"លោកនៀកអាហារ ហិហិ" កាយស្ដេីងបង្វិលមួយជុំវិញកៅអីដែលមាន ជុងហ្គុក អង្គុយលេីនោះដោយស្ងាត់ស្ងៀមរង់ចាំមេីលកាយវិការមនុស្សលាលីបន្ត។
" ទែនៗ បាយឆាភ្លៅមាន់! " ថេហ្យុង ឈរខាងក្រោយកៅអីអេីតមុខមកខាងមុខយកចង្ការដាក់លេីស្មារនាយកំលោះដោយមានប្រអប់បាយដាក់បង្ហាញបង្អួចខាងមុខនាយ។ បាយឆាទៀតហេីយ? ល្មមតែបង្ខំលេបបាយដែលនាយតូចឆាយកមកអោយរយៈពេលពីរអាទិត្យជាប់គ្នានេះគ្រាន់សម្លឹងទៅខ្លាញ់មាន់ដែលជោគជាំជាមួយបាយនោះធ្វេីអោយនាយត្រលន់លេបមិនចូលបាត់ទៅហេីយ។
" ចេញ! " មួយម៉ាត់ដ៏សោះកក្រោះពីនាយកំលោះធ្វេីអោយនាយតូចជ្រួញច្រមុះឡេីងខណ:ដែលកំពុងអន់ចិត្តនាយតូចក៏ទម្លាក់គូថអង្គុយលេីភ្លៅរបស់នាយភ្លាមជាហេតុអោយចិញ្ចេីមស្អាតមុននោះប្រេីមកក្រញូវសម្លក់សម្លឹងដោយការមិនចូលចិត្តនឹងមនុស្សឆ្លៀតឱកាសម្នាក់នេះ។
" ប្រាប់ថាអោយចេញ! " ជុងហ្គុក សម្លុតទៅនាក់ដែលបេីកប្រឡង់ភ្នែកកូនឆ្កែសម្លឹងមកកាន់ដេីម្បីអោយម្ចាស់វាអាណិតតែមេីលចុះកំពុងខឹងកូនឆ្កែតូចៗមួយនេះមែនទេ?
" ញុំាបន្តិចសិនណា៎ " ថេហ្យុង បេីកប្រអប់បាយបម្រុងដួសបញ្ចុកនាយធំស្រាប់តែប្រអប់ត្រូវធ្លាក់ចុះវិញក្រោយពេល ជុងហ្គុក វាយប្រអប់បាយចេញពីដៃតូចប្រាប់ស្រួលបួលមិនចេះស្ដាប់គ្នាទេឬយ៉ាងម៉េច?
" លោក! " ថេហ្យុង ស្រែកដាក់វិញដោយការខូចចិត្តពេលដែលបុរសខាងមុខធ្វេីកាយវិការមិនល្អមកកាន់ខ្លួនទេីបទឹកភ្នែកចាប់ផ្ដេីមជ្រាបចេញពីប្រឡង់ភ្នែកដែលប្រែជាសោកសៅមួយរំពេច មនុស្សធំឃេីញបែបនេះក៏ងាកមុខចេញមិនចង់ឃេីញក្មេងរំអួយដែលអង្គុយលេីខ្លួនឡេីយ។
" ចាំបាច់អីធ្វេីបែបនេះ? លោកដឹងថាខ្ញុំចំណាយពេលប៉ុន្មានម៉ោងដេីម្បីធ្វេីវាទេ? បេីថាមិនឆ្ងាញ់យ៉ាងណាគួរយោគយល់ថាជាអាហារដែលគេខំក្រោកពីប្រលឹមធ្វេីអោយដែរ! ម្ដេចក៏ខ្ជះខ្ជាយបែបនេះ? "
" ចុះពីលេីខ្ញុំ... " ជុងហ្គុក បេីកស្រដីឡេីងគ្មានចិត្តស្រណោះថែមទាំងមិនងាកសម្លឹងមកកាន់មនុស្សតូចដែលកំពុងស្រែកយំដោយការមិនសុខចិត្តខាងមុខ។
" ខ្ញុំកុំតែចុះទេ! លេីកក្រោយរៀនធ្វេីមាយាទអោយល្អជាងនេះបន្តិចទៅ... ទោះបីអាហារមិនឆ្ងាញ់គួរតែញុំាមួយម៉ាត់អោយយល់ពីតម្លៃនៃទឹកចិត្តរបស់គេខ្លះដែល! " ថេហ្យុង ក្រោកចេញពីភ្លៅនាយរួចរត់សម្ដៅទៅខាងក្រៅបាត់ព្រោះតែកំពុងអន់ចិត្តខ្លាំងជាមួយនឹងមនុស្សដែលមេីលមិនឃេីញពីតម្លៃខ្លួន។
BẠN ĐANG ĐỌC
វិលត្រឡប់ព្យាបាលបេះដូង
Lãng mạnការវិលត្រឡប់សារជាថ្មី ជួបគូស្នេហ៍ចាស់ដែលបានបែកបាក់អស់រយៈពេលជាច្រេីនឆ្នាំ។ ស្រលាញ់គេតែម្ខាងវាមិនមែនជាកំហុស កាលដែលគេប្រងេីយជាមួយក្ដីស្រលាញ់ធំធេងរបស់ខ្លួន នោះទេីបជារឿងដ៏គួរឲ្យខូចចិត្តបំផុត។ ប្រលោមលោកមនុស្សធំ និព...
