Brutal Law

Rozdział 18

*Liam*

Schodziłem po schodach, balem się tego, co tam zastane. Gdy wyszedłem do pomieszczenia to zamarłem.Na łóżku leżał nagi, pobity szesnastolatek, który dławił się płaczem. Gdy tylko na mnie spojrzał, to rozpłakał się jeszcze bardziej.

- B..bła..agam, z..zosta..aw m.. mnie - krzyknął płacząc nastolatek. Natychmiast poszedłem do niego i go rozwiązałem.

- Shh, spokojnie, ja nic Ci nie zrobię - powiedziałem, gdy zobaczyłem, jak chłopak kuli się i zanosi płaczem, był przerażony. 

Blondyn był wychudzony i brudny, miał na sobie ślady zaschniętej krwi. Powoli i ostrożnie podniosłem na chłopaka, on od razu wtulił się w moją koszulkę, następnie w nią płacząc, a ja powoli szedłem z nim po schodach, prowadząc go do łazienki. Gdy tylko znajdowaliśmy się w pomieszczeniu to zamknąłem drzwi. Następnie posadziłem nagiego i przerażonego nastolatka na zamkniętej toalecie. Miał na swoim ciele wiele siniaków, zadrapań i ran, współczułem mu. Blondyn spojrzał się Na mnie swoimi dużymi, niebieskimi oczami, z których leciały łzy. Na jego pliczku był wielki siniak, miał przeciętą wargę, oraz łuk brwiowy. Natychmiastowo ukucnąłem tuż przy chłopaku, który starał cofać się w tył.

- Ja Ci nic nie zrobię, chcę cię opatrzyć- powiedziałem zgodnie z prawdą, blondyn nadal się na mnie patrzył ze strachem, westchnąłem cicho, biorąc w dłonie apteczkę.

Otworzyłem ją, następnie zająłem się jego ranami, chłopak nadal pochlipywał cicho płacząc, a mnie łamał serce ten widok. Po opatrzeniu chłopaka wyszedłem na chwilę po bokserki i jakieś ubrania dla niego. Gdy wróciłem to zastałem blondyna, który płakał przytulając się do własnych ramion, dotknąłem Jego ramienia, a on podskoczył. 

- Przepraszam, nie chciałem Cię przestraszyć- powiedziałem.

 - Masz, przyniosłem Ci ubrania, będą za duże, ale zawsze to coś.

- J..ja dz..zięk..ku..je - wyszeptał blondyn ubierając się.

- D..dlacz..czeg..go mi t..to r..robi..cie?- powiedział chłopak nadal płacząc.

3/5