Not Like Most Boys (NL)

64. Give This To Her

Davina's POV:

De dokter stuurt ons allemaal weer naar huis, Valentino heeft gelukkig niks. Ayliana helpt hem de auto in, maar hij wilt duidelijk niks met haar te maken hebben. Ik vraag me echt af wat er aan de hand is, want ze heeft niks verkeerd gedaan. 

En ik dacht juist dat ze na gisteravond, weer goed waren. Blijkbaar niet.. 

Iedereen neemt afscheid en gaat naar huis. Zodra we thuis aankomen gaat Valentino naar zijn kamer. Hij heeft hoofdpijn zegt hij, maar ik denk dat er meer speelt. 

Toch laat ik het gaan, ik weet dat hij moe is van dit alles, dus laat ik hem gaan. 

'Ik ga ook slapen..' zeg ik zuchtend. Mam geeft me een knuffel en bekijkt me zorgvuldig, waarna ze knikt en naar pap kijkt. 'Moet je niet eerst eten?' 'Heb geen honger.. Plus heb net wat gegeten.' zeg ik snel, voordat ik mijn kamer in loop. 

Ik ga op mijn bed liggen en kijk naar mijn telefoon. Sinds de rit naar het ziekenhuis heb ik het ding uitgezet. Ik had geen zin in al die belletjes of berichtjes. 

Justin heeft me vijf keer gebeld en meer dan twintig keer geappt. Ik leg het telefoontje op de kast naast mijn bed en kijk naar het plafond. 

Er word geklopt op mijn deur en ik ga rechtop zitten. 'Binnen.' 

Papa komt mijn kamer in en glimlacht naar me. 'Hey kleintje..' Ik knik en probeer te glimlachen, ook al heb ik er eigenlijk echt geen zin in. 

'Ga maar lekker slapen, morgen word een lange dag.. Je moet goed uitgerust zijn.' Ik zucht diep en kijk hem voorzichtig aan. 'Is dit wel allemaal nodig?'

Hij kijkt even verbaasd, maar knikt snel. 'Ja, we gaan dit doen. Samen, oké?' Ik knik en kijk naar de grond. 'Welterusten Davina.' 'Welterusten pap.' Hij geeft me een kus op mijn hoofd en loopt weer mijn kamer uit. 

Ik loop naar de kast, zodat ik me om kan kleden en in bed kan gaan liggen. Mijn telefoon gaat weer en ik kijk naar het schermpje, het is weer Justin. Ik verwijder zijn nummer en blokkeer hem op alle andere dingen, zodat ik niks meer van hem hoef te horen. 

Daarna klim ik in bed en ga ik onder de dekens liggen. Na dertig minuten woelen heb ik eindelijk een lekkere slaappositie gevonden en val ik langzaam in slaap. 

Valentino's POV:

De volgende ochtend heb ik nog steeds barstende koppijn. Alsnog moet ik naar school, want dat mag ik niet te lang missen. 

Davina gaat met mam en pap naar het politiebureau, terwijl Noraily en ik naar school gaan. Ik neem de scooter, aangezien Noraily de auto neemt. 

Op school kijken mensen me allemaal raar aan. Ik weet van mezelf dat ik er super slecht uitzie, door alle blauwe plekken op mijn gezicht. Maar het kan me echt niks schelen. Ik wil hier niet eens zijn. 

'Hey bro, je ziet er echt slecht uit.' zegt Dante als hij me door de gang ziet lopen. Ik rol met mijn ogen en geef hem een boks. 'Ik voel me ook niet goed.' zeg ik zuchtend. 

Ik loop door naar mijn kluisje en pak de boeken die ik nodig heb, om het daarna weer dicht te gooien en er tegen aan te leunen. 

'Hey, waar is Davina?' vraagt Joy die met Ayliana aan komt lopen. 'Politiebureau.' Ze knikken en praten verder met Dante. Ik volg het niet, want ik hoor alleen maar fluisteringen over mijn zusje en wat Delano precies bij haar heeft gedaan.