Aşıklar Serisi (4 Kısa Hikaye)(Tamamlandı)

Aşıklar Tiyatrosu (18)

Yılın son gününden merhaba, Yeni yılınız kutlu olsun arkadaşlar. Umarım hepimiz için güzel bir yıl olur. Sizleri seviyorum. Hayatınıza iyi bakın...

Keyifli okumalar...

Restorana girip onlar için ayrılan masaya oturduklarında birbirlerine gülümsediler. İdil otelde birlikte yedikleri akşam yemeklerini düşündü. Hiçbirinde bu kadar heyecanlı değildi. O zamanlar boş hayallere kapılmamak için Arslan ile ilgili tüm düşüncelerine engel olmuştu ancak şimdi engel olması gerekmiyordu. Çünkü karşısındaki adam artık resmi olarak sevgilisiydi. Aklından geçen düşüncelerle kocaman gülümsedi.

Dikkatle onu izleyen Arslan "Seni bu kadar güzel gülümsetenin ben olduğumu düşünürsem çok mu ukala olurum" dedi.

İdil parlayan gözleriyle genç adamın gözlerine baktı. Masanın üstünden uzanıp Arslan'ın elini tutarken "Olmazsın. Çünkü beni gülümseten sensin" dedi.

Arslan avucunun içindeki parmakları sıktı. Genç kadının elini kaldırıp öptükten sonra gözlerinin içine bakarak "Teşekkür ederim" dedi.

İdil onun gözlerine dalıp gitmişti. Arslan'ın elini sıkıca kavrarken hayran hayran karşısındaki adama bakıyordu. Siparişlerini getiren garson bölmeseydi bütün gece o gözlerde kaybolabilirdi.

Arslan'ın elini bırakmak zorunda kalarak geri çekildi. garson aperatifleri ve içki servisini yaparak geri çekildiğinde İdil kadehini alıp kaldırdı. "Sevgilimle ilk romantik ve resmi buluşmamıza" dediğinde Arslan da gülerek ona eşlik etti.

"Öncekiler sayılmıyor yani" diyerek içkisini yudumlayan genç adam zaman ilerledikçe söyleyeceklerinden vazgeçiyordu.

İçkisini yudumlayan İdil kafasını iki yana salladı. "Tabi ki sayılmıyor! O zaman sadece arkadaştık ve sen çok arsızdın" dediğinde Arslan genişçe sırıttı.

"Sevişen arkadaşlar olabilirdik" dediğinde İdil kadehi havadayken işaret parmağını ona tehdit edercesine salladı. "Aklından bile geçirme" dediğinde Arslan kahkaha attı.

Masaya doğru eğilirken "Artık öyle bir şey olması imkânsız değil mi? Resmi olarak sevgiliyiz" dedi. Ardından hınzırca gülümserken "Yani resmi olarak sevişebiliriz" diye ekledi.

Genç adamın sözleriyle içtiği içki genzine kaçınca İdil öksürdü. Arslan "İyi misin?" diyerek yerinden kalkacakken eliyle onu durdurdu. Kadehini bırakıp sudan büyük bir yudum içtikten sonra güldü. "Sen iflah olmazsın" dediğinde genç adam da gülümsüyordu. İdil'in itiraz çığlıkları atmaması dikkatini çekmişti. Yoksa genç kadınının bu konudaki düşünceleri değişmeye mi başlamıştı?

Ana yemeklerde servis edildikten sonra Arslan "Günün nasıl geçti?" diye sordu. İdil bütün gün olanlarla ilgili tek anısını hatırlıyordu. Arda'nın ziyaretini ve genç adamın söylediklerini... Neşeyle gülümserken "Çok iyiydi" dedi.

Arslan merakla "Gününü çok iyi yapan neydi?" diye sorduğunda "Tabi ki sevgilimle çıkacağım ilk resmi akşam yemeği" cevabını alınca sırıttı. İçkisinden büyük bir yudum alırken gülümsemesi solmuştu. İlk buluşmalarını mahvetmek istiyorsa lanet ağzını açıp genç kadına her şeyi anlatabilirdi. Gözleri İdil'i buldu. Önündeki yemeğine odaklanmıştı. Arslan'ın bakışlarını fark etmiş gibi kafasını kaldırıp gülümsedi. Arslan da gülümseyerek tepki verirken İdil önüne gelen saçını kulağının arkasına yerleştirip "Ne oldu?" diye sordu.

Arslan kafasını iki yana sallarken "Hiçbir şey, ne kadar güzel olduğunu düşünüyordum" cevabını verdiğinde İdil öyle bir gülümsedi ki Arslan'ın tüm düşünceleri kayboldu. Asla bu akşamın berbat olmasına ve bu güzel gülümsemesinin kaybolmasına izin vermeyecekti. Bunu yapamazdı.