Deception (Voltooid)

Deception deel 32

Ik stapte in de auto en reed heel hard weg. Ik hoorde mijn telefoon overgaan en ik zag dat hij aan het bellen was. Ik wilde ook NIET opnemen. Ik vloog letterlijk door de snelwegen. Ik wilde zo ver weg van hem zijn. Ik huilde en schreeuwde het uit.

Ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Het liefst had ik nu tegen de vangrail gereden. Ik bleef in de spiegel kijken of hij achter mij reed, maar gelukkig zag ik zijn auto niet.
Ik probeerde kalm te worden. Ya ra bi, help mij van deze gek.

Mijn hartslag ging naar een hoogtepunt want ik voelde letterlijk steken in mijn borstkas.
Thuis aangekomen rende ik naar boven. Ik ben op het bed gaan liggen en liet mijn tranen weer gaan. Ik zag dat hij weer aan het bellen was. Ik wilde niet opnemen. Hij bleef bellen.

De berichtjes begonnen binnen te komen.
Neem die f*ing telefoon op. Wollah, test mij niet uit.
Rima, ik maak mij zorgen. Neem op.
Ik wil je stem horen. Je kunt beter dood zijn. Als je nog leeft en niet opneemt, ik breek je.

Ik las het laatste berichtje en ik kreeg een angstig gevoel over mij heen. Hij meent het ook. Volgens Anas ging hij over lijken. De telefoon ging weer en ik schrok. Ik nam nu meteen op.
Waarom neem je niet op? Schreeuwde hij." Ik was aan het rijden". Wil je mij dood hebben? Vroeg ik boos. Hij was even stil.

"Ik maakte mij zorgen" zei hij nu op een kalme stem. "Je hoeft je geen zorgen te maken". Ik ben oké, zei ik. "Ik moet nu echt naar benden, mijn moeder roept mij" zei ik snel. Ik wilde snel van het telefoontje af zijn.
Safi, bel mij later. Prima, zei ik." Fijne avond"

De dagen er na bleef hij steeds bellen. Meteen om 8 uur of gelijk na drie uur. Hij wist precies wat de schooltijden waren. Als ik niet opnam dan was het gevloek en geschreeuw. Ieder keer waarschuwde hij mij dat ik geen abortus mocht plegen.
Hij zou mij en mijn familie kapotmaken. Het was zijn kind zei hij steeds. En één ding wist ik zeker. Ik wilde geen kind van hem. Ik wil een einde deze relatie en dat zat er nu niet in.

Hij wilde mij nu ineens wel elke dag zien. Het was meer een controle...........Ik wist niet of mij liet volgen, maar dat gevoel had ik heel sterk. Maar misschien was het gewoon angst.
Ik was ook blij dat ik thuisbezoeken had en zo niets hoef af te spreken.

Het was vrijdagmiddag en stipt om half vier ging mijn telefoon. Ik zag dat het Jalil was en nam meteen op.
"Hoi schatje "zei hij op een lieve stem. "Hoi" zei ik heel kortaf. Hoe is het? Vroeg hij. "Je hebt mij vanochtend nog gesproken" zei ik. "Het gaat uitstekend" zei ik sarcastisch. Ik hoorde hem zuchten.
Rima schatje, ik wil je zien." Ik mis je" zei hij weer.

Mijn hart ging te keer...... "We spreken drie keer per dag en dat deden we eerst niet eens" zei ik. Het was ineens stil.
"Ik wil je vanavond zien" zei hij weer. "Kan niet" zei ik snel. Ik heb twee huisbezoeken nog. Waarom heb je er zo veel? Vroeg hij. "Ik moet die gesprekken zo snel mogelijk doen en ik heb 25 leerlingen" zei ik. "Dus reken maar uit, zei ik sarcastisch.

"Rima, ik weet dat je nog steeds boos bent maar ik beloof dat het echt goed komt" zei hij weer. Nou hoe ga je het doen? Vroeg ik. "Ik word dus echt je tweede vrouw NIET!!!!! "Vergeet dat maar" zei ik boos.
Hij zuchtte......"Ik kom bij je moeder en ik vraag je officieel om de hand". We gaan trouwen en ons kindje wordt geboren.

Oh, zei ik sarcastisch. Hoe zit het met je vrouw en je andere kinderen? Nou ik ga scheiden en mijn kinderen zullen niets te kort komen. Ik weet ook dat je familie niet akkoord gaat als ik NIET gescheiden ben. Dus maak je geen zorgen. Het komt goed., zei hij weer.

En als ik niet wil, zei hij." Zeg dat niet", schreeuwde. Jij houdt van mij en je wilt mij nu alleen pijn doen.
Jalil, ik wil je niet pijn doen. ik wil gewoon niet verder, zei ik. Dat wil ik niet meer van je mond houden. Het zijn je hormonen en je bent boos op mij. Jalil, dat is het niet." Ik houd NIET van je", zei ik. Hij begon te lachen. Vraag mij of ik je geloof? Zei hij met een lach. "Geeft niet" zei hij lachend. |"Ik heb genoeg liefde voor ons beide" zei hij lachend. Jalil alsjeblieft, laat mij met rust. Ik wil Niet. Ik wil geen man in mijn leven. "Ik wil niet meer" zei ik.

Rima, zei hij op een boze toon. "Het zijn je hormonen en je emoties". Ik heb je pijn gedaan, dat weet ik. " Ik weet dat je van mij houdt en ik houd van je". "We komen hier doorheen". Jalil nee, het is klaar tussen ons.
Het was ineens stil. Het leek wel stilte voor de storm.
"Wat ik je ga vertellen ga je heel goed onthouden want ik val niet graag in herhaling" zei hij boos.

Ik zuchtte..................Je hoeft niet te zuchten, ik hoor je. "Jij bent mijn vrouw en van niemand anders" zei hij. "Als ik zie of hoor dat jij met andere praat, dan lig je onder de grond" zei hij op een harde toon. "Ik meen het", zei hij weer op een serieuze toon. "Ga geen rare dingen in je hoofd halen", zei hij.

Ik moeste even slikken............"Ik moet ophangen" zei ik. Ik heb nog veel werk liggen." Ik houd van je" zei hij. Ik zei niets en hing op.

Ik bleef voor mezelf uitstaren...hoe kom ik hier uit? Dat is het enige wat mij nog bezig hield...

Ik heb hulp nodig.....wie kan mij helpen?