Maja to 22 - letnia studentka psychologii. Udało jej się spełnić marzenie o zamieszkaniu w Zakopanem. Mimo, że spełniła jedno ze swoich marzeń, nie ma czasu na spotkania z rodziną. Ciągle jest zajęta wykładami i szukaniem pracy. Oddała nauce cały sw...
Następnego dnia zgodnie z informacją trenera na skocznie mieliśmy ruszyć o godzinie 10:00. Jest dopiero 7:37 więc mam sporo czasu. Zaścieliłam łóżko i ogarnęłam się ale nadal siedze w piżamie. Nie mam pojęcia co mam ubrać. Chyba powinnam ubrać się jakoś oficjalnie. Przeszukałam walizke i znalazłam po kilku minutach dobrałam odpowiedni strój. Biała koszulka, czarne wygodne spodnie oraz tego samego koloru marynarka, myślę że będzie dobrym wyborem.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Myślę że połączenie stroju oficjalnego ale jednak wygodnego jest najlepszym rozwiązaniem. Po ubraniu się włosy rozczesałam i związałam w wysokiego koka. Postanowiłam pójść na śniadanie bo mój brzuch domagał się jedzenia. Wzięłam do tylniej kieszeni spodni telefon i kluczyk od pokoju. Wyszłam z niego i zakluczyłam. Kiedy chciałam już iść w strone stołówki zatrzymał mnie czyiś głos.
- O hej Maja. Tak się właśnie zastanawiałem gdzie masz pokój. - Przywitał się chłopak. Odwróciłam się przodem do osoby która to powiedziała i ujrzałam uśmiechniętego Kube.
- Cześć Kuba. - Odpowiedziałam z lekkim uśmiechem.
- Gdzie się wybierasz? - Zapytał.
- Na śniadanie. Idziesz też? - Odpowiedziałam.
- Miałem iść w sumie gdzieś indziej ale mogę iść. - Stwierdził.
- Jeśli masz coś do załatwienia to spokojnie, pójdę sama - Powiedziałam szybko.
- Nie i tak jestem strasznie głodny. Potem załatwie. - Odpowiedział i pociągnął mnie w strone stołówki.
- To opowiadaj jak ci się podoba w hotelu. - Przerwał ciszę między nami która panowała od kilku sekund.
- Według mnie jest super. Pokój jest urządzony w moim stylu. Jasne ściany, meble. Wszystko pięknie. - Odpowiedziałam z uśmiechem.
- To super. Wiesz ja już tu bywałem sporo razy więc już pamiętam ten pokój na pamięć. - Zaśmiał się chłopak. - A tak w ogóle to chłopaki nie mogą się doczekać aż cię poznają. No w sumie to najbardziej Piotrek. No może Kamil jest raczej pesymistycznie nastawiony ale on czasami taki jest. - Dodał.
- Kamil Stoch? - Spytałam uświadamiając sobie że zupełnie zapomniałam o NIM.
- No tak a jaki? - Zaśmiał się Kuba.
- Nie tak tylko pytam. - Rzekłam odwracając wzrok.
Na stołówce usiedliśmy przy jednym stole na przeciwko siebie. Długo nie musieliśmy czekać aż zjawi się kucharz.
- Cześć Kuba. A ty to? - Spytał uśmiechnięty no właśnie kto.
- Maja. - Odpowiedziałam również się uśmiechając.
- Jestem Tomek. Kucharz reprezentacji Polski w skokach narciarskich. - Odpowiedział z udawaną dumą. - A ty nasz nowy nabytku? - Dodał pytając.
