Not Like Most Boys (NL)

26. No Lies

Dantes POV:

'Kom je nog?' vraagt Ayliana die al de bus instapt. Het is pas twee uur in de ochtend en iedereen zit al in de bus. Ik heb helemaal geen slaap gepakt, omdat ik de hele avond met Joy aan het praten was over van alles en nog wat. 

Het was super gezellig en we hebben veel gelachen. 

Ik weet niet wat ik ervan moet vinden, want het voelde zo perfect. Maar of ik wat met haar wil doen, weet ik niet. 

Ik kom net uit een relatie, dus denk ik nog niet dat ik klaar ben voor een andere. Plus ze heeft met Arthur.. Herinnert het irritante stemmetje in m'n hoofd me. 

Dat kan ik hem natuurlijk ook niet aandoen. 

Maar misschien is het ook niks en was het gewoon een dieptepunt. 

De busrit is doodstil, op wat gesnurk na. Iedereen slaapt op wilt slapen. 

Als we dan eindelijk op het vliegveld aankomen stappen we allemaal uit. 

We pakken onze koffers en lopen naar de incheckbalie, waarna we door de douane gaan en daarna naar dat rare winkel halletje. 

Omdat we allemaal te moe zijn om echt iets te halen of überhaupt rond te kijken, gaan we gewoon bij de gate zitten en wachten totdat we kunnen instappen. 

Meestal duurt dat ook super lang, maar niet deze keer. We kunnen al gauw instappen en op onze plekken zitten. Ik zit naast Valentino en James, die al snel in slaap vallen. 

Ik, die geen slaap heeft gehad, kan niet slapen. Ik kan alleen maar nadenken over mijn gesprek met Alison die ik later ga houden. 

Ik heb haar geappt en gezegd dat we moeten praten, dus om vijf uur heb ik met haar afgesproken bij Bonnie, een snackbar waar we wel vaker kwamen. 

Alsnog val ik in slaap. Ik word wakker als we al op de grond zijn en uit kunnen stappen. 

Als ik naar mijn telefoon kijk, zie ik dat het al negen uur is. Ik kan niet wachten tot ik thuis ben! 

Nadat we onze koffers hebben gepakt, lopen we verder naar buiten. In de hal wachten onze ouders al. 

Mam opent haar armen voor ons en we omhelzen haar. Pap geeft mij een knuffel en probeert me op te tillen, maar dat lukt het niet.  Hij tilt Ayliana op en draait haar door het rond. 

'Wat heb ik jullie gemist.' zegt mam glimlachend. 

Joy rent ons voorbij, naar de wc's. Ik kijk naar Ayliana die snel achter haar aanloopt, gevolgd door Davina. 

'Hoe was de week?' Kut... 'Dramatisch, maar ik ben moe.' Pap knikt en slaat zijn arm om mijn schouder. 'Dan gaan we naar huis.' Ik knik en loop samen met mam naar buiten, terwijl pap wacht op Ayliana. 

Onderweg in de auto val ik bijna in slaap terwijl Ayliana hun verteld over onze week. Dat van Alison en mij verteld ze hun niet, dat hebben we afgesproken voordat we vertrokken. 

'Ik ga slapen, ben kapot.' Mam knikt en loopt naar de bank toe. 'Zet wel al je kleren in de wasmachine!' Ik grinnik en loop verder naar mijn kamer. 

Daar ga ik op mijn bed zitten en kijk ik voor ene lange tijd naar het plafond. 

Ik weet echt niet wat er met me aan de hand is, maar ik moet het even wegschuiven. Het enige waar ik eigenlijk nog aan moet denken is mijn gesprek met Alison, maar waarom kan ik maar niet stoppen met denken aan gisteravond?

Davina's POV:

'Weet je het zeker?' Joy knikt en glimlacht naar ons. 'Ga maar, het is tenslotte ons welkom terug feest. Ik overleef het wel.' Ayliana en ik zuchten, maar het lijkt Joy niet echt te boeien.