UMAY

93.Bölüm

İyi okumalar dilerim.

🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷

_____________________________

Öykü'nün odasına girdiğimde yalnız olmadığımızı görmüştüm. Üç tane asker vardı ve bana bakıyorlardı. "Komutanım önce babasının duyması gerekmez miydi?" dedi Asker. "Siz niye sürekli burdasınız? İsinizin başına hadi lan." dedim. "Tamam komutanım gidiyoruz. Bu arada hayırlı olsun." dedi. "Teşekkür ederim. Kimseden duyarsam kafanızı kırarım." dedim. "Emredersiniz komutanım." dediler ve çıktılar.

Öykü boynuma atladı. "Doğru duydum değil mi?" dedi. "Evet. Hamileyim." dedim. "Yiiaa canım. Çok sevindim. Yiğit nasıl tepki verdi?" dedi. "Henüz bilmiyor." dedim. Bir daha sarılıp ağlamaya başladı. "Canım ne oldu?" dedim. "Duygulandım." dedi. "Ben senin gibi olmam di mi?" dedim. Ters ters baktı. Bir elini kendi karnına diğerini de bebimkine koydu. "Annecim bak sana kardeş geliyor." dedi. Bende hayranlıkla izliyordum.

Askerler gelince Öyküye veda edip çıktım. Yiğite sürpriz mi yapsam acaba? Bence gidip direk söyliyim ya. Mantıklı.

Yiğit'in odasının önüne gelip kapıyı tıklattım. "Gel güzelim." dedi. Kapıyı açıp girdim. "Nerden anladın ki?" dedim. "Ben anlarım." dedi. "İşin bitti mi?" dedim. "Evet." dedi. Ellerinden tutup kaldırdım. "Ne oldu güzelim?" dedi. "Otur buraya." dedim. Koltuğa oturup bir elini karnımın üzerine koydum. Kendi elimi de elinin üzerine koydum. "Sevgilim. Burada ikimize ait bir şey var." dedim. "Yüzüklerimiz mi?" dedi. Yüzümü astım. "Yiğit yüzüklerimizin karnımda ne işi var?" dedim. Güldü. "Belki yemişsindir diye düşündüm." dedi. "Ben Öykü değilim." dedim.

"Eee ne varmış?"

"Hamileyim."

Gözlerini kocaman açtı. Bir karnıma bir de gözlerime bakıyordu. Gözleri doldu. Ayağa kalkıp beni kolları arasına aldı.

"Yüzbaşım bu aralar fazla duygusalsın sanki."

Alnımdan öptü. "Sen niye ayaktasın? Hadi otur. Canın bir şey çekiyor mu? Yoruldun mu? Bacaklarını da uzat. Sırtına yastık koyayim mı? Güzelim kahvaltını güzel yapmamıştım gidip sana bir şeyler alayım. Ama şimdi sağlıklı beslenmen lazım." Ağzım açık Yiğiti izliyordum.

"Sevgilim otur şuraya. Sakin ol."

"Şimdi bizim bebeğimiz olacak değil mi?"

"Evet."

Beni birden kucağına alıp döndürdü. "Yiğit dur midem bulanıyo." dedim. Beni tekrardan oturtup "Özür dilerim. Bir şey oldu mu?" dedi. Güldüm. Başını tutup kendime yasladım. Elini karnıma koymuştu. Narin bir şekilde okşuyordu. Başından öptüm.

Elimden tuttu ve birlikte odadan çıktık. "Niye yavaş yürüyoruz?" dedim. "Yorulma diye." dedi. "Bitanem niye yorulayim ki?" dedim. "Bundan sonra fazla dolaşmayacaksın tamam mı?" dedi. "Peki." dedim. "Yarın da doktora gidelim." dedi. "Tamam." dedim. Anlaşılan 9 ay boyunca böyle geçecek. Ama sevdiğimin yüzündeki mutluluğa değer.

Birlikte mekâna gittik. "Abi niye pişmiş kelle gibi sırıtıyorsun?" dedi Ömer. "Biz hamileyiz." dedi Yiğit. Kahkaha attım. "Siz mi? Sadece Umay mı?" dedi Okan. Yiğitte güldü.

Ayaz gelip sarıldı ve başımdan öptü. "Analı babalı büyütsün. İnşallah bana benzer." dedi. Gülümsedim. Sonra Okan geldi. "Bizimkine kardeş çıktı." dedi. O da sarıldı. Ömerin de gözleri dolmuş gibiydi. "Lan sen daha dün küçücuktün ne ara büyüdün de çocuğun oldu?" dedi. Sımsıkı sarıldı. "Ömer ya." dedim. Savaşta geldi "Tebrik ederim. Umarım bana benzer." dedi. "Allah korusun." dedi Yiğit. Güldüm.