waargebeurd verhaal. Een jong Marokkaanse docente die verstrengeld zit tussen twee mannen. Alles is niet wat het lijkt. Ze zal keuzes moeten maken. maar zijn het de juiste keuzes. Zal de liefde hey overwinnen en voor welke vuren komt zij te staan.
l...
IK ben maar op de bank gaan zitten. Ik hoorde nog geschreeuw buiten. Ik sloot mijn ogen en probeerde rustig te blijven.
Ik hoorde Anas nu ook schreeuwen. Ik kon niet verstaan wat er allemaal werd geroepen. Ya ra bi help. Wat gebeurt er allemaal?............
Het was daarna stil en ik hoorde kort daarna weer de deur keihard dichtgaan. Ik hoorde mijn moeder daarna alleen nog maar vloeken.
Ik ging recht op de bank zitten. Mijn hart leek van zijn plek te springen. Ik kreeg het ook benauwd en ik kon haast niet meer goed ademhalen.
Ik bleef mijn ogen gericht hebben richting de deur en ik vervoerde mij niet.............
Mijn moeder rende haast op mij af. Waar ben jij mee bezig? Schreeuwde ze in mijn gezicht. Ze was aan het trillen van woede…Ik werd gewoon bang. Ik voekde een angst en er kwam niets meer uit mijn mond.....
Zo boos heb ik haar nooit gezien. Ze deed haar best om mij aan te vliegen......De woede was getekend op haar gezicht.........Heel haar kaken stonden stijf en ze stond letterlijk te trillen............
Anas keek mij ook boos aan. Ben jij niet wel goed in je hoofd? . Wat moet jij steeds met getrouwde mannen? Schreeuwde hij mijn kant op.
Mama ging nog dichter bij mij staan. Ze ademde zwaar en ik zag haar handen in een vuist zetten. Ze was furieus. Haar ogen waren donker en ik zag haar handen trillen.........
Ik keek haar angstig aan……….. De tranen vloeiden over mijn wangen…. “M Mama, hij hij is gescheiden” stotterde ik.
“Gescheiden” Schreeuwde. "Stil jij" schreeuwde mijn moeder. Dertili fdiha, zei ze…De buren staan nog buiten.......
Wollah mama, het is niet wat je denkt, zei ik geen snikkend. “Ik wil geen fdiha meer” zei ze boos. "Zijn vrouw staat hier voor de deur te schreeuwen en jij zegt dat hij gescheiden is".
"Fdhiha", schreeuwde ze mijn kant op. "El hamra wat moet jij steeds met getrouwde mannen" siste ze mijn kant uit. Ze ging op en neer lopen..
”Mama wollah, ze zijn gescheiden. Mama wilde op mij afspringen en ik vloog achter in de bank. Anas hield haar tegen.
“Ze zegt zelf dat ze zijn kind van hem afneemt als hij bij jou blijft” siste Anas in mijn gezicht.
Wil je dat? Vroeg Anas. Je wilt een gezin breken? . Je wilt dat hij afstand neemt van je zoon? "Je neemt afstand van die gast" schreeuwde hij. “Het is klaar met jou”. Ieder keer met een getrouwde man aankomen. "Wollah je vraagt om problemen" zei hij weer.
Mama werd weer kalmer en bleef mij aankijken. Wat is er met jou? Schreeuwde Anas weer in mijn gezicht. "Wollah als ik hoor dat je weer contact hebt met een man, ik begraaf je zelf" siste hij.... Hij pakte een stoel en ging zitten. Hij wreef over zijn gezicht.
"Gelti praat met haar, je dochter brengt ons alleen schande". "Nu staan de vrouwen voor ons deur; zei hij op een harde toon.
Ik kon niets meer zeggen. De tranen stroomden over mijn wangen. Mijn moeder moest ook zuchten. Ya ra bi, zei ze.
"Het is niet wat jullie denken" zei ik huilend. Nee, zei mama. "Geschieden of getrouwd, maakt mij niets uit" zei ze weer. "Hij heeft een kind en een vrouw die hier heisa komt maken". "Ik wil het niet", siste in mijn gezicht. "Mama ik houd van hem" zei ik snikkend.
En voor dat ik het wist, voelde ik een harde klap op mijn gezicht…………… "Je houdt van hem" schreeuwde ze in mijn gezicht……..
Ik greep naar mijn wang en Ik begon alleen maar te huilen.
Ze liep op mij af en Anas hield haar nu tegen. "Gelti, rustig kalm". "Even rustig" zei hij. Ik keek hem aan en bleef maar huilen. Ik trok mijn knieën op de bank en bleef huilen. Ik wilde ze even niet aankijken. Ik was gebroken. Het deed zo'n pijn. Ik kon niet meer en moest naar adem happen.
Ik voelde iemand tegen aan mij aan zitten. Ik schrok en schoof weg. Mijn probeerde mij te omhelzen maar ik duwde haar weg. "Benti, luister naar mij" zei ze met een gebroken stem." Nee", schreeuwde ik. Ik stond op en rende naar boven. Ik deed mijn deur op slot en liet mij op het bed vallen. Ik schreeuwde het uit. Het kon mij niet meer schelen. Ik was kapot...........alles kwam eruit..........
Ik hoorde mijn moeder op deur kloppen en roepen maar ik reageerde niet. Anas hoorde ik ook roepen en kloppen." Rima, doe de deur open" zei hij. "Ik wil rustig met je praten" zei hij weer. Ga weg !!!!schreeuwde ik. "Ik wil alleen maar praten", zei hij nu op een rustige toon. Ik wil niet. LAAT MIJ MAAR MET RUST, schreeuwde ik weer..............
Hij zuchtte en klopte weer op de deur.............
"We praten straks wel", zei hij. "Gelti kom naar beneden" hoorde ik hem zeggen. "Ze heeft goed verstand", zei hij weer. "Ze gaat niets geks doen en die gast is verleden tijd" zei hij weer. Waldi ze kan niet met die man trouwen. " Dat gaat niet gebeuren", zei mijn moeder met een harde stem." We zijn mensen met manieren" . "We gaan geen gezinnen breken", zei ze weer. Ik begon weer te huilen....
Ik hoorde mijn moeder nog iets mompelen en daarna was het stil.
De tranen stroomden over mijn wangen. Ik was kapot en gebroken. Mijn hart was verscheurd.......zelf de tranen waren op en droogden uit op mijn gezicht. Ik heb heel de avond op mijn bed gelegen. Mama en mijn zusje probeerden mij een paar keer over te halen om de deur open te doen. Ze wilden dat ik wat kwam eten maar ik kon niets meer. Ik wilde niets meer.
Mijn telefoon ging en ik zag dat Nadim belde. Ik begon nog harder te huilen. Ik kon niet opnemen. Een paar tellen later ging de telefoon weer. Ik nam op met een gebroken stem. Ik zag zijn naar weer verschijnen. " Nadim"zei ik en begon weer te huilen. "Lieverd, wat is er aan de hand? Vroeg hij." Mama wil niet", zei ik. " Fadoua stond hier aan de deur en maakte ruzie, zei ik nu met een gebroken stem. WWATT! Zei hij. Hoe weet ZIJ waar je woont? Vroeg hij geschrokken. " Jalil " zei ik en begon weer te huilen. Wat moest ze van jou? Vroeg hij boos. Ja, ze wil je terug. Ze wil je terug, zei ik huilend.
Is ze wel geod bij hij haar hoofd, schreeuwde hij door de telefoon.......... Ik zei niets en snikte maar.
“Lieverd, dit is allemaal mijn schuld" zei hij. "Ik beloof het je, ik ga het rechtzetten". "Ik ga met je moeder praten". Er valt niets recht te zetten, schreeuwde ik…………
“Lieverd, het komt goed” zei hij weer. "Nee, Nadim. Dit komt niet goed"….
“Rima ik kom zo naar je toe”. Nee, Nadim. Je maakt het dan alleen erger. "Het is klaar" Mama wil niet. "Het is allemaal te ingewikkeld". Ze gaat het niet accepteren". Rima ik kan haar alles uitleggen. Nee, zei ik. "Ik wil niet meer". "Ik ben op" zei ik huildend. " Schatje je bent overstuur, laat mij naar je toekomen" zei hij op een rustige stem.
"Laat mij met rust, je gaat het alleen maar erger voor mij maken", schreeuwde ik door mijn tranen. Rima, zei hij nu op een verdrietige toon. Ik begon te huilen en hing op.
Laat mij met rust, zei ik huilend.... Ik deed mijn telefoon en uit. Ik trok mijn benen naar mij toe en huilde mezelf in slaap.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
