Deception (Voltooid)

Deception deel 9

We hebben echt zeker twee uur gelopen. Ik moet het eigenlijk geen lopen noemen. Het was een marteling. Het was warm en een en al heuvel. Mijn witte sneakers zijn bruin geworden en ik wil al niets zeggen over de sandalen van Zakia zeggen. We waren ook echt blij dat we aan een tafel konden zitten. We waren uitgeput.

Mohcine keek ons aan en schoot in de lach. "Wollah sorry meiden" zei hij en zette van die puppyogen. Jalil keek Mohcine aan. "Volgens Rima is dit Hell Valley" zei hij lachend." Ze heeft ook gelijk" zei Zakia. "Eerste keer en laatste keer". Dit is niet normaal en het is niet eens mooi" zei ze boos.

Die foto's zijn echt bedrog. We keken haar aan en we schoten allemaal in de lach. Meskiena, ze had bebloede tenen. Het was echt zielig.

Jalil keek naar Zakia. In de lente en winter is het heel mooi. Toen zijn de foto's genomen, zei hij. "Ik geloof je meteen" zei ze op een kattige toon

We kregen drinken en de broodjes werden al neergelegd. Maar we zouden gaan eten als de heren hun duik hadden gehad. Ze deden snel hun trainingsbroeken uit en ze stonden nog alleen nog in een zwembroek.

IK bleef Jalil aankijken. Wat een figuur man. "Hij sport zeker elke dag" dat kan anders niet. IK kon mijn ogen niet van hem afhouden. Ik moet ook iets aan sport doen.

Hij begon naar mij te lachen en ik moest slikken. HIj had het door en gaf mij een knipoog. IK wendde snel mijn blik. Ik voelde mij gewoon betrapt. Hij bukte zich naar mij. "Ik ben blij dat het je bevalt", zei hij met een hese stem.
IK sloeg rood en durfde echt niets meer te zeggen.

"Tot zo dames", zei Mohcine. Ze liep weer terug en klommen zo weer de heuvel op. Nou het leek meer een berg. Zakia keek mij aan. Willen ze echt van die hoogte gaan duiken? Vroeg ze. "Blijkbaar" zei ik. Mij niet gezien.

Lef hadden ze. Ik zou echt niet durven. Het lijkt mij ook gevaarlijk met al die rotsstenen. Maar ze zullen het wel vaker gedaan hebben.

Ik opende mijn blikje en keek even om mij heen. Het was best druk en er waren veel aan het zwemmen. Ik zou er persoonlijk niet voor kiezen. Het ziet er allesbehalve schoon en veilig uit. Waarom ze deze plek Paradise Valley noemen is voor mij echt de vraag. Of het was vroeger wel heel mooi. Nu kan ik er helaas niet zeggen dat dit de plek is op die prachtige foto's. Misschien de lente maar zeker niet in de zomer.

Zakia pakte haar telefoon en maakte al wat foto's. Maak eentje van mij, zei ze lachend. Ik nam haar toestel over en er stonden ineens twee jonge mannen voor onze neus. Mogen we ook op de foto zei eentje lachend. Hij sprak gewoon Nederlands.

Salam zei de andere. "We hoorden jullie Nederlands praten en wilden graag kennis maken" zei hij weer. "Wij komen uit Rotterdam" zei hij en keek ons heel lief aan. Oh, zei ik.

"We zijn op doorreis" zei hij. "We willen graag naar Mirleft gaan. "We houden van het windsurfen en nu is het nog rustig' zei hij weer. "Ik ken het niet" zei ik.

Hij gaf mij een hand. Ik ben Salim en dit is Omar. Ik ben Rima en dit is Zakia, zei ik. Voordat ik nog iets kon zeggen stond Jalil voor mijn neus. Ik keek hen aan en ik schrok gewoon van zijn gezcht. hIj keek boos. Zijn kaken waren strak en ik kon de rimpels op zijn voorhoofd zien.

"Wat moet dit voorstellen" zei hij op een geïrriteerde toon. Ik keek hem weer aan en weer naar Zakia. Mohcine was stil en keek Jalil aan. Omar en Salim keken Jalil nu aan en moesten even slikken.

Sorry man, ik wist niet............"Nee ", zei Jalil boos. En nu wegwezen" zei hij weer op een boze toon. Ze liepen weg en ik keek hem geschrokken aan. Mohcine keek mij ook aan en weer naar Zakia.

"Jalil, chill" Zei Mohcine. Zij konden het niet weten. Man, doe rustig zei hij weer.

"Zakia sta op" zei ik. We gaan hier weg. Waarom? Vroeg Zakia. "Ja ik voel mij niet meer goed". Ik keek Jalil boos aan.