Not Like Most Boys (NL)

5. I Dont Know Why

Davina's POV:

Er word op de deur geklopt en ik ga rechtop zitten. 'Wat moet je.' De deur gaat langzaam open en Valentino loopt naar binnen. 

'Sorry dat ik je liet lopen, maar ik dacht dat we hadden afgesproken dat je niet meer zou drinken.' zegt hij streng en ik zucht diep. 

'Als je hier bent om me een lesje te leren, kan je weer gaan.' Hij komt naast me op het bed zitten en kijkt me aan. 

'Ik zal je nooit meer alleen laten, als je nooit meer gaat drinken. Tenminste tot je achttiende, of als we er beide bij zijn.' zegt hij snel en ik kijk hem schuin aan. 

'Jullie waren er toch ook beide?' Hij zucht diep en knikt. 'Maar we konden niet echt focussen op jou.' zegt hij snel en ik rol met mijn ogen. 

'Te druk met Ayliana.' zeg ik plagend en hij begint te blozen. 'Vraag nou maar gewoon of ze je vriendin wilt zijn, Jezus.' Hij grinnikt en knikt. 'Maandag ga ik het doen.'

'Echt waar joh?! Na twee jaar!' zeg ik en hij begint te lachen. 'Ga maar slapen, morgen gaan we naar stad.' Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en loopt naar de deur.

'Hebben we geen huisarrest meer?' 'Jawel alleen we moeten toch kleren halen voor deze zomer, dus we mogen met z'n allen gaan.' Valentino glimlacht even. 'Je weet dat huisarrest nooit echt huisarrest is bij ma.' Bij papa wel.. Ik glimlach en kijk naar m'n telefoon. Het is al bijna half één 's nachts.  'Welterusten Dav.' 'Trusten Tino.' 

'Deur dicht!' Hij lacht en loopt snel naar zijn kamer. Ik zucht diep en loop zelf naar de deur, om het dicht te doen. 

Ik loop glimlachend naar m'n bed en ga op mijn rug liggen. For some reason moet ik denken aan de kus die ik met Justin had. Niet omdat ik het fijn vond, maar omdat ik het gewoon raar vond. Ik kreeg namelijk een soort schok, maar het kan ook zijn dat ik het me heb verbeeld, want de kus was echt maar twee seconde ofzo. Is dat het effect waar mama het altijd over heeft?  

'Je vond het fijn of niet soms, kleintje?' Ik schrik als ik Justin's stem hoor en kijk naast me. Hij leunt op zijn arm en kijkt naar mij. 'Wat doe jij hier?' 'Geef nou maar toe, je wilt me.' Hij beweegt niet, maar toch krijg ik het gevoel dat we naar elkaar toeschuiven. 

'Blijf uit mijn buurt North.' Ik draai me om en voel zijn harde borst tegen m'n rug. 'Jij bent degene die naar mij toe komt.' zegt hij plagend en hij legt zijn hand op mijn heup. Ik draai me om en weg is hij. Wat? 

Er word op de deur geklopt, waardoor ik wakker schrik. Blijkbaar was het allemaal een droom, maar ik kan me niet herinneren dat ik in slaap gevallen ben. 

'Schiet op, we gaan naar de stad!' Schreeuwt Valentino. Ik klim uit bed en pak mijn outfit voor vandaag. Een rood shirt met lichtblauwe spijkerbroek. 

Zodra ik klaar ben met alles loop ik naar de woonkamer. 'Let goed op elkaar, heb je al gegeten?' vraagt mama en ik schud mijn hoofd. 'We halen wel wat voor d'r.' zegt Noraily en ze trekt me mee naar buiten. 

'Wie komen er allemaal?' vraag ik zodra ik achterin stap. 'James, Arthur, Micheal en Maggie.' Noraily glimlacht en pakt meteen haar telefoon. 'Je vind Micheal leuk of niet soms?' 

Valentino's ogen worden groot, maar Noraily bloost alleen maar erger. 'Had je je daarom zo opgemaakt gisteren?' 'Was hij er dan?' vraagt ze snel en Valentino en ik beginnen keihard te lachen. 

Wanneer we aankomen in de Stad stappen we allemaal uit. We lopen naar de trap waar we altijd afspreken en zien dat iedereen er al is. 

'Waarom zijn jullie zo laat?' 'Iemand hier heeft zich verslapen.' zegt Noraily en ze geeft Maggie een knuffel. 'Hoe gaat het met je Dav?' vraagt Maggie aan me en ik haal mijn schouders op.