ពពករសាត់ហេីរអណ្ដែតពេញផ្ទៃអាកាសរួមឲ្យព្រះអាទិត្យបេីករះឡេីងខ្ពស់លេីវេហាពាំនាំឲ្យគ្រូពេទ្យគ្រប់គ្នាសន្ទុះធ្វេីរាល់ភារកិច្ចរាងខ្លួនជាបន្តបន្ទាប់។ ឈានចូលមកដល់បាយថ្ងៃត្រង់ម៉ោងដប់ពីរកាលដែលកម្ដៅចេញពីព្រះអាទិត្យកម្លោចចំទីជំរុំឲ្យកាន់តែក្ដៅហួតហែងជាហេតុឲ្យកាយចំលៀវតូចស្ដេីងស្រឡូនស្រឡៅរួបរួមជាមួយទម្រង់មុខស្រស់ស្អាតប្រដូចរូបគំនូរដែលគេគូសចេញមកយ៉ាងល្អឯកបំពាក់ឯកសណ្ឋានពេទ្យថ្នាក់មធ្យមក្នុងវ័យសាមសិបពីរឆ្នាំរបស់ខ្លួន។ ថេហ្យុង ចូលខាងក្នុងផ្ទះដែលគេធ្វេីឡេីងពីដីឥដ្ឋដេីម្បីស្វែងរកទឹកត្រជាក់ផឹកឲ្យជ្រាបដល់បេះដូងខណៈមេឃក្ដៅសឹងតែគ្មានទឹកមាត់ផ្សេីមបំពង់.ក។
" ហ្ហឹម.. អាកាសធាតុក្ដៅមិនចាញ់នៅកូរ៉េប៉ុន្មានទេ.. " ថេហ្យុង រអ៊ូងូវៗតែម្នាក់ឯងរហូតដល់សុីប្លេឡានរោទ៍ស្រដាស់ឲ្យម្ចាស់កាយចំលៀវងាកទៅរកមនុស្សប្រុសដែលបេីកឡានពួកទាហានខ្នាតតូចឥតដំបូលរាងចាស់បន្តិចនៅចំពោះមុខ។
" អូនឃ្លានឬនៅ? " ជុងហ្គុក សួរពីក្នុងឡានមកកាន់ម្ចាស់នាមរត់ចេញមករកយ៉ាងលឿនជាមួយស្នាមញញឹមបេីកឡេីងស្រស់ស្រាយ។
" ជុងហ្គុក.. បងដូចជាពួកទាហានអញ្ចឹងពេលបេីកឡាននេះ..ហិហិ " ថេហ្យុង ក្រឡឹងមេីលជុំវិញឡានសឹមចូលមកដាក់អង្គុយក្បែរ។
" បងគួរផ្លាស់ប្តូរការងារហេីយមេីលទៅ.."
" អត់ទេ.. ធ្វេីទាហានប្រឈមជាមួយគ្រោះថ្នាក់ណាស់ បងជាដុកទ័រសង្ហាៗបែបនេះគឺសាកសមបំផុតហេីយ! " ថេហ្យុង និយាយចប់ ជុងហ្គុក ឱនដាក់ខ្សែរក្រវ៉ាត់ឡានឲ្យល្មមវាធ្វេីទុក្ខដល់បេះដូងតូចជាមួយភាពរំភើបញាប់ញ័រយ៉ាងរន្ថាន់។
ឡានបរឡេីងសន្សឹមៗទៅមុខជារឿយៗតាមផ្លូវទោះរាងក្ដៅបន្តិចតែវាស្រស់ស្រាយជាខ្លាំងជាមួយបរិយាកាសជុំវិញដ៏សែនមនោរម្យបេីបានជិះឡានឡេីងលេីកំពូលទីនោះសម្លឹងមេីលថ្ងៃលិចជាមួយគ្នាច្បាស់ផ្ដិតជាប់ជាអនុស្សាវរីយ៍ដ៏មានតម្លៃមួយដែលមិនអាចបំភ្លេចបានក្នុងឆាកជីវិតគូរបស់ពួកយេីងមិនខាន។
KAMU SEDANG MEMBACA
វិលត្រឡប់ព្យាបាលបេះដូង
Romansaការវិលត្រឡប់សារជាថ្មី ជួបគូស្នេហ៍ចាស់ដែលបានបែកបាក់អស់រយៈពេលជាច្រេីនឆ្នាំ។ ស្រលាញ់គេតែម្ខាងវាមិនមែនជាកំហុស កាលដែលគេប្រងេីយជាមួយក្ដីស្រលាញ់ធំធេងរបស់ខ្លួន នោះទេីបជារឿងដ៏គួរឲ្យខូចចិត្តបំផុត។ ប្រលោមលោកមនុស្សធំ និព...
