Ben çok az uyuyabilmişken o birkaç saattir kesintisiz uyuyordu. Neyle uğraştığını bilmiyordum ama onu uykusuz bıraktığı kesindi.
Çocuklar henüz geziden geri dönmemişti.
Camın önüne bir minder koydum ve bağdaş kurup dışarıyı izlemeye başladım.
Yağmur yağıyordu.
Kısa süre içinde yanımda bir hareketlilik hissettim. O da benim gibi bağdaş kurmuş oturuyordu. Başımı koluna yasladım.
"Gitmem gerekiyor."
Onu anlıyordum. Meşgul biriydi. Burada benimle sonsuza kadar kalmasını isteyemezdim.
O tam kalkacakken kolunu tutup çekiştirdim.
"Gitmeliyim küçüğüm."
"Biliyorum..sadece senden bir şey isteyecektim."
"Tabi, ne olursa."
"Bir dahaki gelişinde sıcak çikolata getirebilir misin? Nasıl bir şey olduğundan emin değilim. Erimiş çikolata sanırım ve ben çikolatayı severim."
Yaklaştı ve dudaklarını alnıma bastırdı.
"Getireceğim."
Gülümsemem yüzüme yayılırken kapıdan çıkıp gitti.
Yaklaşık yarım saatin ardından öğrenciler geziden dönmüştü.
Kafeteryaya indim ve elimden geldiğince bir şeyler yedim. Bu sefer midemde tutmakta zorlanmadım çünkü zihnimi dolduran şey o pislik değil Sebastian ve sıcak çikolataydı.
Akşam vakti yaklaşırken yatakhaneye gidip yorganımın altına girdim. Gözlerimi kapatmış uyumayı beklerken birinin sesini duydum.
"Melanie?"
Bu Eva'ydı. Yataklarımız yan yanaydı fakat o benden oldukça küçüktü.
Ona baktım. Elleriyle oynarken çekinerek sordu.
"Bugün seninle uyuyabilir miyim? Yatağımın altında canavar olduğuna kimse inanmıyor."
Gülümsedim ve yatakta yana kayarak ona yer açtım.
Sevinçle yatağa koştu ve önce oyuncak ayısını yatırdı sonra da kendini.
"İyi geceler."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
