နောက်တကြိမ် သေသွားပြန်တဲ့ တပည့်ကျော်(my discipline die yet again)

အခန်း(၁၄)ဂိုဏ်းချုပ် ခေါင်းကိုက်ရခြင်း

၁၄
''ဆရာဦးလေး ပြောတာက စိတ်တန်ခိုး ပညာရပ် တစ်ခုပဲလား´´

''အစားသောက်ပဲ´´

''အစားအစာ!အရမ်း အဖိုးတန်တဲ့ မြင့်မြတ်တဲ့ ပစ္စည်းများလား´´

''မဟုတ်ဘူး´´
ယုယန်လည်း မျက်မှောင်ကြုတ်သွားတယ်။
တစ်ကယ်တော့ သူလည်း မကြားဖူးဘူးလေ။
''သွေးထွက်တာ များတဲ့ လူတွေကို တိုက်ရတဲ့
အရည် တမျိုးပဲ´´

ဂိုဏ်းချုပ်ဇီမို လည်း နှုတ်ခမ်းတွန့်သွားပြီး
''ဆရာဥိးီလေး ပြောတာက ရေနွေးထဲကို သကြားညို ထည့်ကြိုတာ ပြောတာလား မသိဘူး´´

ယုယန် က ခဏစဉ်းစားပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။
ကြည့်ရတာ ရေနွေးကြိုပြီးရင် သကြားညို ထည့်လိုက်ရုံပဲကို!
''မင်းမှာ သကြားညို ရှိလား´´

မရှိပါဘူး´´
ဂိုဏ်းချုပ်ဇီမို လည်း ချောင်းအနည်းငယ် ဟန်ပြုဆိုးပြီးမှ အသိဝင်လာတယ်။ဘာကိစ္စ ဒီဟာလေးအတွက် ညနက်ကြီးမှ သူ့ဆရာဦးလေးက လာရှာနေတာလဲ မသိဘူး!

''ဒါပေမဲ့ ဆရာဦးလေး အမြန်လိုနေတယ်ဆို
ရင်တော့ ကျတော် အမိန့်ထုတ်ပြီး နောက်နေ့ကျတော့ လာပို့ ခိုင်းလိုက်ပါ့မယ်´´

''အင်း..´´
ယုယန်က အေးစက်စက်နဲ့ဲပဲ သူပြောတာကို
ခေါင်းညိတ်သဘောတူတယ်။ပြီးတော့ လှည့်ထွက်သွားဖို့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်လှမ်းတယ်။ခဏရပ်သွားပြီး ပြန်လှည့်လာတယ်။အလေးနက်လေသံနဲ့မေးတယ်။

''ပြောကြည့်ဦး အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရဲ့
အန်တီလာတဲ့ ကာလမှာ သကြားညိုရည် သောက်ရတာ အပြင် တခြား ဂရုစိုက်စရာ ရှိသေးလား´´

''အာ...´´

ဂိုဏ်းချုပ်ကြီး ဇီမို လည်း ခြေထောက်တွေ ပျော့ခွေပြီး မြေပေါ်လဲကျတော့မလို ဖြစ်သွားတယ်။အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ရဲ့ အန်တီကာလ။
သူနားကြား လွဲတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်!!

''ဦး..ဦးလေး...ဆရာသခင်..ဘာ...ဘာလို့ မေးတာ လဲ မသိဘူး....´´

''မင်း မသိ ဘူး ပေါ့´´

ယုယန်မျက်လုံးလေးတွေ ကျဉ်းသွားပြီး ဖီမိုကို
စိုက်ကြည့်နေတယ်။သူ့ပုံစံက ပိုတောင် အေးစက်လာသေးတယ်။တပည့်တွေ ဒီလောက်များတာ မသိရကောင်းလားဆိုတဲ့ အပြစ်တင်ကြည့်နဲ့ ကြည့်နေတာ။ဂိုဏ်းချုပ်ခမျာ ချွေးစေးတွေတောင် ပြန်လာတယ်။မတတ်နိုင်ဘဲ ဆက်ပြောရတယ်။