Deception (Voltooid)

Deception deel 8

Na het douchen ben ik ook meteen gaan slapen. Ik was bekaf en ik had nog geen puf om met Zakia nog de avond weer door te bespreken. Zij was bovendien helemaal weg van Mohcine. Al haar woordenschat is nu beperkt tot "Mohcine".
Ze bleef nog ratelen maar ik viel als een blok in slaap. De volgende dag waren we ook vroeg wakker. Ik ging snel en douchen en omkleden. Ik wist niet wat mij te wachten stond du ik koos voor een skinny jeans en een shirt. Ik besloot ook om mijn sneakers aan te trekken.  Mijn haren gingen in een staart en deed vervolgens heel licht make-up.
Zakia had zich wel opgetut en had een jurkje aan met sandaaltjes. Sandaaltjes met kraaltjes. Prachtig om te zien maar ik wist niet of dit nu wel handig was.
Ik keek haar en moest lachen. Je gaat in sandalen wandelen? Vroeg ik." Ja, ze zitten lekker" zei ze. We zijn in Marokko lieverd, de wegen hebben gaten en in de gaten zitten weer gaten, zei ik op een serieuze toon.
"Dat valt wel mee" zei ze en draaide haar gezicht weer naar de spiegel.
Het was bijna half 9 en we liepen naar beneden. Moeten we nog iets meenemen? Vroeg ik. Nee, zei ze. Onze schoudertasjes zijn meer dan voldoende. "Ik ga ervan uit dat zij alles gaan betalen" zei ze weer. Nou ik neem voor de zekerheid wel geld mee." Je weet maar nooit" zei ik.
"Doe niet zo gek" zei ze.
Ook geen handdoeken of iets? Vroeg ik weer. "Nee, tuurlijk niet"." Het is Paradise Valley", de naam zegt het al zei ze lachend. "Ik vertrouw op jou, ik ken het niet". Ze begon te lachen. Ik ook niet. Maar de naam zegt het al “Paradise Valley”. 
Ik besloot om maar niets meer te vragen. Misschien maak ik mij druk om niets. De heren zijn eerder gegaan en zij zullen het weten.
We liepen naar beneden en de heren zaten al een tafel. Ze waren behoorlijk sportief gekleed. Trainingsbroeken en shirts aan. Verder hadden ze gewoon sportschoenen aan. Ik keek Zakia aan. Je weet zeker dat je die jurk aan wilt houden? Vroeg ik.
" Ja, het staat toch goed" zei ze. Jazeker, prachtig.  "Maar of het handig is, is iets anders", zei ik.
Ze leek mij te negeren en liep vrolijk richting Mohcine.
“Goedemorgen ladies” zei Jalil op een vrolijke toon. "Goedemorgen heren", zei ik. Ze stonden en we gingen zitten.
Echte gentlemen” zei Zakia.  "Dames gaan voor" zei Mohcine. En zijn jullie er klaar voor? Vroeg Jalil. "Ik denk het" zei ik. Ik heb niets bij mij.
"Hoeft ook niet" zei Jalil. Ik heb handdoeken en waterflesjes in mijn auto. "Maar als jullie willen zwemmen dan moeten jullie zwemkleding meenemen " zei hij weer. Ik keek Zakia aan. "Nee, we gaan niet zwemmen" zei ik snel. Ook prima, zei Mohcine. Dan kunnen jullie ons bewonderen. Waarom, wat gaan jullie doen. Jullie zien het daar wel, zei hij. "Ik kan niet wachten" zei Zakia.
IK kreeg anders een raar gevoel over mij heen. Wat is dat voor plek waar we naar toe gaan. Jalil zag mij piekeren en keek mij heel doordringend aan. "Maak je niet druk Rima". Je bent veilig bij ons. "Het is een plek waar veel toeristen komen". Ik knikte en zei verder niets.
Het ontbijt werd geserveerd en het zag er heerlijk uit." Wel goed eten" zei Jalil. "We gaan veel lopen".
"Maak je niet druk" zei ik. Ik heb de Nijmegens vierdaagse eerder gelopen. "En zonder blaren" zei ik lahend.
"Toe maar" zei Mohcine……."Een al trots".  Ja, zei ik. Hoe meer je zweet tijdens een training des te minder je bloedt tijdens de wedstrijd. "En gelijk heb je" zei Jalil lachend.
De grappen werden uitgedeeld en we hadden het mega gezellig.  Het was een uur verder en we liepen richting de auto. Ik moet zeggen at ik behoorlijk zenuwachtig was. We gaan nu wel weg met twee mannen in hun auto. We stonden op de parkeerplaats bij een Jaguar in donker kobaltkleur. Een auto die erg in de aandacht stond. Hier had ik niet op gerekend en dat gaf mij weer een nare nasmaak. Ik hoop dat ik niet met een patser te maken heb.

Ik slikte en keek Jalil aan. Hij glimlachte." Hij is van mij, maar maak je niet druk"." We gaan jullie niet ontvoeren" zei hij lachend. "Ik beloof dat het een gezellige dag wordt en dat we jullie voor middernacht naar het hotel brengen".
We stapten allemaal in de auto en we Jalil zag ik nog oogcontact zoeken via de binnenspiegel. Ik glimlachte en wendde mijn blik naar Zakia.
Het was een half uur rijden en we konden gelukkig snel parkeren. Het was warm zo'n 32 graden. Er waren veel mensen aanwezig. Inderdaad veel toeristen te zien.

Gelukkig had Mohcine een rugtas bij zich met waterflesjes. Hoe moeten we nu lopen? Vroeg ik. Ik zag allemaal mensen richting een heuvel lopen.  Ze hadden allemaal tassen bij zich. Sommige wel picknick tassen. Ik keek een beetje vragend naar Jalil.

"We hebben helemaal niets bij" zei ik. "We kunnen daar zeker niet eten zeker".
"We volgende de menigte" zei Jalil lachend." Ik heb broodjes laten inpakken in het hotel" zei hij weer. Het drinken kunnen wel beneden kopen. "We vergaan niet van de honger" zei Mohcine lachend.

Maar schatje, zei hij. Schatje, zei ik. Ja jij bent en wordt jouw schatje zei hij. Maar als we naar boven gaan en weer naar beneden. Jullie nemen dan plaats. Ik en Mohcine gaan omhoog. Nemen een duik. "We chillen nog wat maar we eten vanavond in het centrum".  Mohcine keek mij aan en knikte. Laten we maar gaan zei ik. 

We liepen met de menigte en ik was zo blij dat ik sneakers aan had. Het was een en al zand en struiken." Jeetje man, de weg was haat niet begaanbaar". Ik hoorde Zakia steeds voor mij vloeken. Die sandaaltje zijn dus echt niet handig. Al het zand en stenen. Ze stoot zich ook steeds tegen de grote stenen. Het was zielig maar ergens ook hilarisch.

Ze liep met Mohcine een paar meter voorop.  Ik ging stuk vanbinnen. Jalil pakte mij bij de hand. Heeft ze nou echt open schoenen aan? Vroeg hij lachend. "Yep" zei ik.

"Die gaat straks pijn hebben" zei hij lachend. IK keek hem aan en moest ook lachen." Ik denk dat ze al pijn heeft" zei ik lachend.

"Maar serieus". "Noemen ze dit nu echt Paradise Valley, wollah dit is meer Hell Valley" zei ik. Hij hoorde het mij zeggen en schoot in de lach.

Hij trok mij naar zich toe. "Humor heb je wel" zei hij lachend. "Het is nu droog, maar in de winter is het prachtig" zei hij.

IK keek hem even in de ogen. "Ik heb echt de hele nacht aan je gedacht" zei hij.
"Je bezorgt mij nu al slapende nachten" zei hij met een zucht. "En jij bezorgt mij blaren zei ik en keek naar mijn enkel". Hij schoot weer in de lach. Het is niet grappig. "Deze schoenen zijn nieuw en ik heb ze nog niet ingelopen".

" Ik heb pleisters bij mij" zei hij. Wil je dat ik er eentje opdoe? Vroeg hij lief. Straks, als we beneden zei ik. Weet je het zeker? Vroeg hij. Het duurt toch niet meer zo lang. "Nee, anders draag ik je" zei hij lief. 

Ik hoorde zijn telefoon gaan en we stopten. Hij pakte de telefoon en keek mij weer aan. Hij zette daarna het toestel uit. Zaken zijn voor later, zei hij." Vandaag gaat het meisje voor zakendoen" zei hij en keek mij aan.