Not Like Most Boys (NL)

36. Stuck In The Ground

Valentino's POV:

De hele week heb ik het gevoel dat Ayliana afstand van me neemt. Net wanneer ik het goed heb gemaakt met Dante, gaat het fout met haar. Maar waarom? 

'We moeten praten.' Ze schrikt van me, maar knikt. 'Ja, inderdaad.' 

'Ik weet dat we ruzie hadden over die reis en ik weet dat je niet wou, maar ik wilde gewoon een week met je doorbrengen en dat kon al niet omdat je met je ouders ging. En dan wou je ook niet die twee dagen.' Ze zucht en gooit haar kluisje dicht. 

'Ik had geen geld voor een ticket.' Bullshit.. 'Ik zou betalen.' Ze zucht weer en kijkt me boos aan. 

'En dan hoor ik nog dat je naar het feest bent gegaan. Bel ik je, neem je niet op?' Ze rolt met haar ogen en leunt tegen haar kluisje. 

'Ik ben serieus, wat was je aan het doen?' 

'Niets.' zegt ze schouderophalend. Davina en Joy staan er ongemakkelijk bij. 'Wat waren jullie aan het doen?' vraag ik aan Joy, aangezien Ayli niet gaat antwoorden. 'Niet zeggen, hij luistert toch niet.' 

Ik kijk naar Ayliana, die me nog steeds boos aankijkt. 

'Vertel jij het dan maar.' Ze schud haar hoofd en wilt weglopen, maar ik ga in haar weg staan. 'Valentino-' 'Bek dicht Davina.' Ze zucht en rolt met haar ogen. 

'Vertel me waar je was.' 'Ik was gewoon naar het feest en daarna thuis, meer niet.' vuurt ze terug. 

'En je kon de telefoon niet opnemen of terugbellen?' vraag ik geïrriteerd. Ze schud haar hoofd en kijkt naar Joy. 

'Bullshit Ayliana.' 'Dit is bullshit! Je flipt om niks! Sorry dat ik niet opnam of terug belde, had gewoon even geen zin in je!' Ik schrik door haar harde woorden en doe een stap naar achter. 

'Wat?' Ze zucht en blaast een paar haren uit haar gezicht. 'Je hoorde me wel Valentino..' zegt ze zacht. 

'Je bent te bezitterig, ik ben niet je fucking eigendom, ik ben je vriendin.' Ze loopt langs en botst expres tegen mijn schouder. Ze loopt naar buiten, maar ik laat haar niet zomaar gaan. 

'Ayliana wacht!' Ze blijft staan en draait zich langzaam om. Haar ogen zijn glazig, alsof ze elk moment kan gaan huilen. Het is de eerste keer dat ik haar zo heb gezien, zo breekbaar. Shit.. 

'Wat betekend dit?' Ze ademt diep in en uit en sluit haar ogen. 'Misschien is het beter als we een pauze nemen...' 

Weer voel ik een harde klap in mijn gezicht, niet letterlijk, maar zo voelt het. 

'Wat is er die avond gebeurd?' vraag ik, haar recht aankijkend. Ze ademt diep in en opent voorzichtig haar ogen. Een traan rolt over haar wang en ik ben bang voor haar woorden. 

'Ben je vreemdgegaan?' vraag ik voorzichtig. Haar ogen worden groot, maar dan weer klein. Nee.. 'Nee.. Dat zou ik nooit doen..' Ik haal opgelucht adem en stap naar haar toe, maar ze stapt naar achter. 

'Ayliana.. Doe dit niet..' 

'Het is maar een pauze..' zegt ze snikkend. Ik kijk naar de grond en zucht diep. 'Het spijt me dat ik je zo kut laat voelen, maar ik heb je nodig.' 

'Het is maar een pauze...' zegt ze monotoon.

'Geloof je het zelf? Je weet hoe pauzes werken! Iedereen gaat daarna uit elkaar! Wil je dat voor ons?!' Ze schud haar hoofd en knijpt haar ogen dicht. 

'Nee! Natuurlijk niet! Maar dit kan ik ook niet..' 'Ayliana.. Alsjeblieft..' Ze schud haar hoofd, terwijl ze haar ogen dichtknijpt. 

'We gaan zien wat er met ons gaat gebeuren.' zegt ze snikkend. 'Niet doen.. Alsjeblieft.' Dit keer kan ik naar haar toe stappen, zonder dat ze wegloopt, omdat ze haar ogen dicht heeft.