Deception (Voltooid)

Deception deel 35

Ik wist niet hoe snel ik thuis moest komen. Ik vloog letterlijk door de straten. Ik wilde ook even aan niets meer denken. Nadim en Jlil vlogen om de beurt door mijn hoofd.

De man van wie ik dacht getrouwd te zijn was niet getrouwd en van de man van wie ik dacht dat hij vrijgezel had een gezin. IK schreeuwde het uit in mijn auto...........

De tranen stoomden over mijn wangen. Allemaal aannames wat ik deed..............

Thuis aangekomen rende ik meteen naar boven en liet ik mij op het bed vallen. Ik schakelde mijn telefoon uit en gooide deze op het bed. Ik wilde niemand spreken. Ik probeerde mijn gedachten te blokkeren. Zeker mijn gedachten over Damin.

Het was niet alleen schaamte maar ik had ook een slecht onderbuikgevoel. Ik weet niet waarom maar ik had het gevoel dat ik hem moest beschermen. Hij moet ver wegblijven van Jalil. IK wilde hem zo ver van mijn situatie houden. Ik zit gewoon in een f**ed up situatie. Ik wist het gewoon niet meer. Ik wist niet wat ik met Jalil aan moest. Als ik Anas mag geloven dan kan ik beter doen wat hij zegt. Ik wilde mijn moeder niet pijn doen.

Ik wilde geen schande zijn. Dit verdienden ze niet. IK ben de oudste. Ik had beter moeten denken...........Ya ra bi help.
Ik heb zeker wel een half uur op bed gelegen. Mijn gedachten gingen alle kant op. IK moest en moest hier uitkomen. Laat Zakia met een idee komen. IK wil niet met Jalil eidigen. Ik wil ook niet dat hij mijn leven kapot maakt.........Ya ra bi help.............

Ik zuchtte en bedacht alle scenario's. Uiteindelijk stopte ik gewoon even met piekeren.
Ik besloot om mij even op te frissen en deed mijn pyjama ook aan.

Ik liep daarna naar beneden en ik zag mama op de bank. Ze had meskiena thee gezet en wat beghrir. Ik liep op haar af en gaf haar een knuffel. "Je was zeker moe", zei ze lief. Ja, mama. "Het is deze week en volgende week heel druk" zei ik. "Ik heb bijna vakantie en dan kan ik bijkomen". "Inchaallah" zei ze.

We bleven even zitten en ze keek mij aan. Benti, wat is er aan de hand? Vroeg ze lief. Ik weet dat je moe bent maar er speelt mee. Je bent al weken jezelf niet, zei ze met een zucht.
"Nee, er is niets" zei ik. "Ik ben alleen heel moe".

"Benti, een hart van een moeder waarschuwt". Ooit inchaallah zul je dat ook weten." Nee, mama echt niet" zei ik. "Ik ben alleen moe".
Je bent drie jaar aan het studeren en werken.

"Ik weet dat je wilt dat je vader trots op je is". "Je papa was altijd trots op je geweest". "Hij had het altijd over je" zei ze nu met een gebroken stem.

Ik keek in haar droevige ogen en begon te huilen. Ze trok mij naar zich toe. "Benti. Je vader Radi 3liek". "Je moet goed voor jezelf zorgen". Het is al erg dat we hem verloren zijn. "IK wil dat het goed met je gaat" zei ze weer". Ik hoorde haar snikken en ik brak in 1000 stukken.

Ze bleef over mij hoofd aaien en ik voelde mij weer het jonge meisje. Even voelde ik mij veilig. Ze vertelden mij over haar jeugd en hoe moeilijk zij het ook heeft gehad.

We bleven zeker zo wel een uur zitten. Ze vertelde mij ook hoe ze papa heeft ontmoet. De momneten met ons kleine kinderen. Sommige momenten waren hilarisch en ik lachte dan tussen mijn tranen.

Ze keek mij weer heel lief aan. Benti, laat je bloed testen. Je zou mij geruststellen, zei ze.
IK knikte en stond daarna op.

Ik besloot om vroeg naar bed te gaan. Ik voelde mij ook een stuk rustiger en het leek of ik de wereld weer aankon. Ik ben ook meteen in bed gestapt en viel ook meteen in slaap.
De volgende was ik ook vroeg en uitgerust wakker. Ik douchte mij snel en ging daarna al naar beneden. Mama was nog niet beneden en ik besloot om een grote harcha te maken. Ik kookte ook alvast de eieren en zette thee op. Mijn moeder liep een half uur later naar beneden en was bij verrast. "Allah y rdi 3liek" zei ze op een lieve zachte toon.