı açıkmıstı umut köyde büyüdügü için nası karnını doyuracagını biliyordu güçlü olmalıydı
yoksa burdan kurtulamazdı...
     etrafta bir sürü büyük dikenler vardı... (mor başlı büyük dikenler )
hemen onlardan birisini kökunden söktu tek eliylede olsa bunu yaptı
bir ayagı ile dikenlı kısmına bastı saglam eliyle belınden kırdı dikenı...
kırık koluyla kırdıgı gövdeyı tuttu diger eliyle soymaya başladı..
bilen bilir o gövde soyulduktan sonra yenır...
bir kaç tane ondan yer..
açlıgını bastırmıstır...
     tepelerı aşmaga başlarr tabi bu arada hava gene kararmaga başlamıstır yaz yagmuru ara ara
çiselemege devam etmektedır...
umut kendını burada daha güvende hissetmektedırr...
bazen arkasına dönup uzaklaştıgı o zirveye bakar içi ürpererek...
o an aklına bişey gelmiştir acaba geri dönsemde kamil i arasammı diye...
arkasını dönmüştür zirveye dogru bakarak..
     ama bi yandan da düşünmektedir acaba kamil ordamı yaşıyormu belkide oda benı arıyordur..
bir yandan da o 2 gece orada yaşadıklarını düşünmektedirr..
umut bir karar aşamısındadır ya geri dönücek ya da bir yerlerden yardım bulup
geri gelecek...
umut gidip kamil i aramayı düşünsede buna cesareti kalmamıstır birdaha oradan
çıkamıyacagını düşünür..
ama kamil onun can kardeşi arkadaşı yedigi içtigi ayrı gitmeyen dostu...
bir yandan da vicdanı elvermemektedir...

umut yarım saate yakın orada bekleyıp bir karar vermek istemiş ..
havanın kararmasıyla ve kendınde o cesareti bulamamasından dolayı yoluna devam etmıstır..
zirveden giderek uzaklaşmaktadır ...
karanlık giderek kendını hisettırmektedir...
  umut bir müddet yürüdükten sonra karşısında bir karartı oldugunu farkeder...
umutu bir anda bir korku kaplar hemen oldugu yere çöker açık arazı oldugundan
saklanacak bir yerı yoktur ..
umut gözlerını kısarak o karartıya uzun süre bakar acaba buda
kötü bir süprizmi olacaktı..
ilk önce gözlerını dikmeden ara ara bakar sonra cesaretı toplar ve adım adım
sessizce yanaşır...
     umut yaklaştıkçaa o karartınnın büyüdügünu ve hareket etmedıgını anlar...
biraz daha yaklaştıgında burasının yaylaya getirilen hayvanların
konuldugu kullanılmayan bir baraka taştan baraka oldugunu anlar...
ve rahatlar hemen elıne bir taş alıp oraya dogru atar
çünkü dag başı içinde yagmurdan kaçıp saklanmıs yabanı bir hayvan olabilecegınden korkar..
     umut kendınden emın olduktan ve güvenlı oldugundan emın olduktan sonra
barakaya girer içersınde uzun zaman önce bırakılmıs bir saman yıgınından
başka hiç bir şey olmadıgını anlar..
şimdi kendını daha iyi hissetmektedırrr..
çünkü eger burda bir baraka var ise yakınlarda bir yol ya da
köy olacagını düşünmüştür...
     umut orda kendını daha iyi hissetmektedir en azından başını sokacagı bir yer bulmustur
yorgunlugunu biraz olsun burada atabilecegını düşünür..
umut tam 2 gün o kadar korkudan sonra her şeyin daha iyi
olacagını düşünmektedir..
belkı kendısını burdan kurtarabilirse kamili de aramaya gelecegini düşünür..
     karanlık iyice çökmüştür geceyi burada geçırıp sabah oldugunda
açık havada yürümegi düşünür...
bir yandan da onları aramak için birilerinin gelecegını de düşünür
sonuçta pazar günü dönmus olmaları lazım dı ama dönemedıler
en azınsan bir kaç kişi onların oraya gidecegını bilmektedir..
umut belkı çoktan gelmıslerdır kamili bulup gitmişlerdir diye düşünür..
o an aklına ekrem gelır o son hali...
     tüyleri diken diken olur içi ürperir kafasını sırtını dayadıgı
o taş barakanın kapısından tarafa çevırır zivenın oldugu
tarafa dogru bakar o karanlıgın içinde
bişi görmekten korkar ve başını öne eger
gene aglamaga başlar...
     yorgunlugun etkısıyle umut oracıkta uyuyakalmıstır
sol kolunun agrısı bir yandan kanayan taraflarının acısı bir yandan
yüremekten bacaklarının agrısı bi yandan onu iyice mahvetmıstır..
umut bir kaç saat uyumustur sonra kendılıgınden uyanmıstır
acaip bişiler olacagını hisseder gibi..
    
gözlerını açtıgında önce anormal bişi varmı diye yavaşça etrafına bakar ...
derin sessizlik ve karanlık hafif esen bir rüzgar ve serinlik ten başka bişi
yoktur...
tam uyumaga devam edecekken ...
     dışarıya bakmak ister...
yavaşca girişe dogru gider kapı agzına oturur...
cesaretı toplar ve dışarı bakar..
ilk önce her şey normaldır ... hafif bir rahatlama hisseder ve yaslanır duvara
ikinci kez dışarı bakmak için döndugundee
biraz ilerindee ona dogru bakan ekremi görür havada ve umuta dogru bakıyordur...
    
umut ekremı tekrar gördugunde kafasından vurulmuşa döner hemen bagırarak
bir anlık refleksle kendını içeri dogru atar...
sesli bir şekilde dua etmege
başlar...
korkudan gene titremege başlamıstırr...
gözlerıyle kapının oldugu tarafa bakmaktadırr..
yerınden oynayacak halde degildir...
kafası durmus hiç bişey düşünemıyodur...