Zaman Yolcuları [ZAS -2] (Tamamlandı)

64. Bölüm

  "Güzel şarkı." dedi Damla. Hayatında duyduğu en güzel şeylerden biriydi bu.

  "Elbette. Ben kötü şarkı seçmem." dedi Yeşim. "Al sözlerine bak."

  Ama yıldızlara ulaşana kadar yükseleceğim
Umutsuzlar için umut var
Şimdi bunu biliyorum ya
Sen bana yaşamayı sürdürmem için güç veriyorsun
Sessizlikteki ses
Şiddeti dağıtıyor
Bana bu yanlışları düzeltmem için bir şans veriyor
Asla pes etmeyeceğim, işte bu
Çünkü umutsuzlar için umut var

  Damla sözlere çakılı kalmıştı adeta. Gözleri doldu.  Yeşim'e baktı.

  "İnanıyor musun gerçekten?"

  Yeşim akustik gitara uzandı.

  "Benim kişisel olarak inanıp inanmamam senin için önemli değil. Ama unutma, birileri inanıyor ve başarıyor. Pes etme. Umutsuzlar için umut var. "

                        ☆☆☆☆
  /*

   Herkes neden hayatına bir sihirli değneğin değmesini bekler?

  Asıl değnek sizsiniz.  Kullanım talimatlarına dikkatli bakın.

  "Bakın, Kızıl Anka gayet güzel bir teklif ama ben orada ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum." dedi Damla.

  Yeşim Poyraz'ın fırlattığı elmayı havada kaptı. Kocaman bir ısırık alıp çiğnedikten sonra yuttu ve soruya cevap veren kimsenin olmadığını fark edince Damla'ya döndü.

  "Yapacak bir iş bulursun. Bulamazsan da bir alanda eğitim falan alırsın ne bileyim. Yok olmaya mahkum olmadığını bil yeter."

  Murat ışıltılı gözlerle ona bakıyordu.

  "Yeşim haklı, sana yardımcı olacak her şeyi seferber etmeye hazırım ben."

  "Kalkın o zaman." dedi Nergis. Aklına bir fikir gelmişti.

  "Nereye?" diye sordu Poyraz. Nergis olağanüstü özgüveniyle cevap verdi.

  "Okulun tiyatro kulübüne. Yani Damla'nın okulunun tiyatro kulübüne."

  Damla'nın gözleri iri iri açıldı.

  "Sen benim yatak odama mı girdin?"

  Kelimenin tam anlamıyla herkes şoka girmişti. Nergis omuz silkti.

  "Ne? Neler oluyor Nergis?" dedi Mehmet azarlarcasına. Nergis suçlu bir çocuk gibi başını eğdi.

  "Ufak bir araştırma yaptım. Kilitli çekmeceyi en alta koymak biraz hatalı bir davranış Damlacığım. Lisede tiyatro oynamışsın ve bayağı alkış almışa benziyordun. Orman yeşili çok güzel bir ortaçağ elbisesi vardı üzerinde."

  Damla utançla başını eğdi. Nergis'e kızamıyordu bile.

  "Luthien. Oyunun adı Luthien. Ben yazmıştım."

  Murat şaşkınca Damla'ya döndü.

  "Sen bir de oyun mu yazıyorsun?"

  Damla yerinden kalkıp odasına gitti. Bir süre sonra elinde dizüstü ile döndü. Herkes ona şaşkınca bakarken o istifini bozmadan bilgisayarını açtı. İçinde on oyunun taslağı vardı.

  "İşte, Luthien." dedi ve en alttaki taslağı açtı. Bir orman perisinin kendine ait dünyasından uzaklaşarak yıllardır gizlediği keşif içgüdüleriyle yepyeni bir dünyayı gözler önüne sermesini anlatıyordu taslak. Fantastik bir oyundu fakat fazla masraf gerektirmiyordu. Okudukça kendilerini o dünyanın içinde buldular.