Deception (Voltooid)

Deception deel 41

Hij ging naast mij zitten en zei even niets. Hij trok mij naar zich toe en ik duwde hem van mij af. Blijf van mij af, schreeuwde ik. "Sorry schatje", ik was even mezelf niet.........."Het spijt mij zo", zei hij. Ik kon het verdriet in zijn stem horen maar het deed mij helemaal niets meer. Ik kon hem wel wurgen. Ik walgde van hem...........
"Klootzak, je hebt mij verkracht", schreeuwde ik weer........
"Rima alsjeblieft kalm". "Het spijt mij zo" zei hij met nu een gebroken stem. "Ik houd van je en ik ..."...................Wat, siste ik zijn kant op. Je kon je niet beheersen klootzak.............IK begon weer te huilen..........

Hij pakte mijn gezicht vast." Lieverd, wollah het spijt mij zo"." Ik wist niet wat mij overkwam" zei hij weer. Ik trok zijn handen weg. Klootzak, je wist het precies, zei ik huilend." Je kon alleen maar aan je lul denken" schreeuwde ik.

"Rustig hbiba"zei hij en probeerde mij vast te pakken. "Wat rustig". "Laat mij met rust" schreeuwde ik zijn kant op. Laat mij met rust, huilde ik weer...................
Hij wreef over zijn gezicht en keek mij weer aan. Hij wilde mij pakken en ik schoof we. "Alsjeblieft Rima, het spijt mij" zei hij.
Ik bleef voor mij uitstaren en de tranen liepen langs mijn gezicht. Ik kon geen geluid meer uitbrengen. Ik leek mij stem te zijn verloren........Er kwam niets meer uit.

Hij trok mij weer naar zich toe. Ik stribbelde tegen maar hij hield mij stevig vast." Wollah Rima, het spijt mij" dit gebeurt nooit meer. Ik beloof het je, zei hij.

"Jalil ik wil naar huis" zei ik. Wil je niet eerst douchen? Vroeg hij. "Nee, ik wil nu naar huis" zei ik. Safi schatje. Hij liet mij los en ik stond voorzichtig op.

Ik deed mijn string en mijn maillot weer aan. Hij bleef mij aankijken. Hij deed ook zijn broek aan en ik kon hem niet eens meer aankijken. Ik liep meteen richting de deur. Ik deed mijn laarsjes aan. Ik ging rechtop en ik voelde zijn armen om mijn middel. Zijn gezicht voelde ik in mijn nek. "Het spijt mij zo" zei hij. Ik slikte en zei niets. De weg naar huis zei ik geen woord. De tranen stroomden over mijn wangen. Hij durfde ook niets te zeggen.

We reden de parkeerplaats op van de school en gelukkig was de hek nog open. De schoonmaaksters waren nog bezig. Ik wilde uitstappen en hij trok aan mijn pols. "Sorry schatje, wollah ik was mezelf niet". Ik bel je vanavond. "Wollah het spijt mij". IK slikte en zei niets. Hij trok mij naar zich toe en gaf mij een kus op mijn lippen. Ik wilde hem niet eens aankijken en ik voelde mij gewoon vies. Ik wilde niet zeggen.

Ik wilde gewoon ver van hem zijn.
IK stapte in mijn auto en googelde meteen welke apotheek nog open was. Ik kocht meteen een morning-after pil. IK ging naar de supermarkt en ik kocht nog een flesje water. Ik nam meteen de pil. Ondanks dat ik gewoon aan de pil ben, wilde ik geen risico nemen.

Ik gooide het flesje weg en wreef over mijn gezicht. Ik wist het even niet meer.
Thuis aangekomen rook ik al de Tajine van mijn moeder. Ze zag mij bij de deur staan en glimlachte naar mij." We hebben op je gewacht", zei ze lief." Je zusjes weten dat je van tajine houdt en wilden op jouw wachten. Ze zijn ook pas een half uur binnen, zei ze lachend. We wilden je zo bellen. Ik keek haar en de tranen gleden over mijn wangen." Benti" zei ze en ze liep op mij af.

Ze omhelsde mij. Benti, wat is er. Niets, mama, het is heel lief van jullie. Ik moest mij snel vermannen. "Ik ga even snel douchen en dan kom ik naar beneden".

Ik ging douchen en mijn tranen kon ik niet meer tegenhouden. Ik voelde mij vies en ik schrobde letterlijk bijna mijn huid af. Ik kon hem wel doodschieten. Ik moest iets maar ik wist niet wat. Ik dacht aan mijn vader en ik begon te snikken.
Alles van de afgelopen maanden ging door mij heen. Vanaf het moment dat ik Jalil ontmoette, totdat het moment van dat hij mij verkrachtte...Ik walgde van hem maar meer van mezelf. Ik heb het zo ver laten komen. Ik ben zijn huis ingegaan.
Ik liet hem toe.........Het is allemaal mijn schuld.

Nu loopt zelf Nadim gevaar. Het is allemaal aan mij te danken. Ik ben de schuldig. Ik had mijn benen nooit moeten spreiden en niet met hem naar huis moeten gaan. Ik had naar Anas en naar mijn moeder moeten luisteren.

Ik had nooit naar Marokko moeten gaan. Ya ra bi, ik heb zo'n spijt. Ya ra bi vergeef mij...IK sloeg met mijn hoofd tegen de wand van de douche en begon te huilen..........Ik snikte en sloeg met mijn vuisten tegen de muur...................

Ik huilde weer mijn longen uit. Ik zette het water nog harder en warmer. Ik keek even om mij heen en ik zag een scheermesje van mijn zusje. Ik bleef ernaar kijken. Even was het voor mij een uitweg. Het gaf mij een rustgevoel..........

Ik pakte het en even twijfelde ik weer..............Ik bleef naar het mesje kijken en de tranen stroomden over mijn wangen. Ik kon het niet. Ik kon het gewoon niet.

Ik liet het mesje vallen en begon weer te huilen. Ik ging weer onder de douche staan. Ik zakte op de grond en pakte mijn knieën vast. Het water stroomde over mijn heen en ik begon te snikken. De tranen leken niet te stoppen.