Not Like Most Boys (NL)

72. Revenge

Dante's POV:

'Succes!' zegt Joy die me dan snel omhelst en zowat door Davina word meegetrokken naar de tribunes. 

Het is de avond van de wedstrijd tegen de Wolfs en ik heb alle vertrouwen dat we gaan winnen. 

'Wanneer ga je haar nou eindelijk palen?' vraagt Arthur grijnzend. Ik kijk hem geschokt aan, maar wil hem meteen een stoot geven. 

Ik grijp zijn shirt vast en trek hem naar me toe. 'Wat zei je?' 

'Je hoorde me wel.' zegt hij trots. 'Bewaar het geweld voor op het veld!' snauwt Coach Wesley naar ons. 

Valentino loopt op me af en trekt me van Arthur vandaan. 'We moeten focussen, laatste wedstrijd van het jaar!' Zegt Zohaib energierijk. 

Iedereen staat op springen, maar ik kan mijn woede maar niet wegstoppen. 

We rennen allemaal het veld op en ik kijk naar de tribune. Ayliana, Kira, Joy en Davina zwaaien als gekken naar ons. 

Justin en Andrew zitten er raar bij maar glimlachen naar ons. 'Go Lions!' schreeuwen weer ander mensen. 

Mijn woede sijpelt langzaam weg en ik probeer te focussen op het spel. 

'Als we dit winnen zijn we voor de vijfde keer op rij kampioen!' Ik knik en als we met z'n alle in een cirkel staan kijken we allemaal naar Valentino. 

'Het was leuk om al die jaren te spelen.. Maar we moeten dit goed afsluiten! Sommige zijn er volgend jaar nog, maar voor de meeste is dit hun laatste jaar, dus laten we alles geven!' Een paar jongens joelen en krijgen een soort vonk in hun ogen. 

'Royal!' 'Lions!' We rennen allemaal naar onze plaatsen en gaan klaar staan. 

Valentino loopt naar de scheids en seint een paar seconde later mijn kant op. We mogen beginnen.. 

De hele wedstrijd geef ik mijn alles aan het spel, ik wil dit winnen. We moeten dit winnen. 

En dat doen we ook. De eindstand is 4-1 voor ons. Het publiek juicht en springt op, maar de Wolfs houden het sportief en feliciteren ons met de winst. 

We lopen gezamenlijk naar de kleedkamers, waar de rest van het team al helemaal losgaat. 

'Kampioen!' Iedereen springt door elkaar en begint keihard te schreeuwen. Het is pure vreugde in de kleedkamers van Royalty high. 

Na lang gepraat te hebben, is iedereen omgekleed en klaar om naar huis te gaan, zodat we ons klaar kunnen maken voor het feest bij de Verda's 

Andrew zegt dat hij eindelijk het meisje heeft kunnen regelen waar hij al die tijd zo op zat te wachten. 

Als Valentino en ik klaar zijn om weg te gaan, rennen we zowat naar de parkeerplaats. Davina, Justin, Ayliana en Joy staan op ons te wachten en juichen als ze ons zien. 

'Jullie hebben het weer gedaan hoor!' zegt Ayliana glimlachend, waarna ze Valentino een lange kus geeft. Joy glimlacht trots naar me en drukt daarna ook haar lippen op die van mij. 

Alles om me heen vervaagt en zij is de enige aan wie ik nog kan denken en het enige wat ik nog kan voelen. 

'Uhm, kunnen we naar huis?' vraagt Davina beschaamd. Joy stapt beschaamd naar achter en kijkt naar Davina. Haar wangen zijn helemaal rood, terwijl Justin en Davina ons zowat staan uit te lachen. 

Ik geef Justin een duwtje en sla mijn arm om Davina heen. 'Ga je naar huis?' vraag ik verbaasd. 

We weten allemaal dat ze bij Justin slaapt en ook waarom.