Not Like Most Boys (NL)

66. The Presents

Davina's POV:

Kira en ik lopen naar mijn kluisje, omdat haar boek daar nog lag. 'Thanks voor de back up by the way.' zegt ze glimlachend. 

Ik haal mijn schouders op en glimlach naar haar. 'Arthur is gewoon eigenwijs, hij durft niet toe te geven dat hij wat voor je voelt.' zeg ik zuchtend. 

'Hij geeft ook niks om me, beter ook want ik haat hem.' zegt Kira geïrriteerd. 

Ik kijk haar schuin aan, want volgens mij voelt ze precies het tegenovergestelde. 

Een meisje botst expres tegen me aan. 'Kijk uit waar je loopt.' snauw ik naar haar. 'Ik praat niet met leugenaars.' zegt ze bitchy. 

'Dat je daar nog steeds mee zit gewoon.' zeg ik terwijl ik Kira meetrek naar mijn kluisje. 

'Wat denkt ze wel niet?' Ik schud mijn hoofd en open mijn kluisje. Er valt een bos bloemen uit en en ligt een sieradendoosje op de middelste plank. 

Ik geef Kira haar boek en kijk weer naar het doosje. Er ligt een briefje bij en er staat Justin op. Ik pak het doosje en het briefje en loop ermee naar de prullenbak. 

'Wat doe je!? Ga je die niet lezen?!' vraagt Kira verward. Ik schud mijn hoofd en gooi het allemaal in de prullenbak. 'Ik hoef niets van hem Kira.' 

'Van wie?' 'Justin.' zeg ik zuchtend. Ik loop terug naar mijn kluisje en gooi het ding dicht, waarna ik de bloemen oppak en die ook in de prullenbak gooi. 

Drie weken lang gaat het al zo. Ik ga naar mijn kluisje, krijg een cadeautje. Ik ga naar mijn lokaal, op mijn tafel, ligt een cadeautje. Ik ga naar huis, bij mijn scooter liggen tachtig bloemen. Dat hij het nog steeds niet begrijpt!? 

'Misschien moet je met hem praten?' stelt ze voor. Ik schud mijn hoofd en loop verder naar de kantine. 

Ayliana en Joy praten met James. Ze praten ergens over, maar stoppen zodra wij aankomen lopen. 

'Zeg tegen haar dat ze met Justin moet praten.' zegt Kira speels. Ik rol met mijn ogen en ga naast James zitten. 

'Waar komt dit vandaan?' 'Ze heeft weer een cadeau weggegooid zonder überhaupt te kijken wat het was.' legt Kira snel uit. 

'Ik wil niets met hem te maken hebben.' zeg ik nogmaals. 

'Geef hem gewoon nog een kans..' zegt James voorzichtig. Ik schud mijn hoofd en pak mijn telefoon uit mijn zak. 

'Ik hoef niets van hem, oké?' zeg ik vastbesloten van mijn keuze. 

'Toch heb je die brief nog.' zegt Joy grijnzend. 

'Welke brief?' 'Die eerste brief die ik je heb gegeven.' zegt Ayliana plagend. Ik kijk hun droog aan, maar ze hebben wel gelijk. 

Ik heb het gewoon in mijn la gestopt, want dan blijft het uit mijn zicht. 

'Heb je het al gelezen?' vraagt James, waarop ik mijn hoofd schud. 'Ik ga het ook niet lezen.' 

'Misschien moet je het op je verjaardag lezen?' stelt Joy voor. 'Nee, gaat niet gebeuren.' 

'Wat gaan we trouwens doen met je verjaardag?' vraagt Kira nieuwsgierig. 'Ik heb geen idee, maar ik dacht misschien net als bij Noraily en Valentino, uit eten ofzo? Of gewoon net als bij Dante, chillen?' stel ik voor. 

'Ja leuk idee! Bij hetzelfde restaurant?' vraagt James enthousiast. Ik haal mijn schouders op, want het boeit me eigenlijk niet zo veel. 

'We kunnen ook gewoon een film kijken met z'n alle, bij mij thuis?' 'Voor je achttiende verjaardag?' vraagt Ayliana droog. Ik knik en kijk haar raar aan