Not Like Most Boys (NL)

8. The Mark

Valentino's POV:

Daar staat ze eindelijk. Het is ondertussen al het einde van de dag en ze is haar spullen aan het pakken, zodat ze naar huis kan. 

'Ayliana, kunnen we praten?' vraag ik snel, voordat ze wegloopt. Ze kijkt naar de andere meiden, maar die lopen snel verder. 

Ik heb Davina kunnen overhalen om zich erbuiten te houden, dus doet ze dat ook.

'Oké.. Is het erg?' 'Nee, tenzij je nee zegt dan wel.' zeg ik snel. Ze kijkt me vragend aan, waardoor het allemaal veel moeilijker is dan het lijkt. 

'Ik uhm.. Ik wou je dus vragen.. Of.. Wil je mijn vriendin zijn?' vraag ik zenuwachtig. Haar ogen worden groot en haar tas valt bijna van haar schouder. 

'Wat?' vraagt ze ongelovig. Ik kijk ongemakkelijk naar de grond en adem diep in en uit. 'Wil je.. Mijn vriendin zijn?' 

Ze bukt een beetje naar voor, zodat ze oogcontact kan maken. 'Ja.' zegt ze blozend. Ik kijk haar aan en moet glimlachen. 'Wat?' 'Ja.' zegt ze vrolijk. 

Ik sla mijn armen om haar middel en draai haar in het rond. Ik ben zo blij nu. Ze heeft gewoon ja gezegd! 

'Tino kan je me neerzetten.' zegt ze lachend. Ik laat haar los en druk mijn lippen op die van haar. Net als die avond op het feest gaat er vuurwerk af. Het voelt zo goed om haar te zoenen. Ik stop de kus en kijk haar spijtig aan. 

'Sorry.. Ik ben gewoon zo blij.' zeg ik ongemakkelijk. Ze giechelt en geeft me snel een kus, die me laat verlangen naar meer. 

'Ben je vanavond op het feest?' vraagt ze aan me. Ik was van plan om niet te gaan, maar als zij gaat ga ik ook. 'Ja, jij?' Ze knikt en draait zich om. 'Tot dan.' Ze verlaat het gebouw en laat mij alleen achter. 

Mijn hart gaat tekeer en ik voel me perfect. Alles gaat eindelijk zoals het hoort. Ik heb een relatie met Ayliana!

Ik ren zowat naar buiten en stap op mijn scooter. 

'En?' vraagt Davina als we stilstaan bij een stoplicht. 

'Ik weet dat ze je het al heeft verteld.' 'Klopt, maar ik wil het van jou horen.' Ik grinnik en rij door, omdat het stoplicht alweer groen is. 

Davina's POV:

'Mam!' schreeuwt Valentino zodra hij de deur opent. Ik moet lachen en trek mijn schoenen uit. 

'Wat is er?' vraagt Mam glimlachend. Valentino lijkt oprecht blij met zijn leven op dit moment. Hopelijk verpest hij het niet. 

'Ik ga naar mijn kamer, vraag jij het maar.' zeg ik tegen Valentino. Hij knikt en trekt mam mee naar de bank. 

In mijn kamer leg ik mijn tas op de grond en spring ik op mijn bed. Ik kijk naar mijn telefoon en zie dat het al half vijf is. 

Vandaag was een lange dag, omdat we veel uren hadden. We hebben dus ook al best wel veel huiswerk. Zal ik er maar aan beginnen? 

Zuchtend sta ik op en pak ik mijn tas van de grond. Ik sleep het ding naar mijn bureau en begin alvast aan m'n huiswerk. Het is merendeels Geschiedenis huiswerk, dus zo erg is het niet.