UMAY

88.Bölüm

İyi okumalar dilerim.

🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷

______________________________

Yiğit bizi perişan etmişti. Yerde uzanmış nefes alış verişimi düzeltiyordum. Diğerleri de gelip yanıma uzandılar. "Güzelim kalk yerden hava soğuk zaten. Hasta olacaksın." dedi Yiğit. "Biraz nefes alayım dur." dedim. Kalkıp oturduk. "Acaba kız mı erkek mi?" dedi Savaş. "Erkek olsun bana benzesin?" dedi Ömer. "Erkek çocuk dayıya benzermiş." dedim. "Yani Ertuğrul abi." dedi Ayaz. "Adam yakışıklı. Benzesin." dedim. "Kız olursa sana benzesin." dedi Ömer. Kıkırdadım.

"Şimdi erkek çocuk dayıya mı çekiyor?" dedi Ayaz. "Evet." dedim. "Yani sizin erkek çocuğunuz olursa bana benzer öyle mi?" dedi Ayaz. "Allah korusun." dedi Yiğit. Güldüm. "Bana benzesin yeğenim. Benim gibi yakışıklı olsun." dedi Ömer. "Bence bana benzesin. Benden daha karizmatik kimse yok." dedi Savaş. "Lan siz amcasınız ben dayıyım bana benzeyecek." dedi Ayaz. "Umay kime benziyor sence?" dedi Ömer. "Ben geleceği görmüyorum. Kusura bakmayın." dedim. Yiğit gülüyordu.

Alay binasına girip odalarımiza girdik. Üniformamı giydim ve mekâna gittim. Okan vardı sadece. "Babamız buradaymış. Annemiz gitti mi?" dedim. "Nöbeti bitti eve gitti." dedi Okan. Yanına oturdum. "Rabbim analı babalı büyütsün." dedim. "Sağol Umay." dedi. Diğerleri de geldi. Çay doldurup hepsine verdim. Okanın çocuğuna isim arıyorlardı. "Ömer can olsun." dedi Ömer. "Allah korusun. Sonra sana benzer falan olmaz." dedi Okan. Kahkaha attım. Ömer ters ters bana bakınca sustum.

Yiğit'in kolunun altındaydım. Ömer, Ayaz ve Okanı kaldırıp el ele tutuştular. Biz de ne yapacaklar diye izliyorduk. "Kutu kutu pense mi oynuyorsunuz?" dedim. Okan ve Yiğit güldüler.

"A"

"SE"

"NA"

"Asena, asena, asena."

Dediler. Ayağa kalkıp kollarının altından geçip ortalarına girdim. Kollarımı iki yana açıp "Selam kızlar." dedim. Hepsi kahkaha atıyordu. Ayaz bi tane kafama vurmuştu. "Kız ne lan?" dedi. Güldüm yine.

Değişik hareketler yapıyorlardı. Ben artık gülmekten ağlama moduna geçmiştim. İyiki vardılar hayatımda. Hepsi için ayrı ayrı sükür ediyordum. Başımı Yiğite taraf çevirdiğimde avucunu çenesine dayamış bana baktığını gördüm. Gülümsedim. Yanına geçip oturdum.

Biraz sohbet edip işimizin başina geçmiştik. Evraklar yine birikmişti. Saçlarımı toplayıp kalemle sabitledim. "Hadi bismillah." deyip başladım. Mutluydum bugün çünkü ailemize yeni biri katılacaktı.

Mesaimiz bitmişti. Üniformamı çıkartıp kıyafetlerimi giydim. Odamdan çıkıp bahçeye çıktım. Beni bekliyorlardı. Motorum da buradaydi. Dün çok yorgun olduğumdan kullanamamıştım. Kaskımı elime aldım. "Ben motorla gelecem." dedim. "Bende sana eşlik edeyim." dedi Yiğit. "Sen arabanı kullan." dedim. Hepsi arabaya sıkıştı. Bende kaskımı takıp motoruma bindim. Gaza basıp sürdüm.

Yiğit'e yaklaşmıştım. "Selam yakışıklı." dedim. Güldü. Ayaz kendi camını açıp "Bekleme yapma ablacım." dedi. "Hıh." dedim. Ve gaza daha çok yüklenip motorun önünü kaldırdım. Yiğit'in arkadan sesi geliyordu ama ne dediği anlaşılmıyordu.

Kırmızı ışık olunca durdum. Yiğitte bana yetişmişti. "Beni arabadan indirme. Düzgün kullan şunu." dedi Yiğit. "Tamam sevgilim." dedim. Resmen kükremişti. Biraz daha gittikten sonra çevirme vardı. Defne geliyordu bana doğru. "Oo polis hanım." dedim. "Oo asker hanım." dedi. Güldüm. "Ceza mı aldın?" dedim. "Evet ya." dedi. "Kıyamam ya." dedim. "Senin yüzünden kızım. Yanında kala kala benzedim." dedi. Öpücük attım.