53.Bölüm

20.7K 1.1K 247
                                    

İyi okumalar dilerim.

Biz Türk Askerleri... Biz dost güven, düşmana korku salan yerlerin aslanı, göklerin kartalıyız.🇹🇷🇹🇷

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Uğrunda ölmeyeceğin bayrağın gölgesine sığınma. Ya sahip ol, ya da defol!😎🇹🇷

___________________________

Ömerin söylediklerinden sonra donup kalmıştık. Defne'nin dudağı kıvrılır gibi olmuştu ama belli etmemişti. Defne'nin telsizinden ses geldi. "Benim gitmem lazım." dedi. "Telefon?" dedim. "Akşam size gelirim." dedi. Kaskını takıp motora bindi. Ömer yumruklarını sıkmıştı. Sonra gittiler.

"Kimse tek kelime bile etmesin." dedi Ömer ve gidip kamelyada oturdu. "Yiiaa benim minik farem büyüdü de aşık mı oldu." dedim. "Umay!" dedi Ömer. "Sustum." dedim. Gidip yanlarına oturdum. "Ay çok mutlu oldum." dedim. Yiğit Ömerin omuzuna vurdu. "Az değilsin." dedi.

Bakışlarımı Ayaza çevirdim. Gülümsedim. "Umay niye bakıyorsun öyle?" dedi. Kaş göz hareketi yaptım. Yiğitle Okan kahkaha attı. Biraz zaman geçmişti ama hâlâ bakışlarım Ayazdaydı. "Bakmasana korkuyorum." dedi Ayaz. Güldüm. "Abim damat oluyor sırada bana geliyor." dedim. Sonra devam ettim. "Ayazın şarkısı." dedim. Göz kırptım.

Biraz daha Ömer ve Ayazı sinir ettikten sonra kalktık. Bu Defne de az değil sırf akşam Ömeri görmek için telefonuyla bizim evi bahane ediyor. Allahım çok tatlılar. Yanımıza asker geldi. "Komutanım Paşa geliyormuş. Albayım hazırlanın dedi." dedi asker ve gitti. "Bozkurt Timi iştima alanına marş marş. " dedi Yiğit. Hazırola geçip sola döndük sonra yürüdük.

10 dakika sonra Paşanın makam aracı girmişti. Albay da çıkmıştı. Esasduruşa geçtik. Arabadan indi dedem. Şu karizma şu havalı inişler kimsede yok. Yanımıza geldi havalı havalı gözlüğünü de çıkardı. Dışardan gören 21 yaşında sanacak. Ponçik dedem benim ya.

"Nasılsınız Bozkurt Timi?"

"Sağol."

"Sizde sağolun."

Albayla konuşmaya başladılar. Bizi böyle güneşın altına diktiler onlar gölge de sohbet etsinler. Oh gelme keyfime.

"Üstteğmen Umay!" dedi Dedem. Bir adım öne çıktım. "Üstteğmen Umay Yücesoy Emredin Komutanım. " dedim. Karargâh girişine bi git bak. "Emredersiniz komutanım. " dedim. Hızlı adımlarla karargâhın kapısına ulaştım. Gördüğümle yüzümde kocaman gülümseme oldu. Arkamı dönüp dedeme baktım. "Komutanım ay yani dede yani Paşa. Ayy ne diyecem ben ya." dedim. "Gel buraya." dedi. Koşup sarıldım. "Çok güzel. Teşekkür ederim canım benim." dedim. "Güle güle kullan." dedi.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
UMAYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin