Deception (Voltooid)

Deception deel 11

Ik was zo blij dat ik weer mijn voeten de grond hebben geraakt en dat ik weer op het vliegveld stond. Ik heb geen vliegangst maar dit voelt toch altijd wel prettig. Met de koffers duurde het gelukkig niet al te lang. We waren gelukkig al snel weer buiten. Het was lekker middag en heerlijk weer. Iets kouder dan in Marokko maar toch lekker. We zouden vandaag met de trein naar huis gaan.

Het was toch best raar om alles achter te laten. Ik moest meteen aan Jalil denken. IK haalde ook meteen mijn sim uit mijn tasje en wisselde deze in mijn telefoon. Ik was weer bereikbaar.

Ik zuchtte en keek Zakia aan. "Bedankt dat je mee bent gegaan" zei ik. "Tuurlijk" zei ze. "Ik heb ook de tijd van mijn leven gehad". Ik denk echt dat Mohcine de ware voor mij is, zei ze.

Ik begon te lachen. "Zo snel al". Ze knikte en bloosde. " Ik ben blij voor je" zei ik. "Nou jij mag anders ook van geluk spreken" zei ze weer.
"Oh is dat zo", zei ik. "Volgens mij besef je niet wat je aan de haak hebt geslagen", zei ze lachend.
IK moest meteen weer aan Jalil denken. Ergens miste ik hem nu al. Heel vreemd, maar in de afgelopen dagen was ik echt behoorlijk aan hem gewend geraakt. Ik speelde alle momenten weer af en het leek of ik aan het dagdromen was. Ik hoorde ook niets meer om mij heen en ik zag alleen Jalil nog voor mij.

Zakia keek mij weer aan en schudde mij letterlijk wakker. "Kijk", zei ze. Ik draaide mij om en ik zag Anas staan. Ik schrok mij rot. "Ook dit nog", dacht ik bij mezelf. Wat komt hij nou hier doen. Hier zat ik dus echt NIET op te wachten.

Hij liep op ons af en keek mij heel doordringend aan. Heb je van je vakantie genoten? Vroeg hij op een sarcastische toon. "Het was heerlijk" zei ik giftig. "Bedankt dat je het vraagt".

"Mooi", zei hij." Dat was de eerste keer en de laatste keer zei hij op een boze toon". Ik wilde iets zeggen maar hij onderbrak mij.
"Luister Rima, we gaan nu niet ruziemaken". "Ik kom jullie ophalen".

Hij pakte mijn koffer af en gebaarde mij door te lopen.

"OH, ik mag ook niet meer met de trein". "Nee, zo bedoel ik het niet" zei hij. Ik wil geen temera voor jullie. Jullie zitten met de koffers.
En ik had nu toch tijd. Dus je kan mij beter bedanken zei hij
" Nee" zei ik." Je wilt zien of ik niet iemand heb meegenomen", zei ik sarcastisch. Hij begon te lachen. Misschien dat ook, maar dit gaat niet meer gebeuren. "Zolang ik leef NIET", Allah, zei hij en duwde mij letterlijk voor zich uit.

We reden richting huis en we waren alle drie stil. Niemandwilde nog iets zeggen. Het leek of er een dode was gevallen. Mijn telefoon ging en ik zag dat Jalil belde. Ik drukte hem meteen weg. Waarom druk je het weg? Vroeg Anas op een boze toon." Deed ik niet, was al opgehangen" zei ik snel. "" Verkeerd nummer" zei ik.
De telefoon ging en ik drukte het weer weg. "Geef die telefoon" schreeuwde hij naar mij. "Nee", zei ik op een boze toon. "Yek Nee, wollah ik maak je af" afschreeuwde hij weer. 

"Wat is jouw probleem" zei Zakia. Heb je haar geadopteerd nadat haar vader is overleden of zo?." Hou je bek jij" riep hij naar Zakia. Hij draaide zich even om naar en raakte bijna de macht over het stuur. "Kijk wat je doet", schreeuwde hij.  Ik zette snel mijn telefoon op stil. "Jij moet je bek houden", zei ze terug.

"Laat ons eruit" schreeuwde ik zijn kant op." Wij gaan wel verder met de trein" siste ik zijn gezicht. "Dat was al mijn bedoeling".
"Houd je mond en kijk voor" je zei hij.  Ik hoorde hem zijn keel schrapen en zei gelukkig verder niets. Hij was mijn telefoon ook vergeten.

Ik keek Zakia aan en zij schudde met haar hoofd. Ik hoorde hem weer een paar keer zwaar ademen. Hij wist nu niet wat hij moest doen. Hij keek voor zich en trapte op het gaspedaal. Ik keek angstig voor mij maar ik durfde nu echt niets meer te zeggen. Ik sloot mijn ogen en deed een Dua. Ya ra bi, help.

Binnen no-time stonden we voor het huis van Zakia. Zij stapte snel uit en hij pakte haar koffer en zette het voor haar neus. Ze gaf mij een knuffel en zei niets maar ogen spraken boekdelen.
IK stapte weer in de auto en zei niets tegen hem. Ik staarde maar voor me uit.
Hij zei gelukkig ook niets en startte de auto en reed nu gelukkig rustig op de weg.

We waren er al snel en hij stopte voor mijn huis. Hij stapt uit en liep naar de kofferbak. Hij haalde mijn koffer eruit.
Ik stapte uit en hij keek mij aan. Dit keer zag ik een andere blik in zijn ogen." Ik spreek je later" zei hij. "Dat hoeft echt niet", zei ik.  Hij zuchtte en stapte in de auto. HIj reed daarna weg.

Ik deed de deur open en ik zag mama al staan. Ik rende op haar af en omhelsde haar. Ze zuchtte en ik zag een opluchting in haar ogen." Ewa", zei ze. Ben je uitgerust. "Helemaal" zei ik. Ik ga in de zomer werken en wordt een geweldig juf. "Inchaallah" zei ze.  Waar is Zakia. We hebben haar thuis afgezet, zei ik. Aans is weg zei ze. Ze keek mij weer heel lief aan.

" Je weet dat hij alleen zorgen maakt" zei ze. "Hij wil dat niemand misbruikt van jullie". "Mama, hij is niet gezond in zijn hoofd. Hij moet met mij echt met rustlaten" zei ik met een zucht. Ga douchen en omkleden en dan drinken we samen een kopje thee. Je zusjes zijn nog op school zei ze lachend.

Ik heb ook wat cadeautjes voor jullie zei ik. Ze lachte en gaf mij een kus.
Ik liep naar boven en pakte mijn telefoon. Ik zag dat ik een aantal keer ben gebeld door Jalil. Hij had ook wat berichtjes gestuurd. Ik besloot om hem te bellen.

"Dag Jalil met Rima" zei ik op een vrolijke toon. Waarom drukte mij weg? Schreeuwde hij aan de telefoon. Ik schrok mij rot van zijn uitbarsting. "Chill doe rustig man", zei ik. "Ik zat met mijn neef in de auto". Wat wil je? Dat hij mij doodmaakt? Schreeuwde ik nu door de telefoon………

Ik deed snel mijn slaapkamerdeur dicht. Mama moet dit echt niet gaan horen.

Hij zuchtte en het was even stil. "Sorry schatje, ik raakte in paniek" zei hij. Ik wilde weten of je goed was aangekomen, zei hij nu op rustige toon
"Je dacht ze is Nederland en ze wil niets meer van mij weten", zei ik sarcastisch. "Zoiets ook", zei hij op een zachte toon……….Sorry nogmaals, zei hij." Geeft niet" zei ik. "Maar ik woon thuis en als ik niet opneem dan weet je nu waarom" zei ik weer." Ja ik begrijp het" zei hij. "Ik ben blij dat je op land bent".
IK hoop dat deze twee weken snel voorbijgaan. Ik zuchtte……"tot later" zei ik. Inchaallah zei hij en we hingen daarna op.

De twee weken leken toch voorbij te vliegen. Ik kon eerder bij mijn vakantiebaan beginnen omdat zij een zieke hadden. Mama en mijn zusje waren druk in de weer om van alles voor de vakantie te kopen. Mijn zusje smeekten mij haast om mee te gaan maar ik wilde niet. Ik voelde mij altijd daar als en stuk vlees wat gekeurd moest worden door de slager. Elke buurvrouw had wel een zoon voor mij of kende een broer of neef.

Ik wist ook dat Jalil inmiddels in Nederland was maar we hadden nog niet afgesproken. We spraken elkaar dagelijks door de telefoon maar hij had het heel druk en ik om eerlijk te zijn ik ook.  Ik werkte en in de avonden kon ik niet zomaar afspreken en hij kon de  weekend niet.

Ik had hem beloofd om hem te zien op de dag dat ik mama en mijn zusje naar het vliegveld zou brengen en dat was morgenmiddag. Ik had een vrije dag genomen.

Ik lag op bed en staarde voor mij uit.het idee dat ik hem morgen in Nederland zou zien....

De spanning voelde ik nu al. Hoe zal het hier in Nederland zijn?