We liepen even nog een rondje door het centrum. Ik wilde zelf nog niet naar huis. Met Zakia kan ik altijd mijn verstand op nul zetten.
Rond half 6 ging mij telefoon." Het is mama", zei ik. Ik zuchtte.......Ze vraagt zeker waar ik blijf met het avondeten.
Ik nam op en keek Zakia aan. Hoi mama, is er iets? Vroeg ik. Waar ben je? vroeg ze. "Ik ben met Zakia even in de stad", zei ik. Hoe laat ben je thuis? Vroeg ze weer."
Haar stem klonk hard. Ze zat met iets. Ik kon het aan haar stem horen.
"Ik ben over een uurtje thuis". "Eten jullie maar alvast" zei ik. Ze zuchtte en was stil.
"Ik ben in Amersfoort" zei ik weer. IK hoorde haar weer zuchtten. "Blijf niet te lang weg" zei ze." We eten vandaag samen." Hind en Jihane zijn ook pas rond half 7 thuis" zei ze.
Ik ging op en keek Zakia aan. Ik hoefde niets te zeggen.
Ik keek Zakia aan en ze zette een pruillip op. "We kunnen niet samen eten zeker", zei ze op een zielige toon.
Nee, maar jij moet vanavond voor ons gaan boeken"" zei ik weer. "Ik wil mama nu te vriend houden en zeker als ik haar straks verteld dat ik acht dagen wegga". "Ik kan nu al geen discussie beginnen over het eten, anders is het al verloren zaak" zei ik lachend.
Ik keek haar nu aan en zette ook een pruillip op. "Lieverd, ga." Ik maakte maar een grapje", zei ze. "Ik bel je vanavond als het geregeld is"." Ik heb nog wel je paspoortnummer nodig" denk ik. Ik gaf haar daarna een knuffel en namen afscheid.
Ik ben snel naar de auto gegaan en ik sjeesde haast over de snelweg. Ik wilde wel op tijd zijn en ik wil dat ze in haar hum zat als ik het nieuws ging droppen. Ergens was ik al bang voor haar antwoord. Sinds papa is overleden lijkt ze overbezorgd. Ik reed de parkeerplaats op en mijn angst werd werkelijkheid. Ik zag de auto van Anas staan. Hij had gezegd dat hij zou komen. Maar misschien is het ook goed dat hij er is. Hij verhief nooit zijn stem in het bijzijn van mijn moeder en wachtte altijd geduldig met onbewogen gezicht en hoorde haar altijd aan.
Waarom hij altijd wel tegen mij ingaat, is altijd mijn vraag geweest. Soms leek het of hij een gespleten persoonlijkheid had of hij had gewoon simpelweg een hekel aan mij.
IK zuchtte en stapte uit de auto. Ik liep naar de deur en ik hoorde nog niets. Het was blijkbaar heel rustig en kalm daarbinnen.
IK deed de deur open en ik hoorde mama al roepen. Ik bent het Rima, zei ik. Benti, kom even naar binnen zei ze. Ze klonk nog heel rustig, maar ik wist niet wat Anas had gezegd.
IK liep naar binnen en zette een neppe glimlach op. "Anas, wat leuk dat je komt eten", zei ik sarcastisch.
"Je weet heel goed waarom ik hier ben". "Tuurlijk" zei ik." De grote broer uithangen"." Je zusje zijn niet voldoende" zei ik weer op een geïrriteerde toon.Benti hsoema, zo praat je niet gen je neef, zei ze op een boze toon. "Let op je woorden"
IK zuchtte en keek haar aan. Hind en Jihane zijn er nog niet?. Nee, ze kom zo binnen." Dag ga ik mij boven omkleden" zei ik.
"Nee" zei Anas, "we gaan eerst over je reisje praten".
IK keek hem aan en rolde met mijn ogen. "Heel goed, MIJN reisje" ze ik sarcastisch. "Maar maak je geen zorgen" zei ik weer." Ik ga met Zakia, Amira gaat niet mee". Ben je nu tevreden? .
Hij stond op en keek mijn mama aan en weer naar mij."Jij gaat nergens naartoe" zei hij op een boze toon. IK bleef hem aankijken. JIJ GAAT NERGENS NAAR TOE, zei hij weer.
"Oh je meent het", zei ik. Nou meneer, ga die grote broer bij je zusje uithangen. Misschien dat je daar indruk maakt......"In dit huis" hier stel je niets voor, zei ik vals.
JE LEEST
Deception (Voltooid)
No Ficciónwaargebeurd verhaal. Een jong Marokkaanse docente die verstrengeld zit tussen twee mannen. Alles is niet wat het lijkt. Ze zal keuzes moeten maken. maar zijn het de juiste keuzes. Zal de liefde hey overwinnen en voor welke vuren komt zij te staan. l...