Türkiyede Yaşanmış Cin Ve Hayalet Olaylari 2 (Düzenleniyor)

Havas ve Buyu 28

     - Getirin suraya arkadaslar.
- Ambulans cagiriyorum.
- Ben cagiracagim simdi,siz basindan ayrilmayin.
     Basimda birileri konusuyordu,hala gozlerimi acamiyordum. Astim hastalari gibi hiriltili ve zar zor nefes alabiliyordum. Beni sirtustu yatordiklarinda akcigerlerim yerinden firlayacakmis gibi oldu,boguluyordum, " beni kaldirin" demek istiyordum ama konusamiyordum. Ambulans cagirmak icin disari cikan tekrar odaya gelmisti,sesinden tanimistim. " Dogrultun buraya dogru" Uc kisi beni soyledigi gibi yavasca dogrulttular,gozlerimi hafifce araladim. Konusan adamin elinde bir legen ve bir bardak vardi, bardagi yuzime dogru yaklastirip "ic kardesim" dedi. Gozlerim biraz once ki gibi yanmiyordu, yine hafif bir aci vardi ama acmama pek mani degildi.
     Bardagin icinde bitki cayina benzer birsey vardi, icinde ne var ? der gibi yuzune bakinca korkma kardesim,ic sen dedi. Ben hala kendimi toparlayamamistim,bardaga uzanamadigim icin adam bana icirdi. İlk yudumu yuttugum an midem delinmis gibi oldu, kusmak uzereydim. Adam bardagi yanindakilerden birine verip, legeni onume tuttu kis kardesim,rahatla. Legen onume geldigi gibi kusmaya basladim,kan kusuyordum! Ara da bir oksuruyordum ve cigerlerimden de kan geliyordu. Bes dakika kadar gozlerimden yaslar aka aka kustum, aglamiyordum ama oyle zorlaniyordum ki iki gozumden de yas geliyordu. Kusmam gectiginde rahat nefes almaya basladim, beni bogan akcigerlerimde biriken kandi. Hala onumdeki legene bakiyordum. İcinde neredeyse bir unite kan vardi, kim bilir burnumdan akanla birlikte ne kadar kan kaybetmistim. Basim donuyordu, bayilmamak icin direniyordum. Yine konusmaya basladilar :
- Abi bu boyle olmayacak bir hastaneye goturelim.
+ Disari cikaryamayiz,doktor gelene kadar bekleyecegiz.
-Abi....
+ Tamam kardes,sakin olun
     Bekleyeceklerini soyleyen adam bir bardak su getirdi ve yine eliyle icirdi, ilk yudum da kendime gelmeye basladim. Midem yaniyordu,o tek yudum atesin uzerine dokulmus su gibi butun yanmayi bitirmisti. Yavas yavas bardakta ki butun suyu ictim,adam bana olumden dondugumu biliyor gibi bakiyordu. Ama ne oldugunu nereden anlayacakti ki,iyi de beni nasil kurtarabilmislerdi ? Coktan olmus olmam gerekiyordu,ha deyince de ellerinden alamazlar ya. Belki de oldurmek istememislerdi,bu kadarinin yetecegini dusunup birakmislardi. Dusunmek bile yoruyordu, butun vucudum agriyordu ama kendimi kontrol edebiliyordum,geriye yaslanmak icin hareketlendigimde arkamdaki yastiga yaslanmama yardim ettiler. Birsey soylemeden sadece yuzume bakiyorlardi,yavas yavas kendime geliyordum. Genis bir odanin icindeydik, ortasi acik,odanin duvarlarina tek tip yastik ve minderler koyulmustu. Mescide benziyordu,zaten adamlarin ikisinin uzerinde de cubbe vardi. Burasi olsa olsa bir mesciddi ve Allahin verdigi omur henuz dolmamisti ki beni buraya alabildiler,etrafa baktiktan sonra onlara bakmaya basladim. Biraz bakinca aralarindan biri:
- İyi misin kardesim?
+ Hayir.
     Ben oyle deyince birbirlerine baktilar,buyuk olan bana dogru egilerek :
+ Kardes ailenin telefonu varsa onlara da haber verelim.
+ Hayir,ben biraz daha toparlanayim giderim. Allah sizden razi olsun.
- Allah cumlemizden razi olsun da,seni bu halde disari birakamayiz.
     Kiz arkadasim aklimdan cikmiyordu ama birakin buradan cikmayi,ayaga kalkacak halim bile yoktu. Adamlar bir an bile yanimdam ayrilmiyordu,konusmadan sadece bana bakiyorlardi. Benim yaslarimda biri vardi,ona dogru birkac saniye bakinca subhanallah dedi,sok olmus gibi bakiyordu.  Tam birsey daha soyleyecekken buyuk olan ona Fatih sen kapiya cikta doktor adresi sasirmasin dedi,sonra bana donup kardesim su getireyim mi diye sordu. Basimi evet der gibi salllayinca su getirmek icin kalkti,elimi zorla da olsa oynatarak bardagi tutmak istedim fakat adam elimi indirerek suyu kendisi icirdi. Biraz tiparlanmistim o ara disari cikan cocukla birlikte iceri birisi girdi,altmis yaslarinda bir adam. Hemen yanima coktu, dikkatle yuzume bakip,subhanallah,Allah kurtarmis . Buyuk olana donup Abdullah bizim emanetleri getir bi zahmet, Abdullah odadan ayrildi ve elinde deri bir cantayla tekrar odaya girdi. Cantayi adamin onune koyup yanina oturdu,adsam cantayi acip tekrar bana dondu:
- Ailen biliyor mu oglum ?
+ Neyi ?
Korkma,biz senin durumunu biliyoruz. Halin varsa anlat,yoksa bekleyelim.
     Ne oldugunu biliyorlardi,beni nasil iceri alabildiklerini simdi anlamistim. Hepsi ne  soyleyecegimi merak ediyorlardi, bir cirpi da anlatilacak birsey degildi ve hala kendime gelememistim. Biraz daha bekleyip anlatmaya basladim,yavas yavas anlatabiliyordum. Yakma kismina gelince yasli adam ve buyuk olan ne oldugunu anladilar ve hafifce baslarini salladilar. Ne olup bittigini bastan sona anlatmistim,adam buyuk olana donup Abdullah sen İsmaili alip gel,Abdullah tamam hocam deyip cikti,hocam demesinden bu adamin bu ilimle ugrastigini anlamistim. Adam cantasindan birseyler cikardi,o hazirligini yaparken Abdullah da ismini soyledigi kisiyle iceri geldi. Kucuk bir cocuktu 5-6 yaslarindaydi. Hoca cocugun basini oksayip halini hatirini sorduktan sonra cantasindan cikardigi kagitlara birseyler yazip cocugun iki eline de tutusturdu. Kucuk bir kutudan siyah bir kremi parmagina alip cocugun goz altlarina surdu, bunlari yaparken dualar okuyordu. Yanindakilere su duvardakileri indirin dedi,hemen kalkip duvarlar da asili olan kagitlari indirmeye basladilar. Bu kagitlarda ki sekilleri tanimistim bende ki kitapta da bu sekiller vardi ve ben birini kiz arkadasimin evine asmistim. Bunlar korunma tilsimlariydi,buraya girmelerine mani oluyordu. Onlari indirttigine gore davet yapacakti,bunu anladigim da korkmus olsam da hocanin isinin ehli bir gorunusu vardi ve buna cesaret vermisti. Kagitlara birkac sey daha yazip sag elime verdi ve kapattirip sol elimi de uzerine koydu. Kagitlari iki elimin icinde tutuyordum,bana birak diyene kadar birakmamami tembih edipnbir dua okumaya basladi. İki dakika kadar gecmisti ki cocuk dede burdalar dedi,tuylerim diken diken olmustu. Az once beni oldurmeye calisanlar iceri de serbesce dolasiyordu,hocaya ne kadar guvensem de sonucta o da bir insandi ve cok sinirlenecek olursalar odada ki herkese zarar verebilirlerdi. Hoca biraz daha okuyup arapca konusmaya basladi,cocuga donup arapca birseyler soyleyince cocuk parmagiyla beni isaret etti. Simdiye kadar bu kadar korkmamistim,hoca bana bakip tekrar ona dondu vebyine arapca konusmaya basladi. Bu konusma birkac dakika surdu,sonunda hoca bana donerek ;
- Ana adin ne oglum ?
Hacer
Hacer oglu Murat simdi mahkemedesin, ne sorulacaksa dogru soyleyecegine Allahin adiyla yemin eder misin ?
Ederim
     Tipki benim yapmaya calistigim itiraf gibi bana sorular sordu ve cocuga bakip arapca konustu,cocukla yaptogi baglantiyi hic anlamadim. Bende ki kitapta boyle bir bolum yoktu. Hoca konusmayi bitirmis olacak ki dua okumaya  basladi,Abdullah kulagima dogru egilerek duraksadigi yer de amin de dedi, bende her duraksamada amin deyip duasina katildim. Hoca cocugun ve benim elimdeki kagitlari alip onundeki metal kasede sirasiyla dua okuyarak yakti, cocugu disari cikartmalarini soyleyip bana dondu:
- Sen ne yaptin boyle oglum. Neden etrafinda bu islerle ilgilenen insanlardan yardim almayipta kendin ugrastin ? Bu isler oylenbir kitaptan okuyarak yapilacak isler degil,ben 42 senedir bu isin icindeyim, Allahin izniyle seni kurtardik.
     Boyle deyince hafifce dogruldum ve tam konusacakken devam etti :
- Telas etme,onu da kurtardik insallah. Ama o mektuplari yazan her kimse onu kurtaramadim. İnsandir,cahillik eder. Bir hata icin kimsenin canina dokunmamak lazim,ama kisas istediler. Allah affetsin,ben kim oldugunu ogrendim,sen dre yakin zaman da ogrenirsin. Bizim tanidik bir doktorumuz var,Allah razi olsun bu durumu biliyor,boyle rahatsizlik olunca gelip yardim ediyor. Simdi obur oda da seni muayene etsin,durumun iyiyse gidersin.
+ Hocam,hepinizden Allah razi olsun. Siz olmasaydiniz kapinin onunde olup gidecektim.
- Seni bize bulduran da,sifayi veren de Allah. Haa,gitmeden o kitabi buraya birak. Yalniz derdin oldugu zaman degil,her zaman buraya gel.
Allah razi olsun,firsat buldukca gelirim.
     Hocayla birkac dakika daha sohbet ettik, doktor iceri gelip beni muayene etti. Kan kaybettigimi ve darpa benzer morluklardan baska birsey olmadigini soyleyince ayrilmak icin ayaklandim. Vucudumdaki agri ve kan kaybina bagli yorgunluktan baska birseyim yoktu. Doktor iki tane ilac yazip verdi,bir ay boyunca bunlari kullanacaktim.
    Hemen hastaneye gitmek icin oradan ayrildim,ben cikmadan taksi cagirmislardi. Yirmi dakika sonra hastanedeydim,ailesi ve arkadslsri yogun bakim odasinin onunde bekliyorlardi. Leyla beni gorunce ayaga kalkip yanima geldi, yuzume bakinca aglamasi durdu.
- Ne oldu sana yuzun kirec gibi ?
+ Birsey yok,kendine geldi mi ?
- Biraz once ayildi,bir saat sonra yanina alacaklar, sen iyi degilsin,otursana.
      Ayakta zor durdugumu anlamisti, koluma girip bir sandalyeye oturttu. Hic halim yoktu,yaslanip gpszlerimi kapatirsam ya uyuyacak ya da bayilacaktim. Onun uyandigini gordukten ve iki kelime konusabildikten sonra haftalarca yerimden kalkmamaya raziydim,bir saatin sonunda ailesini iceri aldilar. 10 dakika kadar kalip disari ciktilar,arkadaslari ayaklanip ne oldugunu soruyordu. Etraflarini sarinca ben de camdan gormeknicin kalktim, gozleri kapali yatiyordu,kolun da bir serum. Ne olup bittigini anlamak icin konusmalarini dinliyordum,kendine geldigini ve konusabildigini soyleyince rahatladim. Doktor iceri baskasini alamayacagini soyleyince moralim bozulmustu, keske konusabilseydim diye soylenerek tekrar sandelyeye oturdum. O ara Rabia kalabaligin arasindan siyrilip yanima geldi yuzume bakinca gozlerini iyice acip;
+ Bu halin ne ? Ne oldu ?
- Birsey yok.
- Bir doktora falan gorun,gel gidip seni muayene ettirelim.
+ Yok birsey dedim ya.
-Tamam o zaman eve gotureyim seni,bu halde burada bekleyemezsin. Hem yarina kadar iceri kimseyi almayacaklar.
     Normal de onunla konusmadan buradan ayrilmazdim,ama biraz daha bekleyecek olursam oldugum yere yigilacaktim. Mecburen teklifini kabul edip ayaga kalktim,kolimdan destek aldigimi gorunce kokuma girip yardim etti. Hastaneden cikip taksiye bindik,gitmesini soylediysem de benimle eve kadar geldi. Annem beni o halde gorunce cok sasirmisti, arkadasin hastaneye kaldirildigini ve ona uzuldugumu soyleyince zor da olsa inandi. Rabia da destekleyince bana birsey olmadigina inandirabildik. Ben uyumak icin odama gidecekken annem zorla bizi mutfaga cekti,Rabia eve gelince artik ne anladiysa muhabbet etmek istemisti galiba. Yarim saate kadar onlarla oturup odama geldim,tam uzerimi cikartacakken Rabia odaya geldi.
- Ben gidiyorum
+ Tamam,benimle geldigin icin tesekkur ederim.
- Onemli degil, kendine iyi bak. Uyaninca beni mutlaka ara tamam mi ?
+ Tamam
     O kapidan cikar cikmaz kendimi yataga attim,mektupcu meselesini dusunmeye bile firsatim olmadan dalmisim...