ရေကန်ထဲကနေ တက်လာပြီးတဲ့နောက်တော့ ကန်ဘေးနားမှာ ပျံဝဲနေတဲ့ အပြာရောင် အလင်းပြောက်လေးတွေကို မြင်လိုက်တယ်။ ကျူ းယောင်လည်း စိတ်ရှုပ်ရှုပ်နဲ့ အမြီးရမ်းကာ ခါထုတ်လိုက်တယ် ။
သို့ပေမဲ့ ထိုအပြာရောင် အလင်းပြောက်လေးတွေဟာ ပျောက်မသွားဘဲ သူမကိုယ်ထဲ ဝင်သွားကြတယ်။ ထို့အပြင် အနီးနားပတ်ဝန်းကျင်က တစ်ခြားအရောင်စုံ အလင်းပြောက်လေးတွေပါ သူမကိုယ်ထဲ ပြေးဝင်လာပြီး ချီလွင်ပြင်ထဲမှာ ဝင်ရောက်သွားကြတယ် ။
ကျူးယောင်လည်း မျက်လုံးပြူးသွားတယ် ။
"ဆရာ"
ဆရာရေ . . . လုပ်ပါဦး ။ ဒီမှာ လိပ်ပြာတွေ အားကြီးပဲ !
"မင်း''
အနောက်ကနေ ကပ်လိုက်လာတဲ့ ယုယန်လည်း ဒီမြင်ကွင်းကို တွေ့လိုက်တယ်။ အမြီးမြှောက်နေတဲ့ သူ့တပည့်ကို အထိတ်တလန့်ကြည့်တယ် ။
"မင်း ထွားလာတယ်"
"မဖြစ်နိူင်တာ"
ကျူ းယောင်လည်း လန့်သွားတယ်။ အကျင့်ပါနေကျမို့လို့ သူမခါးကို ငုံ့ကြည့်မိတယ်။ သို့ပေမဲ့ သူမရဲ့ နဂါးဦးခေါင်းကိုလှည့်ပြီး ကြည့်မိတော့ သေးရှည်မျောမျော ကိုယ်လုံးဆိုတော့ သူမလည်း အတော့်ကို စဉ်းစားယူလိုက်ရတယ်။ ငါ့ခါးဆိုတာက ဘယ်အပိုင်းဖြစ်မလဲ ။
ယုယန်လည်း သက်ပြင်းချတယ်။ သူမကို ကောက်ယူသွားပြီး ရေအနီးနားကို ခေါ်လာတယ် ။
ကျူ းယောင်လည်း ဘာမှန်းနားမလည်ဘဲ ရေထဲက ပုံရိပ်ကိုကြည့်လိုက်တယ်။ သူမ ဘာမှ မပြောင်းပါဘူးဟ ။ ရွှေရောင်သမ်းနေတဲ့ အရင်က မြင်ဖူးတဲ့ ပုံစံပါပဲ။ နေပါဦး ။သူမ နည်းနည်းကြီးလာတယ်လို့ ဘာလို့ ခံစားနေရပါလိမ့် ။
"ဆရာ . . ဆရာ . . . ဆရာ"
ကျူးယောင်လည်း ပျော်လွန်းလို့ ခဏလောက် ဘာပြောရမယ်မှန်း မသိတော့ဘူး ။
"တပည့် ချီလွင်ပြင်ထဲမှာ ချီတွေရှိနေပြီ"
ထိုအခါမှ ယုယန်လည်း သူမကို မြေပြင်ပေါ် ပြန်ချပေးရင်း မျက်မှောင်ကြုံ့လာတယ် ။
ESTÁS LEYENDO
နောက်တကြိမ် သေသွားပြန်တဲ့ တပည့်ကျော်(my discipline die yet again)
Humorကျင့်ကြံခြင်း လောကမှာ အားလုံးက လေးစား အားကျ ကြောက်ရတဲ့ ဆရာသခင်' ယုယန်' တစ်ယောက် နှစ်ပေါင်း သောင်းချီကြာမှ တပည့် တစ်ယောက် လက်ခံလိုက်ပါတယ်။စိတ်နှစ်ကိုယ်နှစ် သင်ပေးတာကြောင့် သူ့တပည့်လည်း ကျင့်ကြံရင်း ကျော်ကြားလာခါနီးမှာပဲ သေဆုံးသွားပါတယ်။လက်မလျော့တမ်း...
