Vatan sevgisi, ruhları kurtaran en kuvvetli rüzgârdır. Bir minnet duygusudur. Toprağına, havasına, suyuna, kurduna, kuşuna teşekkür duygusudur. Uğrunda can verenlere, ecdada, tarihe vefa ve saygı duygusudur. 🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
________________________
Hislerimin kuvvetli olduğunu düşünüyorum. Yiğit'in bende yerinin farklı olacağını hissetmiştim. Her şeyim olmuştu. Şu anda da karşımda hararetli bir şekilde tartışan çiftte bir şeyler olacağını hissediyordum.
"Sevgilim, onların düğünlerini bile düşündüğünü hayal edebiliyorum da artık olaya el mi atsan?"
Sırıtarak Yiğit'e bakıp ilerledim. "Defne," Ömer ile konuşurken çatılan kaşları benim seslenmem ile düzelmişti. Yüzüne tatlı bir ifade kondurup gülümseyerek ona yaklaşmamı bekledi. "Hayırdır?" Elindeki şapkamı ve gözlüğümü salladı. İyi ki unutmuşum.
"Eve geçiyordum, sana uğrayayım dedim." Eşyalarımı alıp hâlâ dibimizde bekleyen Ömer'e ve gözlerini bizden ayırmayan diğerlerine baktım. "Yüzbaşım askerlerinizi alır mısınız?"
"Yürüyün lan!"
Motorun üstündeki polis kornaya basmıştı. Baş selamı vermiştim. "Gelsene bir şeyler içeriz." Artık Defne'ye normal bakmıyordum. "Gitmem gerek. Karakola uğrayıp eve geçmeliyim. Ama başka birgüne sözüm olsun." Gülümsedim.
"Telefonunu alabilir miyim?" Cebinden çıkardığı telefonunu elime vermişti. Kendi numaramı tuşlayıp aradım. Telefonum çalınca aramayı sonlandırdım. "Kaydetmeyi unutma. Seni kolay kolay bırakmam." Telefonunu alıp numaramı kaydetti. "Aynı duyguları paylaştığımıza sevindim. Ben artık gideyim." Başımı salladım.
Kaskını kafasına geçirip motora bindi. Öndeki polis kornaya tekrar bastı. Elimi kaldırıp salladım. Uzaklaştıklarında arkamı dönüp meraklı gözlere döndüm. Karşılıklı banklara oturmuşlardı.
Yiğit yanındaki boşluğu eliyle işaret etmişti. Adımlarımı hızlandırıp yanına oturdum. "Motorun üzerindeki şahıs sana mı korna çaldı?" Konumuz gerçekten bu olmayacaktı. Gözlerimi Ömer'e çevirdim. Kaşlarını çatmıştı. Sırıtıyordum. "Selam vermek için çaldı. Çok önemli bir şey değil." Daha önemli konularımız vardı.
"Onlar kim?" diye sordu Okan. "Defne." Dudaklarım arasından ismi çıkınca Ömer'in gözleriyle buluşmuştu gözlerim. "Böyle arkadaşların olduğunu bilmiyordum." Dudağımın kenarı kıvrıldı. "Nasıl arkadaşlar?" Cevabını bekliyordum.
"Bir an beni dövecek sandım. Her şeye bir cevabı var. Alt tarafı eşyaları istemiştim. Silahını çıkarıp vurmadığı kaldı."
"Bence güzel kız." dedi Ayaz, göz ucuyla Ömer'e bakarken.
