UMAY

61.Bölüm

55_Siyahinci 'ye ithafen💝

Keyifli okumalar dilerim.

VATAN

Vatan dedenin yattığı,
Annenin yayıkta ayran yaptığı,
Ocağının tüttüğü,
Babanın ekin ektiği,
Kardeşinin gelin gittiği
Evdir Vatan.

Vatan Edirne'de Selimiye
Istanbul'da Süleymaniye
Trabzon'da lazın
Hakkari'de kürdün
Olduğu yerdir Vatan

Sivas ta yiğidonun
Erzurum da dadaşın
Çerkez kardeşin
Olduğu yerdir Vatan

Elinde tüfek
Dilinde tekbir
O dağlarda sen varsın tek bir
Şehit kanının olduğu yerdir Vatan

Şehitlerin koyun koyuna yattığı
Dosta gurur düşmana korku saldığı
Dünyanın hayran kaldığı
Cennet TÜRKİYE'mdir Vatan
🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷

__________________________

(Yazar'ın anlatımıyla)

Bugün Umay için yine çok zor geçiyordu. İlk karşılaşmalarından, ilk defa göz göze gelmelerinden bir yıl geçmişti. Umay'ın acısı dinmiyor daha çok fazlalaşıyordu. Öykü ve Defne de mutfaktaydılar. "Bu kızın hali ne olacak?" dedi Öykü. Masada oturmuş ağlıyordu. "Sen yapma bari. Seni böyle görürse daha çok kötü olur." dedi Defne.

Umay'ın en sevdiği yemekleri yapmaya başladılar. Umay da pencereden dısarıya bakıyordu. Sağanak halinde yağmur yağıyordu. Odasından çıktı. Ayağındaki pandufları çıkarmadan üzerine bir şey almadan sessiz bir şekilde evden çıktı.

Dışarıya çıkıp yüzünü gökyüzüne çevirdi. Havada kararmıştı. Yürümeye başladı. Canı çok yanıyordu.

"Defne Umayı çağırsana." dedi Öykü. "Tamam canım." dedi Defne. Umayın odasına doğru gitti. Kapıyı açtığında kimsenin olmadığını gördü. Banyo kapısını tıklattı ses olmayınca oraya da baktı. Telaşlanmiştı. "Öykü Umay yok!" dedi Defne. "Nasıl yok?" dedi Öykü. Birlikte diğer odalara baktılar. Ama Umay hiçbir yerde yoktu.

Öykü ve Defne çok telaşlıydılar. Öykü'nün eli ayağı titriyordu. "Sakin ol Öykü." dedi Defne. Öykü eline telefonu alıp Okan'ı aradı. Okan, Ömer ve Ayaz da yemek yiyorlardı. "Efendim canım." dedi Okan. Öykü'nün sesi titriyordu. "Öykü ne oldu?" dedi Okan.

"Okan... Umay evde yok." dedi Öykü. "Her yere baktınız mı?" dedi Okan. "Yok hiçbir yerde yok." dedi Öykü. Ağlıyordu. "Tamam sen sakin ol. Biz aramaya çıkıyoruz. Eve gelirse haber ver." dedi Okan. "Ne oldu?" dedi Ayaz. "Umay evde yok." dedi Okan. "Artık kafayı yiyecem. Allahım sen yardım et." dedi Ayaz. Üzerlerine montlarını alıp çıktılar. Bi yandan da sürekli arıyorlardı.

Umay sokak lambasının önünde yere çökmüş ağlıyordu. Şimdiden hastalanmıştı. Dizlerini kendine çekip başını gömdü. "Çok özledim seni sevgilim. Dayanamıyorum." diyordu Umay. Bir el omuzuna dokundu. Umay irkildi. Yüzünü kaldırdı. "Ben korkutmak istememiştim. İyi misiniz?" dedi. "İyiyim." dedi Umay. "Evinize kadar eşlik etmemi ister misiniz?" dedi. "Yok istemiyorum." dedi Umay. Ağlıyordu. Umayın hâlâ telefonu çalıyordu ve yerdeydi. Eline aldı telefonu. 'Aslan' yazıyordu. Telefonu açıp kulağına götürdü.