Deception (Voltooid)

Deception deel 65

De volgende was ik uitgerust wakker. Ik heb in tijden niet zo goed geslapen. Ik keek om mij heen en even was ik een beetje gedesoriënteerd. Nadim was nergens te bekennen. Alleen zijn shirt lag nog in bed. Die slaapt dus met een bloot bovenlichaam, dacht ik bij mezelf.

Hij is ook een vroeg vogel. Je leert zo veel over iemand weten. Ik zocht even naar mijn tas maar die zag ik nergens.

Ik keek op de wekker en het was half 8. IK stond voorzichtig op en liep richting de badkamer. Ik zag dat hij twee handdoeken had neergelegd en wat verzorgingsspullen. Shampoo, masker, douchegel en gezichtscrème. Er zat een briefje bij. "Denk vooral niet verder, voorraad van mijn zusje Zahira maar ze zal het niet erg vinden". Er verscheen direct een glimlach op mijn gezicht.

Ik had inderdaad dan mezelf afgevraagd wat hij met crème en maker moest.

Na het douchen deed ik mijn kleren weer aan. Gelukkig had ik nog wat poeder en oogpotlood en mascara in mijn tasje. Ik liep daarna naar beneden.

Ik zag dat hij de eettafel al gedekt had. Hij had wat broodje en croissantje gelegd. Jam, kaas en zelf pindakaas stond daar.  Ik liep door naar de keuken en hij was daar nog bezig. Hij had alleen zijn trainingsbroek aan. Ik kon zijn postuur nu echt heel goed bekijken. Wat zag hij er goed uit. Ik bleef hem asnstaren...
Al dat snoepen wat hij doet, deed hem niets. Of hij sport veel, het kan haast niet anders.

Het is net of hij voelde dat ik er stond en draaide zich om." Lekker geslapen lieverd" zei hij op een lieve stem. Ik knikte en glimlachte naar hem. Hij liep op mij af en ik bleef naar zijn borst kijken. Ik voelde zijn lippen op de mijne. Hoe laat moet je naar Brussel?  Vroeg hij lief. "Ik moet echt rond drie vertrekken" zei ik, want ik moet ook terugrijden. 

Hij keek mij heel weer lief aan. "Bedankt schatje" zei hij. Voor wat? Vroeg ik en fronste mijn wenkbrauwen. " Nou je rijdt vijf uur extra en dat heb je om mij gedaan" zei hij.

IK glimlachte en hij omhelsde mij. "Ik had ze graag voor je opgehaald", zei hij op een hese stem. "Geeft niet" zei ik. "Ik wil het zelf graag doen". Kan ik je nog helpen? Vroeg ik. "Nee, we moeten echt gaan eten en daarna Adam ophalen" zei hij.

Nadim, het is beter dat je alleen gaat." Ik denk niet dat je moeder daarop zit te wachten" zei ik. "Nee je gaat mee". Ik was even stil." Lieverd, je hoeft je echt geen zorgen te maken". Oké, zei ik met een zucht..............

De weg naar zijn ouder was ik behoorlijk zenuwachtig. Hij pakte mijn hand vast en kneep erin. Is je vader er ook? Vroeg ik. Nee, die is er niet. "Papa komt volgende week terug uit Marokko".

Ik knikte en keek voor mij uit.
Mijn moeder en mijn zusjes zijn thuis. Een vrouwenhuishouding, zei hij lachend.

Wij ook zei ik. Wij hebben helemaal geen man in huis. Ik moest even slikken. Lieverd, allah y rahmoe, zei hij.

Zijn ouders woonden in Amsterdam en we hadden er iets langer dan een half uur over gedaan. Ik stapte uit en keek Nadim aan. Hij gaf mij van afstand een kusje.  Nu durfde hij al niet te veel.

We liepen hand in hand richting de voordeur. Ik moest even diep in en uitademen. Dit voelde heel vreemd. Dit is niet zoals het hoort te gaan. Maar alles in mijn leven gaat anders dan het hoort. Nadim kneep weer in mijn hand. Hij deed de deur open en ik liet zijn hand meteen los.

Adam kwam al rennend. Hij zag mij en bleef meteen staan. "Juf Rima", zei hij met zijn grote ogen.
Ik glimlachte naar hem. Hij rende weer naar binnen. "Oma, Juf Rima is hier" hoorde ik hem schreeuwen. Het was hilarisch.

Ik liep door en Zahira liep op mij af. Ze groette mij en lachte naar Nadim. "Dus toch", zei ze. Ik keek naar Nadim en weer naar zijn zusje." Ik vertel je alles straks" zei ze lachend.

Ik keek haar een beetje verward aan. Ik wist even niet wat ze bedoelde. "Hij wilde ons niet zeggen wie zijn hoofd en hart op hol bracht". "Ik gokte op jou maar hij zei niets" zei ze lachend." Zijn moeder kwam even later ook aangelopen en groette mij. "Marhba benti" zei ze heel lief.

"Mijn zoon praat al een half jaar over een vrouw". Ik ben blij je eindelijk te ontmoeten, zei ze met een lieve stem.

We zijn al blij dat je bestaat, zei Zahira lachend...ik schaterde het uit....

En inderdaad. Het was echt een lieve vrouw. He was zeker geen stille vrouw maar iemand die echt wist wat ze moest zeggen.

We hebben gelachen en ze vertelde mij veel over Nadim. Ze was ook heel nieuwsgierig naar mij en wilde alles van mijn familie weten. We dronken thee en aten gebak. De andere twee zusjes waren een dagje shoppen. 

Ze waren iets ouder dan mijn zusjes. Ik kon het helemaal voor mij zien. Voordat ik het in de gaten had, was het bijna twee uur.

Nadim riep Adam en vroeg hem zijn spullen te pakken..Adam rende naar boven. Hij wilde graag mee.....

Rima, we moeten weg" zei Nadim. "Je moet je zusjes en je moeder ophalen" zei hij weer. Ik keek even op de klok en moes zuchten. Het was inderdaad al laat. Zij moeder keek mij aan en zette een sippe blik op. Nadim had dit dus van haar. Ik ging stuk vanbinnen. " Je laat ons alleen", zei ze lief." Ik kom snel terug inchaallah" zei ik. 

Nee, zei Nadim, wij komen eerder naar jullie toe, zei hij lachend.

Ze keek even naar Nadim en weer naar mij.
Benti,  kan ik even met je praten? Vroeg ze op een zachte toon.

Ik keek haar aan en ik wist even niet wat ik van haar blik moest vinden.
Het was geen strenge blik maar eerder serieus.

Ik.keek even Nadim aan.

"Ik wil je graag even onder vier ogen spreken", zei ze weer......