Deception (Voltooid)

Deception deel 25

Door de hectiek rondom mijn tante zat ik in België gekluisterd aan huis. Het was ziekenhuis in en weer naar huis. Ik kon pas maandag de morning-after pil halen. Ik hoopte dat ik op tijd was met slikken al had ik gelezen dat de werking dan afgezwakt is. Ik ben ook maar meteen aan de pil gegaan. Ik voelde mij vreselijk maar ik kon het niet meer terugdraaien. Kon ik dat maar.............

Ik probeerde er niet veel aan te denken. "Het is zoals het is" zei ik steeds tegen mezelf. Ik durfde het niet eens Zakia te vertellen.

Ik kon mijn moeder en mijn zusje niets eens meer aankijken. Ik voelde mij zo schuldig. Ik ben zo'n grote teleurstelling en ik wilde niet zeggen wat er gebeurd was. Mijn moeder zou breken, dat is zeker.

De dagen verder voelde ik mij nog beroerd. Ik was mijn eetlust kwijt. Mijn moeder zag dat ik vermagerd maar ik zei steeds dat het stress was......ya ra bi vergeef mij ...................Het liegen werd iets gewoons voor mij.

De weken daarna leek het toch weer wat beter te gaan. Ik probeerde mij op de positieve dingen in mijn leven te focussen. Ik gaf mijn moeder meer aandacht. Ik had het fijn met Jalil en op het werk leek het ook de goede kant op te gaan. Thuis ging het ook goed.

Mijn tante knapte snel op en mama was vaak in de weekenden in Brussel. Mijn nichtje haalde mijn moeder vrijdagochtend op en ik bracht haar op zondag terug naar huis. Dit kwam Jalil ook goed uit. Alle lingeriesetje had ik inmiddels aangehad en hij bleef meer kopen. Ik lachte er soms om.

Ik had zaterdag met Zakia afgesproken. We zouden elkaar in de avond zitten een ouderwetste filmavond houden. Ik was ook daarom in de middag bij Jalil.
Ik was net klaar met douchen en ik zag dat mijn telefoon ging. Ik herkende het nummer meteen.

Anas belt, zei ik. Ik keek Jalil aan en zuchtte...........Jalil keek mij aan. Je neefje? Vroeg hij en zette een glimlach op." Ja, die is weer uit op ruzie" denk ik. Jalil liep op mij af en trok mij naar zich toe. "Negeer de gast" zei hij. Hij kan ons niets maken, zei hij weer.

Ik was even stil en keek hem aan. Het is net of hij wist wat ik dacht. Het was toch al te laat.

"Lieverd, zodra alles in Marokko klaar is, dan neem ik mijn ouders naar je moeder toe." Je mag dan Anas uitnodigen" zei hij lachend. Mijn ouders zijn nu voor een paar weken in Marokko en ik kan niet alleen komen" zei hij.

Ik lachte en gaf hem een kus." Ja, daar zit Anas echt op te wachten" zei ik. Hij liet mij los en gaf mij snel een kus. "Ga snel naar huis, anders laat ik je niet gaan" zei hij lachend.
Bel mij als je thuis bent, zei hij weer. Yep, tot straks, zei ik.

De weg naar huis kreeg ik toch stiekem vlindertjes in mijn buik. Hij geeft mij niet het gevoel wat ik bij Nadim had, maar het voelde goed. Hij laat mij gelukkig niet vallen en voor hetzelfde was ik nu helemaal de pineut.
Zakia had gelijk. Ik kan beter op Jalil focussen......
Misschien voelde het met Nadim anders omdat we wisten dat het een soort verboden liefde was....... Nee, dit is mijn mektab en ik ga het beste van maken. Ik keek in de binnenspiegel en zette een glimlach op. Het gaat goedkomen Rima, zei ik lachend.

Ik parkeerde de auto voor de deur en pakt mijn sleutels. Ik deed de deur open en ik werd keihard naar binnen geduwd. Ik viel bijna op de grond en greep naar de muur. Ik draaide mij om en ik stond oog in oog met Anas.
"El hamara, Jalil?" , schreeuwde hij in mijn gezicht. Hij gaf mij een klap op mijn gezicht en duwde mij keihard de kamer in.

Hij trok mij naar de bank en duwde mij op de bank. Mijn hart ging te keer en ik wist even niet wat mij overkwam. Klootzak, wat is het met jou. Wollah, ik ga aangifte doen, schreeuwde ik in zijn gezicht........
HIj keek mij giftig aan.

Klopt het, schreeuwde hij in mijn gezicht. Waar heb je het over, huilde ik. Ga jij met Jalil? Vroeg hij. Wat bedoel je? Vroeg ik in shock. Mijn maten hebben je met hem gezien.......
"Wil je fdiha, waar solliciteer jij naar schreeuwde hij in mijn gezicht" schreeuwde hij...

Waar heb je het over? Schreeuwde ik in zijn gezicht. "Jalil Rifi" zei hij. "Hij is met jou gezien en meerde malen" siste hij in mijn gezicht.
"Jij bemoeit NIET met mijn leven"" siste ik weer terug." Je laat mij met rust" schreeuwde ik. Hij wilde mij klap geven en ik dook weg. Vuile klootzak, slaan kan je wel........

El hamara, weet je wel wie dat is." Weet jij wel wie Jalil is" schreeuwde hij.......... Jij verdient niet alleen klappen maar ook een mes door je keel" schreeuwde hij. Ik keek hem geschrokken aan en wist niet wat ik moest zeggen. Mijn hart ging te keer...........

"Jij met je studie en je gaat met een eerste klas gangster"...........Wat zoek jij in hem? . Zoek je de hel? . "Die kan je krijgen a bent l haram", schreeuwde hij. "Hij gaat over LIJKEN en daar wil je mee eindigen? Is dat het leven wat je zoekt? .......

"Nou praat", wat wil jij" schreeuwde hij. "Dat ieder keer een inval in je huis wordt gedaan of beter dat je kinderen straks niet veilig op straat kunnen lopen"............"Yallah praat"..... Is dit wat je wilt? Schreeuwde hij.

Ik wist even niet wat ik hoorde...Mijn hart ging tekeer....... Alles begon te draaien......Ik slikte en keek hem aan met mijn grote ogen. HIJ bleef mij aankijken en zijn ogen leken nog donkerder.........
Wat is dit? Ik zag het niet meer helder.......... Waar had hij het over.

Ik zag hem woest kijken. Hij begon zwaar te ademen. "Ja" zei hij nu op een rustige toon. Hij zuchtte weer......Hij probeerde te kalmeren.
"Die gast spoort niet", zei hij. "Ik kan het weten" zei hij." Ik ken dat wereldje". Het is MIJN wereldje........ Daar wil je NIET mee eindeigen.......... Dat gaat niet gebeuren, zei hij.

Hij was even stil en wreef over zijn gezicht. Wollah, jij maakt mij gek.
"Jij gaat een nieuw nummer nemen en je maakt er een einde aan" zei hij heel doordringend.
"Dit is geen leven wat je wilt" zei hij op een doordringende toon.

Hij bleef mij aankijken en wachtte op mijn reactie. Hij was stil maar zijn ogen stonden wagenwijd open. Ik kon alleen denken wat ik gedaan heb................IK kon niet geloven wat hij zei. Ik wilde het niet geloven. Dit kan niet waar zijn.
Ik ademde in en uit.

"Jij weet helemaal niets van wat ik wil", siste ik in zijn gezicht. JIJ WEET NIETS......
"Wollah, je bent knettergek aan het worden"." Dat is geen leven wat je wilt", schreeuwde hij weer.

"Jij gaat met hem breken", siste hij weer mijn kant op. Jij gaat NIET met hem trouwen. Ken jij hem? Vroeg ik boos." Ik ken hem niet persoonlijk maar hoor veel over hem" zei hij nu heel kalm. "Ik doe ook liever GEEN zeken met hem", zei hij weer. "Maar ik ken mensen die hem kennen en zij waarschuwden mij al". Dat doen ze niet zomaar, schreeuwde hij. DIE GAST SPOORT NIET...............

"Jij kent hem niet en dus kan je niet over hem oordelen", zei ik nu boos.

"Jij kapt met die gast." Jij gaat geen leven leiden waar je steeds achterom moet kijken"........Snap je dat? Zei hij. "En dit zeg ik omdat ik geen kogel door je hoofd wil zien gaan". Hij keek mij weer heel boos aan. "En als ik hoor dat je nog steeds in zijn buurt bent, dan schiet ik die kogel zelf door je hoofd".

Waar heb je je hersenen gelaten? "Wollah, Ik had je slimmer ingeschat" zei hij. Zijn stem verzachtte........Hij keek mij aan en schraapte zijn keel. Hij zei niets meer en bleef mij aankijken. Hij ging daarna op en neer lopen. Hij was het even kwijt en ik ook.............
"Ik hoop dat ik HEEL duidelijk ben" zei hij weer...............Hij keek mij nog aan en liep daarna weg.

IK ben op de bank gaan liggen en trok mijn knieën naar met toe..........Het enige waar ik aan kon denken is dat ik niet meer puur was en dat dit de prijs is wat ik nu betaal.......

Wat als hij gelijk heeft, waar ben ik in terecht gekomen. Ik schudde met mijn hoofd. Ik wilde er niet aan denken. Alles ging door mijn hoofd en de tranen stroomden over mijn wangen.