Ik pak zijn arm vast en trek eraan.
'Wat moet je Davina?' Zijn stem klinkt bot, maar ik snap hem wel.
'Ik wil wat zeggen.'
'Kom je me weer vertellen dat ik uit je buurt moet blijven? Want dat snap ik nu wel!' Zijn stem galmt door de lege gangen van...
'Ben je klaar?!' schreeuwt Justin vanaf beneden. Ik zucht en doe snel nog mijn haren terwijl ik mezelf goed bekijk.
'Mijn buik verpest de jurk!' Justin lacht, maar ik ben serieus. 'Je overdrijft..' Hij loopt de kast in en glimlacht naar me. 'Helemaal niet.'
Davina's Outfit! (Doe alsof er een gigantische buik zit!):
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Natuurlijk wel. En ik pas niet meer in die andere jurk!' Ik wil huilen, maar ik slik de tranen weg. Alles gaat fout en dat allemaal door mijn buik.
Bijna meteen voel ik me schuldig omdat ik zo denk. Ik heb de buik door onze zoon en ik hou van hem. Hoe kan ik zo denken?
'Davina? Niet huilen..' zegt Justin die me in zijn armen trekt. Ik veeg snel mijn wangen droog, voordat het zijn pak nat maakt.
'Gelukkig heb ik geen make-up op.' zeg ik grappend en hij lacht even. 'Zullen we dan eindelijk gaan?'
Ik knik en trek hem mee naar de grote spiegel, waar ik hem dwing om een paar foto's met me te maken.
Na een paar foto's gaan we eindelijk weg. We zijn op tijd vertrokken, dus komen we ook op tijd aan. Niet te vroeg, maar ook niet te laat. Gewoon precies op tijd.
De parkeerplaats van Royalty zit propvol met allemaal dure merk auto's, inclusief Paps Tesla en Oom Lorenzo's nieuwe Range Rover.
'Daar zijn jullie eindelijk.' zegt mam opgelaten als ze me de auto uit ziet stappen. 'Ik ben zo terug.' zeg ik tegen Justin die knikt en naar zijn eigen familie loopt.
Hij had verwacht dat ze niet zouden komen, maar toch zijn ze er. Als het aan hem lag had hij ze niet eens verteld dat hij geslaagd is, maar ik heb hem zowat gedwongen om ze het nieuws te vertellen en dus zijn ze hier.
Mam trekt me naar zich toe en omarmt me. 'Ik ben zo trots op je!' zegt ze snikkend. 'Niet huilen mam, alsjeblieft?'
Ze knikt en veegt snel haar tranen weg, waarna ze me naast Valentino duwt en een foto maakt met haar telefoon.
'Je ziet er beter uit in een rolstoel.' zeg ik plagend en hij rolt met zijn ogen en knijpt in mijn been. Ik geef hem een klap tegen zijn schouder en kijk naar mam en pap.
Ze kijken ons trots aan en voor ik het weet heeft pap een camera op ons gericht. 'Lachen!' schreeuwt mam opgewonden waardoor ik me een beetje begin te schamen, maar toch lach.
Justin komt aangelopen met Alison, die me stralend aankijkt. 'Gefeliciteerd Davina!' 'Dankjewel!' zeg ik glimlachend.
'Justin ga erbij staan.' stelt pap voor en hij komt naast me staan. Hij slaat zijn arm om mijn middel en kust me snel, waarna mam een paar foto's maakt.
