UMAY

🖤Özel Bölüm 1❤

Ben geldim!

Nasılsınız bakalım?

İyi okumalar dilerim.

________________________

"Asena yerinde kal!" dedi Yiğit ama ben koşmaya devam ettim. "Abi ben anlamıyorum ya. 13 yıl gecti ilk tanışmamızdan. Hâlâ laf dinlemiyor. İki tane on yaşında çocuğu var ve hâlâ ergen." dedi Ömer. Kahkaha attım. Karşımdaki terörist değişik değişik bana bakınca kendimi düzelttim. Sonra yüzüne tekme attım ve yere düştü.

"Burası temiz." dedim. "Allahım sen bana sabır ver. Umay gel yanıma beni sinir etme." dedi Yiğit. Göz devirdim ama Allahtan görmedi. Kendi kendime kıkırdadım.

Etrafımı kontrol ettikten sonra Yiğitin yanına doğru yürüdüm. Üç saatlik operasyonumuz sona ermişti. Sevdiğim adama yaklaşınca yüzüne baktım. Kaşlarını çatmış burnundan soluyordu. Ellerini de arkasında bağlamıştı. Gülümsedim. Sonra öpücük attım. Anında yüzü yumuşadı. Kollarını açtı ve içine girdim. Bu adam bana kıyamıyor ya.

"Bak bir daha sak-"

Ayaz Yiğitin konuşmasını bitirmesine izin vermeden araya girdi.

"Lan daha bıkmadın mı uyarmaktan? Ya benim kulaklarım duymaktan kanadı be."

Elimi ağzıma götürüp güldüm.

"Senin yüzünden düştüğüm duruma bak. Bir de gülüyorsun?" dedi Yiğit. "Saçmalıyorlar sevgilim." dedim. Yaklaşıp burnundan öptüm. "Aile var lan burada. Gidin evinizde yapın." dedi Savaş. Güldük.

Etrafı iyice kontrol ettikten sonra "Bozkurt Timi! Toparlanın gidiyoruz?" dedi Yiğit. "Emredersiniz kocacığım." dedim. Sırıttı. En başta Okan ve Ömer. Bir arkasında Savaş, iki adım arkasında Ayaz vardı. Ben Yiğitte en arkadaydık.

"Kıskanız sizin Binbaşı kocanız var mı?" dedim. Hepsi önce durdu sonra teker teker bana dönüp baktılar. "Allahım sen akıl ver şu kardeşime." dedi Ayaz. "Bize de sabır." dedi Okan. "Amin." dedi Savaş ve Ömer. Sonra yürümeye devam ettiler. Bende düşününce saçmaladığımın farkına vardım. Yiğit beni kendine çekip şakağımdan öptü. "Güzelim iyisin değil mi?" dedi. "İyiyim sevgilim. Her zaman ki halim." dedim. "Doğru." dedi. Kendimi çekip ters ters baktım. "Yani her zaman saçmalıyor musun demek istiyorsun?" dedim. "Tam da onu demek istedi?" dedi Savaş. "Abi Umaya denilir mi o ayıp ettin." dedi Ömer. Dudaklarımı büzüp en öne geçtim.

Bir saat kadar yürüdukten sonra bölgeye gelmiştik. Helikopter gelince hepimiz bindik. İki gündür opersyondaydık. Miniklerimi çok özlemiştim. Yiğit elimi elleri arasına aldı. "Gidiyoruz işte hasret giderirsin. Üzülme." dedi. Hemen anlıyordu hissettilerimi. Elimi çektim. "Ben sana küsüm tamam mı?" dedim. Sırıtmaya başladı. Ve Yiğit sırıtınca hiç iyi şeyler olmuyordu. Kendi kulaklığinı kapatıp benimkine uzandı. Onu da etkisiz hale getirdikten sonra kulağıma eğildi.

"Öperim bak herkesin içinde."

Gözlerimi kocama açtım. Kahkaha attı. Yanaklarım ısınmaya başladı. Kafamı eğip Yiğidin omuzuna dayadım. "Ha şöyle benim güzel karım." dedi. Kafamı kaldırıp yüzüne baktım. "Yani ben senin güzel karınım, çirkin karın da var öyle mi?" dedim. Yiğit gözlerini kocaman açtı. Diğerleri kahkaha attı. "Umay sen biraz uyu canım." dedi Okan. Yiğit beni kendine yasladı. Ömer ve Savaş hâlâ gülüyorlardı. "Kaç saattir uyumuyorsun sen?" dedi Ayaz. "Yok uyudum aslında." dedim. Kimse bir şey demedi. Bende gözlerimi kapatıp sevdiğim adamın kokusunu çektim.

Helikopter inince biz de sırasıyla indik. Eymen geldi yanıma. "Komutanım yavru kurtlar sizi bekliyor." dedi. "Onların burada ne işi var?" dedi Yiğit. "Asena Doktor Öykü'nün telefonundan beni aradı. Aynen şunu söyledi; 'Eymencim beni almaya gelir misin? Annem ve babam birazdan gelecekmiş. Lütfen!' dedi. Bende gidip sizin ikizleri alıp getirdim." dedi Eymen. "Demek Eymencim!" dedi Yiğit. Kaşlarını çatmıştı. Güldüm.