Deception (Voltooid)

Deception deel 55

Nadim Nadim, zei ze. Ik knikte…….Wat moet hij? Vroeg ze.” Ik weet het niet”, zie ik. Ik kan hem nu echt niet bellen, zei ik weer. Stuur hem een bericht dat je later belt zei ze. Straks blijft hij bellen.

Ik zag mama aankomen en stuurde het bericht. Binnen 5 minuten kreeg ik een bericht terug. Ik las het en moest even slikken. Ik maakte mij zorgen, ik zag je met hem vertrekken. Bel mij morgen. 

Mijn moeder had koffie op tafel gezet en Zakia is blijven slapen. Haar moeder vond het oké en ze zou de dinsdag ook niet werken. Zaterdag zou Mohcine bij haar ouders komen en de week daarop zouden ze voor de wet gaan trouwen.  De bruiloft zou ergens in mei zijn. Ik was ook echt blij voor haar. 

De volgende dag belde ik vroeg Nicole op.” Ik moet mij toch helaas ziekmelden” zei ik aan de telefoon.” Ik begrijp het” zei ze. Je zag er gisteren al niet goed uit, zei ze lief. “Ik heb deze week weinig afspraken en kan je klas overnemen” zei ze weer

Bedankt Nicole, zei ik “Ik voel mij misschien wel morgen of overmorgen beter en dan kom ik weer”. “Nee, Rima, ik wil dat je deze week uit gaat zieken” zei ze op een serieuze toon. “We hebben er niets aan als je nog niet helemaal de oude bent”. Maak je niet druk. Ik neem de klas over en als het moet, heb ik Zeyneb nog, zei ze. Ik slikte…….ik voelde mij ergens toch wel schuldig. “Bedankt Nicole” zei ik weer. “Graag gedaan, zorg dat je snel opknapt”.” Doe ik” zei ik en ik hing daarna op. 

Ik ben weer in mijn bed gaan liggen. Ik keek op mijn telefoon en scrolde door mijn berichten. Ik had niets meer van Jalil gehoord.

Het klinkt idioot maar ik kreeg toch een brok in mijn keel. Ik had toch ergens gehoopt op een verontschuldiging. Iets dat hem toch menselijk maakt of dat ik ertoe deed…Niets, geen bericht……….

Klootzak dacht ik bij mezelf. Hij heeft mij gewoon daar achtergelaten en een telefoontje is te veel geweest. Ik voelde de tranen prikken maar ik hield ze tegen. Ik was klaar met hem maar dit voelde zo pijnlijk. 

Ik trok de deken over mijn hoofd en liet mijn tranen gaan. Ik voelde ineens een hand op mijn schouder. Rima, zei Zakia. Vergeet dei schemata…..Wis hem uit je gedachten….”Je hebt gelijk” zei ik snikkend. Ik pakte mijn telefoon en Ik blokkeerde het nummer en ook die van zijn vrouw. Ik wil niets meer met hen te maken hebben. Ik wil ook vanaf nu niets meer hem horen…

Ze gaf mij een knuffel en keek mij aan. Lieverd, probeer wat te slapen. Je moet beter worden. Je gezondheid is nu het allerbelangrijkste zei ze met een zucht. Ik veegde mijn tranen en ging voorzichtig liggen en niet veel later viel ik weer in slaap. 

Zakia ging rond een uur drie mijn auto ophalen. Haar zusje zat op school en het kon even niet anders. Ik bleef de hele dag maar in mijn bed. Mijn oogkas deed pijn en er was een duidelijke verdikking te zien. Het werd ook al een beetje blauw onder mijn oog. Ik had ook een grote blauwe plek op mijn zij en het was ook behoorlijk pijnlijk. Ik had ook een enorme spierpijn. Mijn hoofdpijn was gelukkig veel minder en de misselijkheid was ook gelukkig weg. 

Zakia belde aan en gaf mama de sleutels. Ik hoorde haar zeggen dat ze weg moest en dat ze snel haar zusje moest brengen en dat ze straks terugkomt.

Wat een schatje ook, dacht ik bij mezelf. Ik bedankte Allah voor haar…zij was nu ook echt mijn steun. Alleen zij kende het hele verhaal.

Ik besloot om naar beneden te gaan. Mama had al thee gemaakt. Ze bleef mij aankijken. Haar ogen waren vochtig en het voelde alsof of ze aan het verhaal twijfelde. Ze slikte maar zei gelukkig niets. 

We dronken thee samen en mama ging daarna verder met haar huishouden.
Benti als je iets nodig hebt, moet je mij roepen zei ze en gaf mij een kus op mijn voorhoofd. Ik knikte en ging op de bank liggen.