Jesteś 18-letnią Polką, która za swoją miłością pojechała do Australii. Porzuciłaś rodzinę, szkołę, znajomych dla 'tego jedynego'. Szalone co? To jeszcze nie koniec. Co będzie jeśli się okaże, że on jednak nie jest tym jedynym? Kto pomoże zagoić się...
Wstałem po kilkunastu godzinach lotu. Ze mną leciał mój ojciec, który o wiele lepiej znał koreański ode mnie. Nie ma co się dziwić. Jest z pochodzenia Koreańczykiem tak, jak moja matka. Ja późno zacząłem się uczyć tego języka i nie wiele w tamtym czasie potrafiłem powiedzieć. To było lekko irytujące, że rozumiałem co inni mówią, ale gdybym miał odpowiedzieć to nie potrafiłbym wydusić z siebie słowa.
Wyszliśmy z lotniska i czekaliśmy na taksówkę.
Felix: Co u Y/N?
Olivia: Leży i płacze. Rozmawiała wczoraj z Alanem.
Felix: Postaram się zaraz do niej zadzwonić.
Zaczęło mnie zastanawiać, dlaczego z nim rozmawiała. Według mnie nie była jeszcze gotowa. Razem z ojcem pojechaliśmy do hotelu, a następnego dnia miały być przesłuchania.
—Tato mogę iść się przejść? Za niedługo wrócę.
— Jasne, jak coś to dzwoń.
Wziąłem telefon ze sobą i wyszedłem z pokoju, a następnie budynku. Seul nocą jest naprawdę piękny. Muszę tu kiedyś zabrać Y/N.
W Australii było mniej więcej przedpołudnie. Nie było, więc pszeszkód bym zadzwonił.
— Halo? Y/N?
— Hej Felix.
Usłyszałem jej głos i lekko się uspokoiłem.
— Co się dzieje? Olivia mi powiedziała, że rozmawiałaś z nim.
— Musiałam z nim porozmawiać, bo już miałam tego dość. Powiedział mi, że kocha mnie i tą inną dziewczynę i chciał związku ze mną i z nią. Pokłóciliśmy się trochę, ale postawiłam na swoje i już chyba nie będzie się do mnie zbliżał.
— Jesteś bardzo odważna. Żałuję, że nie mogę być przy tobie, ale postaram się Ci to jakoś wynagrodzić. Jestem z ciebie dumny.
— Felix, to boli... — Usłyszałem, jak dziewczyna zanosi się płaczem.
— Spokojnie, młoda. Będzie dobrze i nie warto tracić czasu na płacz. Na świecie jest na pewno ta jedyna osoba dla ciebie. Może to jestem ja.
— Nie jestem chyba gotowa na związek. Wolę spędzać czas z przyjaciółmi, np. z tobą.
Kąciki moich ust uniosły się do góry. Cieszyłem się, że tak mnie postrzegała i mi ufała. To wiele dla mnie znaczyło. Chciałem ją pocieszyć najlepiej, jak potrafiłem. Kiedyś powiedziała mi, że mój uśmiech jest bardzo uspokajający i poprawia humor, więc postanowiłem wysłać jej zdjęcie, które zrobiłem sobie w samolocie przed lotem.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
