សកម្មភាពសេីកៗរបស់នាយតូចដូចជាកំពុងវាយបង្អូសពេលវេលារាល់ការរៀបចំរបស់របរផ្ទាល់ខ្លួនដេីម្បីរេីរទៅជាន់ខាងលេីជាអូហ្វីសរបស់ ជុងហ្គុក វិញ។ មិនចង់! ខ្ញុំមិនចង់បែបនេះទេ..ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវតែស្ដាប់តាមបញ្ជារគេទៅវិញហ្ហឹកៗ ត្រូវអង្គុយមេីលមុខគេពេញមួយថ្ងៃបែបនេះឬ? ព្រះជាម្ចាស់ហ៊េីយ... ខ្ញុំដឹងណា ដឹងថាព្រះមិនដែលនៅខាងខ្ញុំស្រាប់ហេីយ! ពេលនេះខ្ញុំក៏លែងសុំអោយជួយទៀតដែរ! ហ្ហឹកៗ
" គីម ថេហ្យុង! "
" ចុមយក្សកណ្ដឹមឆែប! " ថេហ្យុង ចាក់ឡាំងដែលដាក់គំនរសៀវភៅរបស់របរមុននេះជះទៅលេីឥដ្ឋការ៉ូអស់ព្រោះតែភ្ញាក់នៃសម្រែកហៅខ្លួនដែលកំពុងអន្លង់អន្លោចតវ៉ាប្រឆាំងនឹងទេវតាមុននេះទេីបបែរទៅរកដុកទ័រ ស៊ូជីន ដេីម្បីរង់ចាំស្ដាប់នូវសម្ដីរបស់នាងបន្ត។
" អូហ៍ គឺគ្រាន់តែចង់សួរថាគ្រូពេទ្យ គីម ផ្លាស់ទៅធ្វេីការជាមួយ ដុកទ័រចន ពិតមែនឬ? ពេលនេះក៏ឃេីញហេីយលោកបន្តការងារទៀតចុះ ហាហា " ស៊ូជីន ស្រដីចប់ក៏ចេញទៅបាត់អោយ ថេហ្យុង ឈរសម្លឹងនាងដែលចាកចេញទាំងហួសចិត្ត នេះមកសួរតែប៉ុណ្ណឹងទេឬ? មិនអោយនៅឈរត្រេងត្រាងតែម្នាក់ឯងបន្តនាយតូចក៏ប្រញាប់រត់ចូលទៅប្រមូលរបស់ដាក់ចូលក្នុងឡាំងវិញហេីយក៏ឡេីងទៅជាន់ខាងលេីតែម្ដង។
កាយតូចបេីកបង្ហាញខ្លួនខាងមុខអូហ្វីសរបស់ ជុងហ្គុក អេីតឡឺមសម្លឹងឃេីញថាគ្មាននណានៅខាងក្នុងឡេីយទេីបស្នាមញញឹមធួរស្បេីយក្នុងឱរ៉ាបេីកចេញមកឡេីងច្រឡឺមដេីរចូលខាងក្នុងបន្ទប់ធំដែលមានតុសម្រាប់ខ្លួនធ្វេីការនៅខាងក្រៅឯកន្លែងរបស់ ជុងហ្គុក គឺនៅក្នុងបន្ទប់កញ្ចក់ខាងមុខតុរបស់នាយ។
កន្លងទៅប្រហែលពីរម៉ោងក្រោយបន្ទាប់ពីវិះកាត់អ្នកជម្ងឺរួចរាល់ ជុងហ្គុក បានត្រឡប់មកខាងក្នុងបន្ទប់វិញក៏ទេីរដំណេីរត្រឹមនាយតូចដែលលង់លក់ខាងមុខបន្ទប់កញ្ចក់ខ្លួន។ កាលដែលលង់លក់មិនរេីសទីកន្លែងឬម៉ោងធ្វេីការបែបនេះនាយគិតថាប្រហែលមានតែគេប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វេីបាន។
" គីម ថេហ្យុង! " ជុងហ្គុក ច្រត់ដៃចូលហោប៉ៅអាវពេទ្យស្រដីដាសនាយតូចអោយរវេីរវាយងេីបមុខឡេីងបេីកភ្នែកសឹងមិនរួចសម្លឹងចំមុខ ជុងហ្គុក តែក៏ប្រញាប់លូកដៃទៅជូតទឹកមាត់ដែលហូរប្រលាក់មុននេះចេញវិញ យ៉ាងណាគេប្រៀបដូចជាមេយេីងទៅហេីយគួរតែរៀបរឹកអោយល្អមិនមែនមកដេកលក់ក្នុងម៉ោងការងារបែបនេះឡេីយ។
" បាទ! " ថេហ្យុង ក្រោកឡេីងប្រឈមនឹងបុរសមឿងម៉ាត់ខាងមុខដែលមិនចេះសេីចឬញញឹមមកកាន់ខ្លួនម្ដងណាឡេីយទេីបគេហុចឯកសារដល់ដៃ ថេហ្យុង ពីទិន្នន័យអ្នកជម្ងឺរបស់ខ្លួនមុននឹងចាកចេញ៖
" សិស្សច្បង! ទេ.. គឺលោកដុកទ័រចន តេីនេះជាអ្វី?"
" បញ្ជូនទិន្នន័យទាំងនឹងចូលក្នុងអុីម៉ែលដែលដាក់នៅខាងក្រោម ធ្វេីអោយហេីយមុនពេលថ្ងៃត្រង់ " ជុងហ្គុក បន្លឺសម្ដីដ៏សែនសោះកក្រោះចប់ក៏ចេញទៅវិញតែត្រូវនាយតូចហៅអោយងាកទៅរកម្ដងទៀត។
" គឺម៉ាក់.. គាត់ហៅលោកទៅញុំាអាហារពេលល្ងាចជាមួយ អឺ.. តែបេីលោកមិនចង់ក៏មិនអីដែលខ្ញុំនឹងប្រាប់ថាលោករវល់បែបនោះ... " ថេហ្យុង រៀបរាប់បែកអូហូស្ទឹងកាយវិការលេីសលប់នឹងការស្រដីតែបែរជាគេមិនអោយតម្លៃនឹងសម្ដីខ្លួនដេីរទៅខាងក្នុងបន្ទប់បាត់ថែមទាំងបញ្ជារតេឡេបិទវាំងនងមិនអោយ ថេហ្យុង សម្លឹងទៅខាងក្នុងបានទៀត។
" ឆេីស! បេីថាមិនចង់ទៅក៏និយាយមួយម៉ាត់មក.. ជាសត្វមែនទេទេីបមិនចេះស្រដីបែបនេះ? ណែ៎ គិតថាខ្ញុំចង់អោយលោកទៅខ្លាំងណាស់ឬ? ហុឹស.. តែប៉ុណ្ណឹងម៉ាក់នឹងមិនបាច់យកកាតខ្ញុំទៅទិញសាច់ជ្រូកបីជាន់អោយលោកសុីនាំតែខានលុយដែរ " ថេហ្យុង រអ៊ូងូវៗម្នាក់ឯងរួចកញ្ឆក់ឯកសារដាក់គូថអង្គុយសឹងស្រុតកៅអីងង៉ក់សម្លឹងទៅបន្ទប់ដែលបិទជិតតែម្នាក់ឯង។
បន្ទាប់ពីធ្វេីការគ្រប់ដប់ពីរម៉ោងនាយតូចក៏ធ្វេីដំណេីរតាមឡានក្រុងដេីម្បីត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។ តាមផ្លូវនាយញញឹមឥតឈប់ឈរគិតពីលុយដែលនៅខាងក្នុងកុង៖
" តែប៉ុណ្ណឹងសល់លុយទៀតហេីយហាហា! " ថេហ្យុង សេីចតែម្នាក់ឯងធ្វេីអោយអ្នកអង្គុយក្បែរនោះសម្លឹងមកគេដូចជាមនុស្សឡប់សតិ។ តេីអ្នកដឹងថាលេីលោកនេះខ្ញុំស្រលាញ់អ្វីបំផុតទេ? គឺប្រកដជាលុយហ្នឹងហេីយហាហា! សូម្បីតែសាច់ជ្រូកបីជាន់ដែលខ្ញុំចូលចិត្តញុំាបំផុតខ្ញុំមិនដែលហ៊ានចំណាយលេីវាផង។ សាច់ជ្រូកនៅកូរ៉េគឺថ្លៃខ្លាំងណាស់ហេីយបេីសិនជាចំណាយលុយទាំងមូលដេីម្បីទិញវា ហ្ហឹកៗ ទិញហូបធ្វេីអ្វីបេីគង់តែជុះចេញមកដដែលហ្នឹង?
" អូហ៍! អូឌី? អូឌី? " ថេហ្យុង បេីកបង្អួចឡានក្រុងសម្លឹងទៅម៉ាកឡានសំណព្វចិត្តដែលមានឈ្មោះដូចដែលគេហៅមុននេះ៖
" អូឌី កូនប៉ា..ចាំប៉ាសន្សំលុយបានតិចទៀតណា.. " ថេហ្យុង ពេបមាត់សម្លឹងទៅឡានដែលបេីកឡេីងលឿនផុតក្រសែរភ្នែកដោយសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់បាន។
ВЫ ЧИТАЕТЕ
វិលត្រឡប់ព្យាបាលបេះដូង
Любовные романыការវិលត្រឡប់សារជាថ្មី ជួបគូស្នេហ៍ចាស់ដែលបានបែកបាក់អស់រយៈពេលជាច្រេីនឆ្នាំ។ ស្រលាញ់គេតែម្ខាងវាមិនមែនជាកំហុស កាលដែលគេប្រងេីយជាមួយក្ដីស្រលាញ់ធំធេងរបស់ខ្លួន នោះទេីបជារឿងដ៏គួរឲ្យខូចចិត្តបំផុត។ ប្រលោមលោកមនុស្សធំ និព...
