Not Like Most Boys (NL)

41. Date Night

Justins POV:

'Eindelijk! De week is voorbij! Geen hel meer!' schreeuwt Arthur als we het schoolgebouw verlaten. 

'Gaan we vanavond nog wat doen?' vraag ik, aangezien Davina gisteren heeft afgezegd. Hij schud zijn hoofd en gaat op zijn scooter zitten. 'Waarom niet?' 

Ik wil echt niet niks doen, op een vrijdagavond. 

'Omdat m'n oma in het ziekenhuis ligt en ik daar langs moet.' 

Mijn ogen worden groot. 'Sinds wanneer ligt je oma in het ziekenhuis?' 

'Sinds woensdag ofzo, maar ik ga maar voor een uurtje. Misschien kunnen we daarna?' 

Ik kijk naar mijn telefoon en schud mijn hoofd. 'Nee man, sorry was helemaal vergeten dat ik al iets had.' lieg ik. 

Hij kijkt me even verward aan, maar haalt zijn schouders op en rijd weg. 

Ik kijk weer naar mijn telefoon en open het gesprek met Davina. 

Justin: Ik ga mee naar je oma.

Ik kijk naar de deur en zie haar naar buiten lopen. Ze pakt haar telefoon uit haar zak en kijkt om zich heen, op zoek naar mij. 

Als ze me ziet, glimlacht ze naar me, voordat ze word meegetrokken door Ayliana. 

Ik stap op mijn scooter en rij naar huis. 

Zo doe ik toch nog iets op mijn vrijdagavond.. 

Joys POV:

'Goedenavond madam.' Dante opent de deur voor me en wacht tot ik instap, om het dicht te doen. 

Ik lach om zijn rare woordkeuze en maak mijn gordel vast. 

'Klaar om te gaan?' Ik knik en kijk hem aan. 'Waarheen precies?' 

Hij grinnikt en pakt het stuur goed vast. 'Zie je dan wel.' 

Hij rijd de stad in, waar alle straatlampen het doen, waar alles druk is omdat het eindelijk weekend is. 

'De bios?' Hij schud glimlachend zijn hoofd en parkeert de auto net buiten het centrum. 'Ben je altijd zo ongeduldig?' 

'Dat weet je toch.' 

Ik stap uit en strijk mijn shirt glad. Ik heb gewoon een witte broek, met een zwart shirt, aangetrokken. Misschien had ik wel wat meer moeite kunnen doen.. 

Hij heeft zelf een zwarte trui aan, met een blauwe spijkerbroek. 'Zullen we?' 

Ik knik en glimlach naar hem. Hij pakt mijn hand vast en trekt me zowat mee, waarheen geen idee. 

'Ik heb dus aan Ayliana en Davina gevraagd wat een goed idee zou zijn, dus.. Hopelijk vind je dit leuk.' zegt hij zenuwachtig. Hebben ze geholpen? 

'Misschien als je me verteld wat het is, kan ik het zelf zeggen..' Hij schud zijn hoofd en loopt geamuseerd verder. 

Ik loop achter hem aan en hoor keiharde muziek en geschreeuw in de verte. 

'Kermis?' Hij blijft staan en draait zich langzaam om. 'Ik had je moeten blinddoeken en oordopjes moeten geven.' zegt hij teleurgesteld. 

Ik schud glimlachend mijn hoofd en pak zijn arm vast. 'Waar gaan we allemaal in?' 

Zijn gezicht lijkt te stralen en het ziet er zo schattig uit. 

'Zeg jij het maar.' zegt hij terwijl hij mijn hand weer vastpakt.