Let Me In

1.~New Begining~

London, United Kingdom

{Jane's POV}

Ακούω δυνατά τη μουσική μου κλεισμένη στο δωμάτιό μου. Κουνιέμαι χαλαρά στον ροκ ρυθμό που ηχεί από τα ηχεία. Κλείνω τα μάτια μου και το τραγούδι με παρασέρνει, με αποτέλεσμα να το τραγουδάω πιο δυνατά από τον τραγουδιστή.

«Jane!» ακούγεται η φωνή της μητέρας μου μόλις εισβάλλει στο δωμάτιό μου με μια πετσέτα στα χέρια της.

Πηδάω από τον φόβο μου και ουρλιάζω κρατώντας το στήθος μου. Η καρδιά μου παλεύει να ηρεμήσει από τον τρόμο που σκόρπισε με την παρουσία της αυτή η γυναίκα.

Πατάω παύση στο τραγούδι που με είχε απορροφήσει τόσο πολύ και προσπαθώ να αντιγράψω το θυμωμένο βλέμμα της. Βάζει τα χέρια της στη μέση κι εγώ στηρίζω την πλάτη μου στον τοίχο.

«Τι είναι;» ρωτάω αφού έχω πλέον ηρεμήσει.

«Σε φωνάζω τόση ώρα!».

«Άκουγα μουσική», απαντάω αδιάφορα.

Δυσανασχετεί. «Το φαγητό είναι έτοιμο», δηλώνει και βγαίνει έξω.

Στη λέξη φαγητό το στομάχι μου σφίγγεται. Είναι ήδη μία το μεσημέρι και με τον χορό δεν είχα καταλάβει ότι πεινούσα τόσο. Φοράω μία ζακέτα για να μην κρυώσω αφού η μπλούζα είναι αρκετά καλοκαιρινή για αρχές Νοεμβρίου.

Κατεβαίνω τις σκάλες ως την κουζίνα και κάθομαι στη συνηθισμένη μου θέση στο τραπέζι, απέναντι από τη μαμά μου. Κοιτάω το κοτόπουλο στο πιάτο μου και γελάω σιγανά με την αποτυχημένη προσπάθειά της να μαγειρέψει.

«Άκου, Jane, υπάρχει κάτι που θέλω να σου πω», ξεκινάει και μασάει το κρέας.

Θα κάνει πάλι παράπονα για την δυνατή μουσική, σκέφτομαι. Τα μάτια της συναντούν τα δικά μου και η σοβαρότητά της με κάνει να ακουμπήσω στο πιάτο το πιρούνι μου.

«Τι συμβαίνει;» την παροτρύνω.

«Τον θυμάσαι τον Jason, σωστά;» ξεκινάει κι εγώ γνέφω. «Μου ζήτησε να μείνουμε μαζί».

«Αυτό είναι υπέροχο. Αλλά, φοβάμαι πως δεν θα έχει τον απαραίτητο χώρο εδώ μέσα. Έχει και έναν γιο, σωστά;».

Το σπίτι μας είναι σχετικά μικρό για τα δεδομένα του Λονδίνου. Είναι απλά ένα διώροφο οίκημα με δύο υπνοδωμάτια στον επάνω όροφο και το σαλόνι μαζί με την κουζίνα στον κάτω. Εάν ο Jason δεν έχει πρόβλημα, θα έχει σίγουρα ο γιος του.