UMAY

❤Özel Bölüm 2🖤

Selamlaaaar canlarım😍

İyi okumalar dilerim.❣

Bol bol yorum ve beğeni bekliyorum.

Bölüm sonundaki duyuruları okumadan gecmeyin.
_________________

Yıllar önce biri bana ilerde deli bir komutan olacağımı -evet kabul ediyorum azıcik deliyim- Yiğit gibi bir eşim olacağını, kocaman bir ailemin olacağını söyleseydi asla inanmazdım hatta gülerdim. Ama oldu. Ne kadar mutlu olduğumu anlatamam.

Annem ve babam şehit oldu Rabbim onun yaralarını Yiğitle kapatmamı sağladı. Bebeğim karnımda öldü Rabbim bana iki evlat birlikte verdi. Derdi veren dermanı da verir. Sadece dua et ve Allaha sığın. Asla vazgeçme. Güzel güneler seni bekliyor.

"Güzelim"

"Kokusunda huzur bulduğum kadınım."

"Hatunum."

Yiğitin sesiyle gözlerimi araladım. Gülümsedim. Düşünsenize sabah uyanıyorsunuz, yanınızda sevdiğin adam gözlerinin içine bakıyor. Farklı bir duygu. Benim dünyam ondan ibaret.

Yaklaşıp boynumu öptü. Bende kulağını ısırdım. "Kaç yıldır beraberiz bir kere ortamı bozmasan kıyamet kopacak değil mi." dedi. Güldüm. "Yaa ben sana kıyamam gel öpiyim." dedim. Gülümsedi. Kollarımın arasına girdi. Birkaç defa başından öptüm. Liseli aşıklar gibiydik.

"Çocuklar uyandırırdı normalde beni ne oldu?" dedim. "Sana kahvaltı hazırlıyorlar. Beni de seni uyandırmam için gönderdiler." dedi. Doğruldum. "Ya mutfağım buna hazır değil." dedim. Güldü. "Kocaman oldular dağıtmazlar. Hem biz biraz hasret giderelim." dedi. Güldüm. Saçlarımı kulağımın arkasına koydu. Ağır çekim gibiydi. Tam yaklaştı öpecekti ki;

"Annee!!!"

Diye seslendi Asena. Yiğit'in kaşları çatılmıştı. Kıkırdadım. Ayağa kalktım. Yiğitte benimle beraber kalktı. "Çocukları tatile Hataya mı göndersek?" dedi. Güldüm.

"Ne oldu kızım?" dedi Yiğit. "Bu oğlunuza bir şey söyleyin." dedi Asena. "Hangisine?" dedim. "Küçük olanı." dedi. "Buğra, oğlum ne oldu?" dedim. Yanıma gelip küçük kollarını sardı. "Anne ben sadece salatalık yedim. Ablam bana kızdı." dedi. Kucağıma aldım. "Yani şimdi sırf bir salatalık için mi ortamı boz-" Yiğit konuşmasını böldüm. "Tamam sorun yok. Üzmeyin benim küçük Bozkurtumu." dedim. Babasının kopyası desem az kalırdı. O kadar çok benziyordu ki. "Buğra geldiğinden beri pabucum dama atıldı." dedi Alparslan. "Aşk olsun. Gel buraya." dedim. Başından öptüm. Sonra Asena da geldi ona da sarıldım.

"Asıl siz geldiğinizden beri beni kimse sevmiyor." dedi Yiğit. Yalandan yüzünü asmıştı. Güldüm. "Sen de gel koca bebek." dedim. Yiğitte gelince hepimizi kolları arasına aldı.

Hep birlikte kahvaltı sofrasına oturduk. Yamuk yumuk kesilmiş domates ve salatalık. Yanmış bir omlet. Gülmemek için kendimi zor tuttum. "Güzelim beğendin mi?" dedi Alp. "Çok beğendim bitanem." dedim. "Omleti ben yaptım annecim ama biraz fazla kızarmış galiba." deyip başını kaşıdı. Gülümsedim. Yiğit kulağıma yaklaşıp fısıldadi. "Senden daha becerikli benim kızım hiç öyle bakma." dedi. Göz devirdim. Resmen bana laf atmak için yer arıyor.

"Asena okulunda kimse bulaşmıyor değil mi sana?" dedi Alp. Asena bakışlarını Alp'e çevirdi. "Ya şu korumacı tavırlarını bir bıraksan mı artık?" dedi Asena. Sonra devam etti, "İyi ki aynı liseye gitmiyoruz." "Ben sana çok meraklıydım sanki." dedi Alp. "Her sabah sizin konuşmalarınızı dinlemekten yoruldum ya." dedi Buğra. Yiğit ile birlikte gülmeye başladık. İkisi de sustu.