Bölüm 6

9.6K 243 1
                                    

Kendimi unutmaya zorlayarak galeriye doğru sürdüm. Kısa süren yoldan sonra arabamı geride bırakarak girişe yürüdüm. Sorun şu ki bu işleri sevmeme rağmen her başım belaya girdiğinde yanlızdım. Kimse varlığını umursamazdı. Geniş demir paslı kapıdan girdiğimde çıraklardan biri selam vererek lüks bir arabanın altına girip işine devam etti. Coşkulu bir karşılama beklemiyordum ama en azından bir hoşgeldin deseydin dedi iç sesim. Keyfimi bozmayıp içeri doğru aģırca yürüyüp üzerime araba yağı bulaşmasın diye topuklularımla bale yapıyordum.

        Bu komik savaşımdan sonra zafer kazanmış olarak patronun bir numaralı adamı Halil'in kapısını çaldım. Gir demesine gerek duymadan içeri girdim sonuçta kapıyı çalmıştım. Geniş masanın arkasında siyah bir spor atletle oturmuş laptopunda bir şeyler yapıyordu. Gülümsemesi ciddiyete karışarak bana oturmamı işarey etti. Bende sandalyenin aksine yanına yürüyüp masasına oturup bacak bacak üstüne atıp göz ucuyla laptopa baktım. Başını laptoptan kaldırıp bana baktı sonra fısıldar gibi düşünceli konuştu. "Bu şıklıģı neye borçluyuz". "Bir randevum vardı". "Kiminle?". "Özel". Kafasını önce bacaklarıma sonra gögüslerime kaldırıp yarım ağız sırıttı. "Bu kıyafetle tahmin edebiliyorum". "Iyrençleşme".

           Piç smile yaptıktan sonra laptopu parmağıyla işaret etti. "Araba bu, mallar bu gizli bölgelerde yaklaşık 10 kg ve tahmin edebileceğin üzere gümrüğe girmeden temizlemeliyiz.". Elimle arabanın resmine bir süre dokunduktan sonra yazık olacak dedim. Bu araba benim olmalıydı. Daha sonra elimi çekip ona baktım ve konuşmaya devam etti. " Araba bu müzede sergiye çıkacak oradan gümrüğe gidecek o yüzden müzedeyken içini boşaltmalıyız.". "O kadar insanın içinde imkansız". "senin için bile". "Benim için imkansız diye bir şey yoktur". "Bu konu seni bile aşar bence başka birini yollamalıyız". "Benden daha iyi bir adamınız yok". Kısa bir süre düşünüp onayladı.   "Bir yolunu bul o zaman".

        Bulurum dedikten sonra zafer çığlıģı atmamak.için dudaģımı ısırdım. Hadi ama dostum mükemmel olan benim biliyorsunuz dedi sürtük iç sesim. Galeriden çıkıp patronu aradım. Gerekli bilgileri almalıydım. Ic mekanı görevlileri güvenlik derecesini. Herşeyi e mail atıp benden kurtulurken son sòzleri beynime kazındı. "Buluşman nasıldı". "iyi..." " Tamam bye". Bu adam neden herşeye burnunu sokardı ki?.

     Eve geldiğimde sessizlik hakimdi. Sezar'ı bulmak için heryere bakındım. Anneme evde olduğumu haber verirse günün geri kalanında rahat olurdum. Salon ve mutfak hatta odası bile boştu. Tek ihtimal spor salonuydu.

          Hızla bodruma inip salonun içine baktìm. Altìnda bir sort ùstù çıplak kesinlikle mükemmel derecede sexy ve beni ye diyen kol kaslarıyla kum torbasına yumruklarını geçiriyordu.  Elindeki sargılar bile erkeksi ve çekiciydi. ona tap onu sevvvv diye kendi sınırını aşan iç sesime bir yumruk atarak yanına yürüdüm.

      "Küçük hanım". Beni fark etmişti. Lanet olsun tahmin etmeliydim. "Beni izlemen bitti mi ağzını sil salyaların akmış".  "O kadarda iyi değilsin". Her an çarpılabilirdim, o kesindi. O muhteşem kahkahasını atarken eline aldığı havluyla anlındaki terini sildi. Böyle bile nasıl tatlı oluyordu allahım beni mi sınıyorsun??!!.

      "Sende idare edersin". Elbiseme ve sonra bacaklarıma bakarak. "Biliyorum". dedim alaycı. Bir anda havluyu bana savurmasıyla yakalamam ve bir kenara atmam bir oldu. "Reflexlerin iyiymiş". "Senden daha iyi". Basîyla onaylamadığnı belli etti. "Ispatla".

     Iste bu beklemediğim bir şeydi ama bilmediği şey kendimi bildim bileli annemin zoruyla savunma ve saldırı dersleri aldığımdı ve hayatımda bir çok kez işime yaramıştı. Hızla üzerime saldırdığında aynı hızla kaçıp kurtuldum. Bir süre sonra yumuklar tekmeler uçuşuyor ve yoruluyordum. Lanet olsun adam iyidi. Güç bela nefes alıp en sonunda hile yapmaya karar verdim. Erkekliğine vurduğum tekmeyle yere yığıldı. "Iste bu kadar" deyip salondan çıktım. Arkamdan saydırıyordu ama gülüyorduda. Banyoya girip sıcak bir duş alıp birseyler atıştırdım.Sezar hala ortada yoktu. Koltuģa oturup tv yi açtìģımda bir araba galerisinin reklamını gördüm. neden aklıma daha önce gelmedi ki dedim...

Arabaya ulaşmak için mankenlik yapacaktım...

Küçük SevgilimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin