Heiress Blood

Chapter 30_XAV'S PARTTIME JOB

Yeriel's POV

Gumala gala kami ni Nevi sakay sa kotse nya, sa dagat, sa park kung saan saan at kumain kami sa ibat ibang lugar. Hanggang sa tumigil kami sa isang mall to buy something at saka para gumala ulit. Nang makaramdam ako ng gutom kaya inakit ko si Nevi na kumain sa mall.

Nevi: "hintayin mo lang ako dito, may bibilhin lang ako don" wika nito at saka umalis

Yeriel: "sige dito na lang kita hihntayin" wika ko at saka naupo sa isang upuan sa mall ng may napansin ako sa isang fast food restaurant.

Yeriel: "teka si Xav ba yon?" wika ko at saka naman lumapit pa ng konti sa resto at nakita ko ngang si Xav iyon. Nag seserve sya sa isang resto, pawisang pawisan na sya pero napakarami parin ang bumibili kaya naman hindi say tumitigil.

Ito ba ang dahilan kung bakit kahit wala na syang klase hindi pa rin sya nakakauwi? Nag aaral sya at nagtratrabaho at the same time. Papaano nya kinakaya ang ganitong gawain, pagdating nya pa sa bahay kelangan nya pang maglinis at ipagluto ako. Sya rin ang naghuhugas ng pinagkainan namin pero kahit kelan hindi sya nagreklamo at hindi nagsabing pagod sya. Palagi pa akong nagrereklamo sa kanya at nag iingay kapag nagpapahinga sya, madalas ko rin syang sinisigawan at sinisisi kahit pagod na pagod na sya.

Habang nagpapakahirap sya mag aral, natutulog ako sa klase at minsan hindi pa pumapasok. Nagpapakasubsub sya sa trabaho para may panggastos at pang renta habang ako ay nakikipagdate. Wala syang ibang ginawa kundi mag isip ng mga plano para maresolba ang problema namin pero eto ako gumagala at sinusuway sya.

Napakalaki na pala na ng sakripisyo nya para saakin, pero ang sinukli ko lamang ay puros problema at paninisi.

Nevi: "oh Yeriel, bakit hindi ka pa pumasok sa loob ng restaurant?"

Yeriel: "ayoko na"

Nevi: "huh?"

Yeriel: "uuwi na ako" wika ko at saka naman pinagdrive ako ni Nevi pauwi. Naisip ko this time ako ang mali, I need to do something to say sorry.

-EISENHOWER UNIVERSITY-

Evan's POV

Nakalipas na ang isnag araw at hindi ko pa ulit nakikita si Millie at hindi ko maalis sa isipan ko ang sinabi nya.

Millie: "pwedeng maupo?" wika nito at saka ngumiti

Evan: "Millie"

Millie: "Nagkaron kasi ako ng asthma kahapon kaya hindi ako nakapasok"

Evan: "okay ka lang ba?"

Millie: "oo naman" alam ko kahit na mahina ang katawan ni Millie masasabi ko paring sya ang pinakamalakas na babae na nakilala ko sa buhay ko dahil kahit ilang beses syang mabully hindi sya umiiyak sa harapan ng kahit kanino.

Evan: "yon nga palang nangyare nong-"

Millie: "wag mo nang isipin yon nakalimutan ko na yon"

Evan: "ano ba talagang nangyare? At sino ang babaeng yon?"

Millie: "andami mo namang tanong"

Evan: "Millie?"

Millie: "ang babaeng yon, si Naomi ang anak ng pinagkakautangan ng pamilya ko"

Evan: "pinagkakautangan?"

Millie: "five years ago na bankrupt ang mga magulang ko at sa papa nya lumapit para magkaroon ulit ng puhunan yun nga lang hindi naging ganon kabilis ang pagaayos ng kompanya namin kaya lumaki ang bawat interes ng utang at hanggang ngayon nahihirapan parin kaming magbayad"