Deception (Voltooid)

Deception deel 30

Ik keek Anas en ik kon even niet zeggen. Zelf huilen kon ik niet. Ik kon niets meer. Het was net of iemand een mes door mijn keel heeft gehaald. Ik was levenloos...................

Ik staarde even voor mij uit en heel mijn leven leek langzaam te vervagen. Alles was een leugen. Vanaf dag één was het een leugen. Hij is getrouwd en leeft gewoon een dubbelleven. Hij heeft mij gewoon misbruikt. Ik heb nooit eerder haat gevoeld, en dat voelde ik nu. En ik haatte mezelf het meeste...............

Ik keek Anas aan en ik zag voor het eerst medelijden in zijn ogen. Ik keek weer naar het huis. Het was een groot huis. Een huis speciaal voor een gezin. Ik zag Jalil zijn zoon oppakken en hem knuffelen. De jongen knuffelde hem en ik kon hem van hier horen lachen. Mijn hart, viel letterlijk nu uit elkaar. Deze intense pijn had ik zelden gevoeld............

"Rima hij is het niet waard", zei Anas.

Ik kreeg het warm en ik werd misselijk. Ik keek weer Anas aan."Sorry Rima, het is een klootzak". "Je bent niet zijn eerste"............

Ik leek het niet te horen. Alles ging even langs mij heen...

Ik moest denken aan die meid in Maasmechelen. Saliha was haar naam. Zij wist het, zij had gelijk. Ze zei of ik zijn "nieuwe aanwinst" was. Klootzak. Hij is getrouwd en vraagt mij niet met getrouwde mannen te praten. Mijn hart leek nu verhard. Ik kon niets meer voelen. Alles leek op zijn plek te vallen.
Ik haatte hem....

Mijn bloed kookte vanbinnen en het liefst rende ik op hem af. Ik keek even naar de auto en mijn stoppen gingen door...... klootzak....

Ik wilde uitstappen en Anas trok aan mijn arm. Wat wil je gaan doen? Hem confronteren? Ik keek Anas en mijn handen waren letterlijk aan het shaken.
"Anas, lat mij alsjeblieft" , smeekte ik haast.
"Ik.wil event hrm praten" zei ik Ik probeerde mij los te trekken en hij hield vast.

NEE... Rima, hij trok hard aan mijn pols. "Rima, je wint er niets mee" zei hij." Hij kiest niet voor jou en je breekt zijn gezin".

Dat wil je die kinderen niet aandoen, zei hij. Alsjeblieft, geen fdiha hier........Maar geloof mij, ik ben niet klaar met hem, zei hij.
Ga zitten, siste hij weer in mijn gezicht...

IK ging weer zitten en wreef over mijn gezicht.
Ik zag jali vertrekken...

"Laten we gaan" zei Aans. "Vergeet die klootzak en luister een keer naar mij".
Ik pak hem wel, zei Anas. Maar niet waar zijn kind bijstaat, zei hij met een zucht.

Hij startte de auto en hij reed weer de snelweg op. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik voelde mij ineens zo vies. Ik was gewoon pleziertje voor hem. Hoe kon ik zo blind zijn.

"Rima, neem jezelf niets kwalijk. "Hij is een schemata" stuk vuil"zei Aans." Hij is degene die getrouwd is en met Andre meiden de hort op gaat".

Nee, schreeuwde ik zijn kant op." Ik was zo stom"." Ik geloofde hem". De tranen bleven stromen." Rima, wees blij dat je nu vanaf hem bent". Het had erger gekund. Je had.............Hij slikte en hij kon het niet zeggen. En wat hij wilde zeggen was al gebeurd. Ik bleef huilen. Hoe kon ik mijn leven zo vernietigen.

Ik wilde dat ik naar Anas had geluisterd en dat ik niet naar Marokko was gegaan en dat ik hem nooit had ontmoet. Ik haatte hem maar vooral mezelf nu.

Thuis voor de deur zette hij mij af. "Rima kijk mij aan". "Dit blijft tussen ons"." Ik zeg niets tegen je moeder" zei hij. Je wilt haar niet verdrietig maken. "Vergeet hem" zei hij. Ik zei niets en bleef hem aankijken. "Rima beloof mij dat je er een einde aanmaakt"." Geloof die schemata niet". Hij is jou echt niet waard.
" Kijk in de spiegel.
Kijk wat van jou is overgebleven". "En ik zeg dit niet om je op te vrolijken"." Je wilt niet weten hoeveel jongens die mij hadden gevraagd om je te benaderen". Wollah, het is zijn verlies, zei hij weer. De tranen stroomden weer over mijn wangen. Rima alsjeblieft, zei hij. "Ga niet huilen om de ze schemata".........

Hij bleef mij aankijken. Ik veegde mijn tranen en keek hem weer aan. "Safi, zei hij op een lieve toon". Ik keek hem aan en slikte. Ik kon niets zeggen..................

Ik zag het medelijden in zijn ogen. "Rima, jij bent mijn zusje." Amira en jij zijn voor mij hetzelfde".
Ik knikte en stapte uit de auto." Bedankt" zei ik. Het komt goed, zei hij...........Hij zuchtte daarna en reed weg.

Ik ben daarna meteen naar boven gegaan. Ik besloot om mij te gaan douchen. Ik voelde mij smerig. Zo smerig dat ik er misselijk van werd en moest overgeven. Ik kon mezelf niet eens meer aankijken. Hoe stom kon ik zijn.

Ik bleef ook zeker een uur onder de douche. Ik schrobde mezelf dat het bijna pijn deed. Het is dat mama klopte omdat ze zich zorgen maakte anders was ik daar gebleven.

Ik stapte uit de douche en ik zag mama staan. Ze had een bezorgde blik in haar ogen. Het brak en ik moest mezelf groothouden. "Het water was heerlijk en ik was aan het wegdromen" zei ik en zette met moeite een glimlach op." Benti, je liet mij schrikken" zei ze op een lieve toon. "Je ging met Anas weg en ik was bang dat jullie ruzie hadden" zei ze met een zucht.

Ik gaf mama een knuffel." Nee mama, we hebben juist voor het eerst normaal tegen elkaar gedaan" zei ik weer." Elhamoelilah" zei mama. "Mama ik ga mij omkleden en dan kom ik naar benden". "Safi ik zet even thee op" zei ze en gaf mij een kus op mijn wang.

Ik was net klaar met omkleden en ik hoorde mijn telefoon overgaan. Ik zag dat Jalil belde en ik wilden niet opnemen. Hij heeft het weekend niet gebeld en na dat ik hem zag, belt hij. Het is net of hij het weet. Karma.............

De telefoon bleef overgaan en ik besloot maar om op te nemen. "Hallo" zei ik met een harde stem." Je bent boos", zei hij. Dat is zacht uitgedrukt" zei ik. Lieverd, ik had echt geen tijd. "Ik moest echt van alles regelen" zei hij." IK snap het" zei ik kil. Kan ik iets voor je doen? vroeg ik op een harde toon.

"Rima, doe niet zo"." Waarom zo koel". "Ik dacht dat we het hadden goed gemaakt" zei hij op een zachte stem.
"Ik zeg toch niets verkeerd" zei ik. "Er is niets aan de hand" zei ik.

Jawel, ik voel dat je iets verbergt" zei hij. "Oh ik verberg iets" zei ik. Wat zou ik moeten verbergen dan? Rima speel geen spelletjes en zeg wat er aan de hand is, schreeuwde hij aan de telefoon.
"Er is niets", zei ik weer. "Wollah als je niet gaat praten, dan sta ik binnen een half uur voor je deur" zei hij boos. "Klopt" zei ik. Het duurt precies een half uur vanaf Amstelveen.
HIj was even stil. Het moest even binnenkomen.
Wat bedoel je met Amstelveen? Schreeuwde hij weer.
Ik was stil en zei niets. "Rima schatje, ben je er nog"...........
"Ja" zei ik. "Je maakt mij gek, zeg wat je op je hart hebt".
Ik zuchtte en haalde mijn schouders op.
"Jalil, Nederland is klein" zei ik Hoe boedel je"? Vroeg hij. Hoe was het bij snorkel-les? Vroeg ik weer. Hij was even stil. Ja, Jalil, het is een mooi sport. "Ik hoop dat je zoontje het snel leert" zei ik. "Je kan prachtig snorkelen in Egypte en ik hing daarna op"..........

De telefoon ging meteen over en ik liet hem overgaan. Hij bleef non-stop te bellen. Ik hoorde berichtjes binnenkomen. Ik schudde met mijn hoofd. Ik hoefde de smoesjes niet aan te horen.

Ik wilde niets meer van hem horen.......... Ik hoorde mijn moeder roepen en daarna zette ik de telefoon uit...................................I