Deception (Voltooid)

Deception deel 29

"Laat mij los, je doet mij pijn", zei ik op een harde toon. Hij liet meteen los en keek mij aan. Hij deed ook een meteen een stap achteruit.
"Sorry" zei hij. Ik bleef hem aankijken. Ik wist even niet wat ik kon verwachten en bleef op afstand staan.
Hij merkte het en schraapte zijn keel.

Ik kon nu de schaamte in zijn ogen zien en haast voelen." Sorry schatje", zei hij op een zachte toon." Ik wil je twee minuten speken". " Ik ga je echt niets aandoen" zei hij weer." Sorry dat ik je geslagen had". Wollah, ik heb al een week niet kunnen slapen.

Ik zuchtte en zei niets. "We praten in de auto" zei ik." We gaan nergens heen", zei hij. Oké, zei ik. Ik liep met hem naar de auto en ging naast hem zitten.

"Rima schatje". "Het spijt mij echt". Ik was er niet op voorbereid. "Ik ook niet" zei ik. Jalil, ik ga een abortus plegen, zei ik weer. "Nu weet ik dat heel zeker". Je hebt een vrijbrief. "Geloof mij, ik ga niets van je vragen" zei ik . "Ik ga het zelf betalen"zei ik weer." Je hoeft niets te regelen" geloof mij er komt geen baby.

" Nee Rima". "Ik houd van je en ik kan niet zonder je" zei hij weer. "We houden het kind. Het is ons kind" zei hij en keek mij aan. "We gaan geen moord plegen". "Het spijt mij zo erg" zei hij weer." Ik ga het goed maken". Hij pakte mijn hand vast en gaf het een kusje. Wollah, het spijt mij. Ik hoorde het verdriet in zijn stem.

Hij bleef over mijn hand wrijven.

"Ik ga met mijn ouders praten en dan regel ik het" zei hij weer. "Jij hoeft niets te doen". Hij wreef over mijn buik. "Wollah ik houd van je' zei hij.
"Deze week zonder jouw stem te horen was voor mij een hel" zei hij met een gebroken stem. "Ik kon niet eten en ook niet slapen. Ik werd gek. Wollah, ik ging gek.
Waarom heb je een ander nummer? Vroeg hij weer

"Wat denk je" zei ik. Hij zuchtte en keek mij weer aan. "Het spijt mij echt". Hij trok mij naar zich toe en legde mijn hoofd op zijn borstkas. Hoe kon ik denken dat ik zonder jou kon leven" zei hij weer. "Ik kan al bijna niet ademen zonder jou in mijn beurt". "Jij bent alles waar ik naar verlang" zei hij weer. Jij maakt mijn leven, het leven waard zei hij op een zachte toon.

Ik werd emotioneel van zijn woorden en begon te huilen. Ik kon niets meer uitbrengen. Het was zo pijnlijk allemaal. Ik wist het even niet meer en hield hem stevig vast. Hij aaide over mijn haren. Het komt goed, zei hij. Wollah, het komt goed.

Ik werd weer rustig en dacht weer aan Nadim. Die gedachte probeerde ik te blokken. Ik moet niet aan hem denken zei ik hardop.
Jalil keek mij aan en verstijfde. Over wie heb je het? Vroeg hij boos. Ik keek hem aan en slikte. "Anas" zei ik..........

Lieverd, ik ga met Anas praten, zei hij.

IK trok mij los en keek hem aan." Jalil, ik hoor dat je met dingen bezig bent", die ik niet eens wil weten" zei ik. "Ik weet het niet maar".........SSST zei hij. "Ik ga voor alles regelen". "Maak je geen zorgen". Niemand kan jullie wat aandoen als je daarvoor bang bent.

"Zorg maar voor ons kind", zei hij lief. "Jalil, ik ben serieus" zei ik. "Ik weet het" zei hij. "Ik ben ook degene die hier nu is"zei hij weer." Jij bent de eerste in mijn leven die mij heeft willen verlaten "zei hij op harde toon. Wat bedoel je? Vroeg ik. "Nou je bent de eerste die niets om mijn geld geeft en weggaat wanneer het haar niet zingt" zei hij lachend. Ik hoorde hem het zeggen en schoot in de lach. Even leken mijn problemen verdwenen. Ik kon even weer lachen.

"Het is niet grappig" zei hij op een serieuze toon. "Jij was denk ik niet van plan om mij nog op te zoeken" zei hij weer. Ik keek hem vragend aan. "Jij dacht dat ik nog ging smeken" zei ik op een harde toon.

Ik keek hem aan en schudde met mijn hoofd. Hij begon te lachen." Mijn prinsesje heeft trots" zei hij. Nee, Jalil." Ik heb mijn vertrouwen in Allah" zei ik weer." Hij laat geen dienaar in ellende" en dat weet jij ook." Allah opent altijd een deur voordat hij de andere sluit" zei ik.