Not Like Most Boys (NL)

55. A Different Point Of View

Ayliana's POV:

Om tien uur besluit ik om Joy wakker te maken, anders gaan we het zwaar niet halen. 

'Opstaan slaapkoppen! Joy begin je klaar te maken!' Ik trek de dekens van hun af en doe meteen mijn ogen dicht. Ik weet namelijk niet of ze naakt zijn of niet. 

'What the fuck Ayliana?' vraagt Dante klagend. Ik open voorzichtig mijn ogen en zie dat ze allebei nog gekleed zijn. Hij kreunt als hij zicht uitstrekt en kijkt me boos aan. 'We moeten er over één uur zijn, dus schiet op!'

'Waarom heeft Kira die spa zo vroeg gereserveerd?' vraagt Joy klagend. Ik haal mijn schouders op en trek haar deels uit bed. 

Dante trekt haar terug en omdat hij sterker is, val ik ook op het bed. Ik kijk hem geïrriteerd aan, waardoor hij moet lachen. 'Ze gaat nog nergens heen.' zegt hij zoetjes. 

Ik rol met mijn ogen en sta op. 'Je zei gister dat het mocht!' 

Joy lacht, maar ik snap niet waarom. 'Je kan je niet voor eeuwig aan haar vastbinden Dante!' snauw ik naar hem. 

Hij knikt en geeft Joy snel een zoen. 'Ik maakte maar een grapje.' zegt hij wanneer hij langs me, naar de kast loopt. 

Op de terugweg haalt hij zijn hand weer door mijn haar en gaat hij op de rand van het bed zitten. 

'Ik kan me beter klaar gaan maken.' Ik knik en loop naar zijn bureau. Er ligt een koffer op de grond en ik vraag me meteen af waarom. 

'Waarom ligt er een koffer?' vraag ik aan ze, maar Dante negeert me en loopt door naar de badkamer. 

'Omdat we vanaf donderdag naar Engeland gaan?' antwoord Joy. 'We?' vraag ik verbaasd. Ze knikt en glimlacht naar me. 'Ik wil toch voor dokter studeren en misschien zelfs in Engeland.' 

'Waarom weet ik dit nu pas?' vraag ik beledigd. Ze haalt haar schouders op, terwijl ze een stapeltje kleren uit de kast pakt. 'Ik dacht dat Valentino het je al had verteld.' 

Dante's hoofd verschijnt uit de badkamer, met een geërgerde blik op zijn gezicht. 'Valentino?'

Ze knikt en kijkt vragend naar Dante. 'Wat heeft hij ermee te maken?' 

'Hij gaat ook mee..' zegt Dante geheimzinnig. 'Wat?' 

Ze knikken beide, maar het is duidelijk dat Joy dacht dat ik het al wist. 'Ik dacht dat je het wist?' vraagt ze daarom ook. 

Ik schud mijn hoofd en zucht diep. Waarom zei hij niks? 

'Het is niks ergs.' zegt Dante, die al is omgekleed en volgens mij al helemaal klaar is voor de dag. 'Niks ergs? Hij gaat in Engeland studeren!' snauw ik naar hem. 

Ik kan niet geloven dat hij me niks heeft verteld, Dante ook niet. 

'Als hij word aangenomen en als hij het leuk vind!' verdedigd Dante hem. 

'Hij kon het tenminste tegen me zeggen!' zeg ik geïrriteerd. 'Geen ruzie maken.. Alsjeblieft..' zegt Joy voorzichtig. Ik kijk in de spiegel en zucht diep. Waarom vertelde hij niks? 

Schaamt hij zich? Ben ik zo moeilijk om mee te praten? Vond hij het zo onbelangrijk om het me te vertellen? 'Zeg alsjeblieft niet dat hij het uit wou maken..' de woorden schieten er al uit voordat ik het echt wil vragen. 

Ze kijken me allebei met grote ogen aan en schudden hun hoofden. 'Natuurlijk niet.. Het is duidelijk dat hij van je houd..' zegt Joy meteen. 

'Dan waarom zei hij niks?' vraag ik wanhopig. Ik wil antwoorden, maar ik denk niet dat ze me die kunnen geven.