Deception (Voltooid)

Deception deel 39

Hij bleef mij vasthouden en probeerde mij te kalmeren. Ik probeerde hem weg te duwen maar hij hield mij stevig vast.......

Ik gaf heIhop.eten begon te snikken.

IK brak in duizend stukken in zijn armen. Ik kon alleen maar huilen.........Ik kon niet meer stoppen en hij liet mij mijn gang gaan.

We zaten zo wel een half uur. "Rima, probeer rustig te blijven" zei hij met een zachte stem.
Hij liet mij even los en keek mij aan. Hij veegde mijn tranen weg.

Ik wilde iets zeggen en ik voelde weer een steek. Ik greep weer naar mijn buik. Hij hield mij weer stevig vast en kneep in mijn hand." Probeer te kalmeren" zei hij weer.

Ik had behoorlijk pijn en er werd een kamer voor mij klaar gemaakt. Ik ben daar gaan liggen en Nadim bleef aan mij zij. Hij belde met zijn zus of ze voor Adam kon zorgen. HIj hing op en hield mijn hand daarna vast. "Hier kom je ook doorheen", zei hij met een zachte stem. Ook hij leek gebroken te zijn.

IK kreeg ineens weer krampen. En nu werden het hevige krampen. Ik kreeg pijnstillers en ik schreeuwde het uit van de pijn. Ik voelde een druk en ik rende naar de wc. Ik ben op de wc gaan zitten en geep naar mijn buik.

AAAAUUUWWW, ik huilde het uit van de pijn. IK wist niet wat ik had maar de pijn leek nog heftiger te worden. Ik schreeuwde het uit. Ik hapte naar adem...........Oh Ya ra bi, help........Ik zette mijn handen in een vuist en hiel mijn buik vast.............AAaauuw.......De tranen vloeiden over mijn wangen...........Ik trok haast niet meer........

"Rima, alles goed daar" hoorde iK Jalil angstig roepen. "Ik heb pijn", huilde ik. Rustig blijven, ik ga die zuster nog een keer roepen.

Ik kreeg een kramp en ik voelde weer een steek. Het deed extreem pijn Ik hapte naar adem en beet op mijn lip. Ik voelde een druk dat ik iets moest persen en ik schreeuwde het uit..........Ik voelde ineens iets uit mij glijden. He het voelde als een verlichting en daarna stoomde wat bloed onder mij.

De pijn ebde weg en ik kon weer op mijn ademhaling letten...Ik greep even naar mijn buik......Ik durfde niet te kijken en spoelde de wc door.

Ik stond voorzichtig op en wast mijn gezicht. "Alles goed mevrouw" hoorde ik nu een vrouw zeggen." Ja" zei ik. Het gaat nu beter. IK deed open ze keek mij heel lief aan.Ik kon moeilijk lopen en Nadim ondersteunde mij naar het bed. Gaat het weer? Vroeg hij.

Ik knikte...Ga liggen en ik kom zo terug zei hij. Ik knikte en keek de verpleegkundige aan. " Ik heb veel bloed verloren zei ik. "Dan is het waarschijnlijk gebeurd" zei ze.

Ik was uitgeput, mijn hoofd bonkte.......Ik ben op een gegeven moment in slaap gevallen.
Ik werd even wakker van het geluid van mijn telefoon. Ik deed mijn ogen open en probeerde op te staan. Ik keek even om mij heen. Ik was even gedesoriënteerd.

Het begon weer te komen. IK zag Nadim nergens. Ik zuchtte en ging weer liggen. Ik hoorde mijn telefoon weer gaan. Ik zag dat Jalil belde. IK nam op en ik hoorde hem zuchten.
Waarom neem je niet op? Schreeuwde hij. Ik sliep zei ik.......Hij was daarna even stil." Je belde" zei hij op een boze toon. Ja, zei ik. Om aan te geven dat ik in het ziekenhuis lig, zei ik weer. Wat!! Ja precies, zei ik. "Maar je was druk bezig" zei ik sarcastisch.

"Het spijt mij" zei hij, " Dat zei je niet." Nee, je hing op" zei ik boos. Hij was daarna weer stil. "Ik ben de baby verloren", zei ik. Hoe? Schreeuwde hij aan de telefoon." Door de val", schreeuwde ik terug.

Het was ineens stil. "Er was toch niets aan de hand zei je" zei hij weer. "Nou later bleek het anders te zijn" zei ik. Waar lig je? Ik kom nu naar je toe. "Het doet er niet meer toe". "Toen ik je nodig had, was je er niet" zei ik boos. "Nu is het niet meer nodig". "Ik ga zo naar huis" zei ik.