25. There Is No Rush

106 4 0
                                    

Emily's POV:

'Hailey! Luister dan.. Onze kinderen hebben een relatie!' zeg ik opgewonden wanneer ik hijgend in het hotel aankom. 

Haar ogen worden groot en ze begint opgewonden in haar handen te klappen. 

'Wat is er?!' Jayden komt vanuit het kantoor lopen en kijkt ons bezorgd aan. 

'Jordan en Noraily hebben eindelijk wat!' zeg ik opgewonden, maar het lijkt Jayden totaal niks te boeien. 

Hij geeft Hailey een kus en loopt snel weer terug naar achter. 

'Hoe weet je dit?' 'Er was wat met Noraily, dus toen gingen we praten en ze appte me gisteravond dat ze bij jullie sliep.' leg ik snel uit. 

Ze knikt en seint dat ik naar achter moet komen. 

'Eindelijk! Ik zei je toch dat het niet lang meer zou duren.' Ik moet lachen, omdat wij vanaf de bruiloft van Naomi en Noah al dachten dat ze samen wat zouden krijgen later, maar toen Noraily zei dat ze wat voelde voor Micheal gaf ik op. 

Hailey heeft altijd al gezegd dat ze toch bij elkaar zouden eindigen en ja hoor, ze hebben wat. 

Mijn telefoon trilt.

'Kwam je helemaal hierheen, om alleen dat te vertellen?' Ik knik en pak mijn telefoon uit mijn zak. 

Aiden: Ik ben thuis, waar ben je?

Ik zucht diep en reageer snel. 

Emily: Ben bij Hailey. Kom er zo aan.

Ik stop mijn telefoon in mijn zak en kijk hoe Hailey vrolijk achter haar bureau gaat zitten en me glimlachend aankijkt. 

'Alles oké?' vraagt ze als ze me goed bekijkt. 

'Ik moet wat aan Aiden vertellen, maar weet niet hoe hij erop gaat reageren.' 'Wat heb je gedaan?' vraagt ze streng. 

Ik rol met mijn ogen en voel mijn telefoon weer trillen en kijk naar het schermpje. 

Aiden: Schiet op!

'Ik heb niks gedaan, maar zijn prinsesje wel..' Ze kijkt me verward aan en wilt wat zeggen, maar dan gaat de telefoon van het kantoor. 'Ik ga wel, we praten morgen wel verder.' Ze knikt en neemt snel de telefoon op. 

Ik loop naar de auto, niet bepaald snel, niet bepaald sloom. Hoe ga ik dit doen? 

In de auto pieker ik nog tien minuten, voordat ik ook echt begin te rijden. Ook neem ik een gigantische omweg, omdat ik echt niet weet hoe ik dit moet doen. Ik wil niet dat hij ze nu dingen gaat verbieden, want zo leren ze nooit iets. Op deze manier leren ze het meest. Ik weet dat het pijnlijk is, maar zo leren wel het meest. 

Eenmaal in de parkeergarage stap ik langzaam uit. Dit keer loop ik wel heel langzaam, omdat ik echt geen zin heb een heftige discussie. 

Ik heb expres Maggie op Noraily afgestuurd, zodat ze de komende uren niet thuis zou zijn, want ik denk oprecht dat Aiden een paar uur nodig heeft om af te koelen. 

Not Like Most Boys (NL)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu