UMAY

85.Bölüm

Keyifli okumalar dilerim.

🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷

____________________________

"Kızım gitme!" dedi Ayşe anne arkamdan. "Polise haber verin on dakikaya gelirim." dedim ve adımlarımı hızlandırdım. Elime silahımı almış kalabalığin içinde kovalamaca oynuyorduk.

"Yerinde kal." dedim ama dinlemedi. Silahı belime geri koydum. Yanından geçtiğim birinin elindeki şişeyi alıp fırlattim. Ayaklarına dolanmıştı ve yere düşmüştü. Başına gidince yakasından tutup kaldırdım. Herkes etrafımıza doluşmuştu. "Mankafa ne diye beni yoruyorsun?" dedim. Elinden çantayı aldım. Sonra iki kişi daha yanımıza geldi. "Çantayı ve arkadaşımızı bırak ve git. Güzel yüzüne zarar gelmesin." dedi esmer olan. Dudağım yukarı doğru kıvrıldı. "Çok korktum biliyor musun?" dedim.

Üzerime doğru gelince karnına tekme attım. Diğeri de geldi kolumdan tuttu. Ters dönüp dirseğimi karnına geçirdim. Elimde çantayla kavga ediyordum. Üçüsü birlikte üzerime doğru gelmeye başladılar. Çantayı boynumdan geçirdim. Ayağımı kaldırdım vuracakken tuttu. Yerimde zıplayıp diğer ayağimla kafasına vurdum. Diğerinin yüzüne yumruk attım. Burnu kanamıştı. İkisi yerdeydi. Diğeri de tereddütlüydü ama yine de üzerime doğru geldi. Attığı yumruğu havada yakalayıp döndürdüm. Dizinin boşluğunu vurup oturttum. Saçlarından tutup geriye çektim. "Abla özür dilerim. Lütfen bırak." dedi. "Oldu mu şimdi. Hevesim kaçtı." dedim.

Çevreme bakınca hepsi gözünü kocaman açmış bana bakıyorlardı. Gülümsedim. "İp var mı?" dedim. "Getireyim ben." dedi bi amca. Uzun bir ip getirmişti. Üçüsününde ellerini bağladım. Sonra hepsini bi ipten geçirdim. "Hadi yürüyün." dedim. Yerlerinde duruyorlardı. "Yürüyün lan." dedim. İpin bi ucuda bendeydi. 

Bizimkilerin yanına gittim. Polisde gelmişti. Kimliğimi çıkarıp polise gösterdim. "Sağolun Üstteğmenim." dedi polis memuru. Hepsini arabaya bindirip gittiler. Çantayı boynumdan çıkarıp Ayşe anneye verdim. "Sen iyi misin?" dedi Merve abla. "İyiyim." dedim. "Anne görmedin mi adamların yüzünü. Yenge sana olan zaafım daha çoğaldı." dedi Duru. Güldüm. "Sağol canım kızım." dedi Ayşe anne. Gülümsedim.

Kafeye gitmekten vazgeçip arabalara bindik. "Dayımı arayıp her şeyi anlatmalıyım." dedi Duru. "Sakın. Haberi olmasın." dedim. Omuz silkti. Laf dinliyor mu? Yok. Aynı ben.

Lojmana gelince indik. "Siz benim evime geçin ben Efeyi alıp gelirim." dedim. Anahtarı Duruya verip apartmana girdim. Kapının önüne gelince müzik sesi geliyordu. Zili birkaç defa çaldıktan sonra açtı Savaş. "İki saat bekliyorum." dedim. "Efe ağlıyordu onu susturmak için müzik açtık ama durmadı." dedi Savas. Botlarımı çıkarıp girdim. Ellerine mendil almışlar değişik hareketler yapıyorlardı. Efe de ağlıyordu. Gidip kucağıma aldım. Müziği de kapattım. Biraz sırtını sıvazladiktan sonra başını omuzuma koydu ve sustu. "Lan bi an susmayacak diye korkmuştum." dedi Ömer. "Bu kadar basit miydi?" dedi Ayaz. "Yeni mi uyandı?" dedim. "Evet." dedi Yiğit. "Normal huysuzluk yapar da müzik açıp kocaman cüssenizle dans etmek çocuğu korkutmuştur." dedim. "Biz ne anlayalim çocuk bakmaktan?" dedi Ömer. "Bir bunu Defne duymasın, iki ben çok mu baktım sanki?" dedim. Bir şey demedi.

Efenin altını değiştirip kıyafetlerini giydirdim. Gülüyordu yine. "Yerim seni." dedim. Daha çok güldü. "Anlaşıldı büyüyünce çapkın olacak. Baksanıza nasıl cilve yapıyor." dedi Okan. "Umaya karşı sadece öyle." dedi Yiğit. Gülümsedim. "Hadi biz gidiyoruz." dedim. "Nereye?" dedi Yiğit. "Eve. Annesini özlemiştir şimdi." dedim. "Biz de gelelim." dedi Yiğit. "Gelin." dedim. Botlarımı geri giyip Efeyi aldım. "Ben çıkıyorum siz gelirsiniz." dedim ve aşağıya inip kendi evime çıktım.