Küçük Sevgilim

Bölüm 2

            Arabama bindiğimde sıcaklığım tavan yapmıştı, şanslıydım ki tek tuşla arabamın üzerini açmayı başardım. Gözlüklerimi taktıktan sonra dikiz aynasından son kez kendime bakarak daha iyisi olamaz sürtük bakışını kendime atıp arabamı çalıştırdım. Patronla randevum vardı. Bu gün yaklaşık 75 bin TL'lik bir iş alacaktım. Açıkçası paraya zerre kadar ihtiyacım yoktu ama işimi seviyordum. Annemin zoruyla üniversiteye geldiğim ilk gün kendimi bu ortamda bulmuştum. Ağır psikoloji kitapları okumak yerine polisten kaçmak daha cazip gelmişti. Ama bizimkilere kalsa hayatımda en ufak hataya bile yer yoktu çünkü neden ? . Bir Hilarius varisi mükemmel olmak zorundaydı... Peh külahıma anlatın...

                         Otobana hızla çıktığımda gazı kökledim. Etrafımdaki yüzlerce arabanın kornalarına ve nacizane küfürlerine aldırmadan yaklaşık 15 dakika sonra patronun barına teşrif etmiştim. Hanzo korumalar bana aç köpek bakışları atarken orta parmağımı gözlerine sokarak geniş kapıdan merdivenlere yönelip Bodrumdaki odaya indim. Kapıyı çaldıktan 2 saniye sonra kalın gir sesi duyuldu. Rahat hareketlerle içeri süzüldüğümde yakışıklı patronum beyaz göleği ve siyah kumaş pantolonuyla mafyacılık oynamak için silahını temizliyordu. Gülümseyerek masasına oturup bacak bacak üstüne attım bu hareketim üzerine silahı yanındaki çekmeceye bırakıp kahverengi gözlerini üzerime dikti. Aslında her kızın evlenmek isteyeceği tipte bir adamdı, 25 yaşlarında, 1.90 boyunda esmer kahverengi gözlü erkeksi yüzü, geniş omuzları ve siyah dağınık saçlarıyla, ideal türk yakışıklısı kıvamındaydı. Ama ben evlenmek istermiydim derseniz hayır, aslında ne tür erkekleri beğendiğimi bile bilmiyordum. Çok erkekle takıldım, çıktım falan ama hepsi ya dalgasına ya iş icabıydı. 

                             Gülümseyerek sert sesiyle konuşmaya başladı. "Erkencisin, paran mı bitti yoksa". Aynı derece bir sevecenlikle elimdeki telefondan saatime bakarak konuşmaya devam ettim. "Aslında biraz paraya hayır demezdim". "O zaman ordaki dosyaya göz at bu gün o listedeki arabaları  şehir dışındaki galeriye ulaştır ve paranı Halil'den al". Dosyaya baktığımda iki lüks araba modelini görür görmez sırıtmaya başladım. Bu iş kolay olacaktı tabi benim için. Bunları çalmak en fazla 1 saat sürerdi fakat o heyecan paha biçilemezdi. Başımla onaylayarak geldiğim yönden dışarı çıktım. 

                                       Kısa süren bir kaç araba turundan sonra kurbanını gözüne kestiren bir kaplan gibi arabayı takip etmeye başladım. Görünürde kamera olmayan ve tekin olan bir sokaktaydı. Bunu buradan kaldırsam sahibinin haberi kaç saat sonra olurdu allah bilir. Arabamı bir sokak öteye park edip yavaş adımlarla sokakta yürüdüm. Arabanın yanına geldiğimde ilk yapmam gereken alarımını bloke etmekti. Uzun sürmesede başarmıştım. Hızla arabaya binerek son sürat şehir dışına sürmeye başladım. İçim hala içime sığmıyor çığlık atmak kutlama yapmak istiyordum. Tabi bende şans olsa bunu yapabilirdim ama telefonum çaldı. Homurdanarak telefonu açtım.

- Efendim Patron

- Arabaları aldın mı?

- İlkini aldım bebek gibi bir parça, kıpkırmızı yazık olacak

- Bana sövmeni istemiyorum ama bir problemimiz var

- Ne gibi ? 

- Adamlar arayıp siprişleri değiştirdi, bir hafta sonra gelecek bir özel yapım bugatti çalmanı istiyorlar.

- Peki o zaman bu bebeği ne yapacağım

- Yok et, başına bela olmasın bana lazımsın.

- Peki patron

                   Telefonu yan koltuğa atıp, homurdanmalarıma devam etmek üzereydim ki yan tarafımdan gelen araba bana ışık yaktı. Heyecandan kalbim ağızımda atıyordu. Yakalanmak üzereydim, belkide sahibi görmüş ve peşime birini takmıştı. Gazı köklediğimde oda arkamdan kökleyerek peşime takıldı. Sokaktan sokağa giriyor virajlarda savruluyordum. Altımdaki böyle bir bebek olmasa çoktan yoldan çıkıp ölmüş olmalıydım. En sonunda şehir dışındaki toprak yola girdiğimizde araba bana yetişmeyi başarmış ve önümü kesmişti. Hemen eteğime sakladığım silaha elimi uzatarak yavaşça arabadan indim.